24/6/2012 Κάτω από τ΄αστέρια...στον Αλιάκμονα με τον Γιάννη Χαρούλη
και τον Πρίγκηπά μου, που περιπλανιότανε ανάμεσα στο κάλεσμα της αγάπης και στο φόβο της αγάπης πάνω στις ρίμες του Χαλίλ Γκιμπράν: «Όταν
η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι
τραχιά και απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου,
μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί
να σε πληγώσει. Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μόλο που η φωνή της
μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρα σου σαν το βοριά, που ερημώνει τον
κήπο. Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι
όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου. Κι όπως
ανεβαίνει ως την κορυφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου, που
τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει και ως τις ρίζες σου και
ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα. Σαν δέματα σταριού σε μαζεύει
κοντά της. Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει. Σε κοσκινίζει για να σε
λευτερώσει από τα φλούδια σου. Σε αλέθει για να σε λευκάνει. Σε
ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός. Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά
της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.Όλα
αυτά σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της
καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής..../...Αλλά
αν από φόβο σου γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση
της αγάπης, τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις την γύμνια σου
και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στο χωρίς
εποχές κόσμο, όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου, και θα
κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά
μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της. Η
αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται
στην αγάπη...».
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου