Από όλα τα κοινωνικά μέτωπα της τελευταίας περιόδου, αυτό των Καθαριστριών είναι το πιο κρίσιμο γιατί είναι το πιο αποκαλυπτικό του αντικοινωνικού, άρα και αντεθνικού χαρακτήρα της μνημονιακής πολιτικής.
Δεν πρόκειται για ''ανθρωπιστικό'' ζήτημα , όπως επιχειρούν κάποιοι να το παρουσιάσουν. Υπάρχει ασφαλώς και αυτή η διάσταση, αλλά αν επρόκειτο μόνο γι' αυτό, θα μας αφορούσε για λόγους ηθικής αλληλεγγύης και μόνο.
Πρόκειται για μια στυγνή και απροκάλυπτη επίθεση στον στενό πυρήνα της έννοιας του Δημοσίου Συμφέροντος, που είναι συνδεδεμένη με το Κοινωνικό Κράτος, με την ίδια την κοινωνική συνοχή.
Τι είναι οι Καθαρίστριες;
Είναι ο κλάδος εργαζομένων που διασφαλίζει την ύπαρξη και τη διατήρηση συνθηκών Υγιεινής σε Δημόσιους χώρους. Είναι δηλαδή κλάδος που συνδέεται άρρηκτα με το επίπεδο και την ποιότητα της Δημόσιας Υγείας.
Στην αντίληψη μιας σύγχρονης, πολιτισμένης Δημοκρατίας, η Δημόσια Υγεία είναι ύψιστο Δικαίωμα όλων των Πολιτών και όχι προνόμιο των ολίγων.
Ναι, αλλά πως συνδέονται οι συγκεκριμένες Καθαρίστριες με αυτά;
Συνδέονται άμεσα, γιατί το κυρίαρχο
''επιχείρημα'' των μνημονιακών είναι ότι «πουθενά στην Ευρώπη η καθαριότητα δεν αποτελεί υπηρεσία που παρέχεται από το Κράτος, αλλά επαφίεται στους ιδιώτες».
Δε γνωρίζω αν αυτό αληθεύει, αλλά και να αληθεύει δεν με ενδιαφέρει ποσώς.
Είμαι βέβαιος, ότι στις χώρες που αναφέρονται οι μνημονιακοί, με τον όρο ''ιδιώτες'' δεν περιγράφονται κομματικά λαμόγια, που συγκροτούν ''μαύρα'' συνεργεία και ενίοτε βιτριολίζουν. Και όπου θα υπάρχουν, θα στέλνονται εκεί που πρέπει.
Εκτός αν οι χώρες αναφοράς είναι κάτι ασιατικές ''δημοκρατίες'' με μεροκάματο ένα πιατάκι ρύζι...
Αλλά ας επανέλθω στο κυρίαρχο.
Αν η αντίληψη ότι το Κράτος ''δεν έχει σχέση ''με την καθαριότητα, δηλαδή με τις συνθήκες Υγιεινής στους Δημόσιους χώρους, δηλαδή με τη Δημόσια Υγεία, επικρατήσει τότε η ασυδοσία, που επικρατεί, σήμερα, εκεί όπου έχουν εισβάλει οι ''ιδιώτες'' θα μετατραπεί σε πραγματική απειλή κατά της ζωής όλων μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι θα θεωρήσουν πως υπερβάλλω. Ας κάνουν μια βόλτα σε χώρους όπου η Υγιεινή είναι κυριολεκτικά ζήτημα ''ζωής ή θανάτου'', ας συγκρίνουν τις υπηρεσίες, που παρέχονται από το ένα και το άλλο ''μοντέλο" και τα ξαναλέμε...
Και για να μη παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι, ότι οι εργαζόμενοι-ες στα ιδιωτικά συνεργεία στερούνται ευσυνειδησίας. Αλλά όταν σκοπός είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και υπάρχει η πεποίθηση της ατιμωρησίας στον εργοδότη, μειώνονται δραματικά τα μέσα και ελαστικοποιούνται οι κανόνες - και η ανάγκη για επιβίωση ή και ο φόβος κυριαρχούν.
Στον Αγώνα των Καθαριστριών συγκρούονται δύο αντιλήψεις για την ίδια την ποιότητα της ζωής μας και της Δημοκρατίας μας.
Γι' αυτό ο Αγώνας τους δεν είναι ''συντεχνιακός''. Είναι Κοινωνικός και γι' αυτό η θέση μας δεν είναι απλώς ''δίπλα'' τους, είναι μαζί τους.
Το ανάρτησα από https://www.facebook.com/kvassilikopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου