Κι όμως περίμενα μια φιλική κουβέντα από τον συνήθως πράο και ήρεμο αυτόν άνθρωπο, γιατί όπως μου αποκάλυψε εκ των υστέρων, αφενός ήταν παλιός του γνώριμος και αφετέρου το κόμμα αυτό το υποστήριζε για πολύ καιρό και μάλιστα με ενεργό συμμετοχή.
Όταν φτάσαμε σπίτι ήταν αργά το απόγευμα και φαινόταν τόσο σκυθρωπός και πικραμένος συνάμα, έτσι ώστε ούτε στη Μαγιού, η οποία πήδηξε με μιας στην αγκάλη του, έδωσε πολλή σημασία. Μόνο σημείωσε κάτι στο προσωπικό του τετράδιο, το οποίο λειτουργεί εν είδει λευκώματος και έβαλε στο ραδιόφωνο τον αγαπημένο του Miles Davis. Ακολούθως ζήτησε από την Ινές ένα ποτήρι τσάι και την κάλεσε να μιλήσουν στην αυλή. Αν και ο καιρός έπρεπε να είναι «βαρύς», ωστόσο η βραδιά ήταν υπέροχη και ο NISOS την είχε σχεδιάσει ακόμη καλύτερη αν δεν υπήρχε αυτή η φραστική διαμάχη λίγες ώρες πριν.
Αν και η Ινές στην απαρχή της κουβέντας τους ζητούσε επιτακτικά να μάθει τον λόγο που τον εκνεύρισε και τον στενοχώρησε συνάμα, ο NISOS με διπλωματικό ύφος απέφευγε συνεχώς να αναφερθεί στο περιστατικό. Δεν επιθυμεί να μεταφέρει τα συγκεκριμένα προβλήματα στο σπίτι για τον απλούστατο λόγο ότι τα θεωρεί άνευ σημασίας και δε θέλει να φορτώνει με περίσσιο άγχος την Ινές και δευτερευόντως το κορίτσι. Υποστηρίζει δε, ότι οποιαδήποτε αλλαγή θα προκύψει από τον κόσμο, έτσι πολύ μικρή σημασία έχει τι λένε όλοι οι μεγαλοσχήμονες.
Πάνω σε αυτό το θέμα ουκ ολίγες φορές έχουν διαφωνήσει με την αγαπημένη του με τα επιχειρήματα ένθεν κακείθεν να εναλλάσσονται με ταχύτητα φωτός. Διαλλακτικός ο ΝΙSOS με σωρεία επιχειρημάτων στη φαρέτρα του, αλλά η μυστηριώδης αυτή γυναίκα είναι εξίσου ικανή στην εκφορά του λόγου με απίστευτες γνώσεις και ιδέες. Υπό τους μελωδικούς ήχους της τρομπέτας του Davis λοιπόν και αφού σιγουρεύτηκαν ότι η Μαγιού αφέθηκε στην αγκαλιά του ύπνου, εκείνος βγάζει από το σακάκι του ένα χαρτί κι ένα βιβλίο.
«Θυμάσαι; Πέρασαν τόσες εποχές κι όμως κάθε μέρα που περνάει είμαι πιότερο ερωτευμένος μαζί σου από τη χθεσινή. Είχες μια υποψία ότι θα το ξεχνούσα, το ξέρω αλλά όπως λέει κι ο Μάνος τίποτα δε χάνεται αν λίγο έχει ζήσει κι εμείς ζήσαμε πολύ, αλλά όχι αρκετά. Πάντα, να ξέρεις, θα υπάρχει επιθυμία για κάτι παραπάνω.Ευελπιστώ σε πολλά περισσότερα μαζί σου, σε ευχαριστώ που δε με άφησες ποτέ να αισθανθώ το ανικανοποίητο».
Κατόπιν αυτού του λόγου που διήρκησε πολύ ώρα, καθώς έκανε μια ανασκόπηση της κοινής τους πορείας έβγαλε άλλο ένα χαρτί, αυτή τη φορά όμως να σκουπίσει τα δάκρυα της Ινές που με φρενήρεις ρυθμούς κατέκλυσαν το πρόσωπό της. Αυτός ήταν ατάραχος, φάνταζε σχεδόν αναίσθητος σαν ένα παιδί του δημοτικού που το βάζει ο δάσκαλος να εκφωνήσει ένα ποίημα, αλλά αυτά ήταν επιφανειακά, από μέσα του η καρδιά του πήγαινε να σπάσει.
«Ετοιμάσου, ετοίμασε και το κορίτσι, αύριο πάμε στο μέρος που βρεθήκαμε για πρώτη φορά». Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια προτού αφεθούν ξανά στις μελωδίες του Μiles και διαβάζοντας τους στίχους του Νερούντα: «κι από τότε είμαι, γιατί εσύ είσαι, και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε», πλάγιασαν ο ένας στον ώμο του άλλου.
Υγιαίνετε.
Το ανάρτησα από http://agriniovoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου