Πρόκειται για ένα ποσό που οριστικοποιήθηκε κατόπιν επώδυνων και επικίνδυνων διαπραγματεύσεων... Ένα ποσό - κόλαφο για την ανθρώπινη ζωή (τόσο φτηνά την αξιολόγησε ο εγκληματίας γιατρός), για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για την κοινωνία μας. Ο τιποτένιος γιατρός ταλαιπωρούσε έναν συνάνθρωπό μας, του οποίου η ζωή κινδύνευε, για ένα πεντακοσάρικο. Ένα πεντακοσάρικο που πριν από όλα έλειπε από τον ασθενή, ένα πεντακοσάρικο που έλειπε από το πρωτογενές πλεόνασμα, ένα πεντακοσάρικο που έλειπε από την κοινωνία μας, ένα πεντακοσάρικο που έλειπε από την τραυματισμένη αξιοπρέπειά μας…
Αυτά είναι γνωστά, ωστόσο δεν παύουν να αποτελούν βρομερά στίγματα ενός αβυσσάλεα διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο συντηρούμε κι εμείς όταν δίνουμε τα φακελάκια, αντί για ένα μεγαλοπρεπές φάσκελο, όταν τα δίνουμε με τη βαθύτατη και δίκαιη πεποίθηση ότι είμαστε μόνοι, δίχως τη συνδρομή της πολιτείας, δίχως τη βοήθεια του δραματικά απόντος κοινωνικού κράτους.
Τέλος, αυτή η ντροπιαστική αθλιότητα να εκβιάζουμε φτωχούς και ανήμπορους ασθενείς προκειμένου να τους παράσχουμε αυτά που δικαιούνται μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, τα πληρωμένα και συντηρούμενα από τον ελληνικό λαό, έχει και συνενόχους που μετέχουν ή σιωπούν. Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις οι εργαζόμενοι, οι συνδικαλιστές, η διοίκηση, οι άλλοι ιατροί! Το φακελάκι είναι στίγμα και για τον Ευαγγελισμό και για όσους δεν το απέτρεψαν.
Το αναδημοσιεύω από http://www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου