ΟΜΙΛΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ
Φίλες και φίλοι, χαίρομαι πραγματικά γιατί ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας και είστε εδώ όλοι εσείς που εργάζεστε καθημερινά στο χώρο της Δημόσιας Διοίκησης, στο χώρο του κράτους, σε επαφή με τους πολίτες κι έχετε από πρώτο χέρι γνώση της αγωνίας και των προσδοκιών της κοινωνίας την περίοδο αυτή.
Θα μου επιτρέψετε πριν ασχοληθούμε με το βασικό μας θέμα που είναι η μεγάλη οργανωτική και πολιτική προσπάθεια για το συνέδριο της παράταξης, για το συνέδριο της παράταξης κορμός της οποίας είναι το ΠΑΣΟΚ, να αναφερθώ στην εικόνα που εμφανίζει την περίοδο αυτή ο δημόσιος βίος της χώρας.
Υπάρχει μια Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και συνεργασίας, που μαζί με τους Βουλευτές που τη στηρίζουν αγωνίζεται προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, μια σύνθετη διαπραγμάτευση διπλή:
Αφενός μεν για την έξοδο από το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόϊκας.
Αφετέρου δε για τη μετάβαση σε μια νέα φάση, σε ένα άλλο κεφάλαιο, σε μια κατάσταση ουσιαστικής αυτοδυναμίας και ισοτιμίας της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, χωρίς μνημόνιο, χωρίς τρόϊκα, χωρίς ταπεινωτικές διαδικασίες, αλλά με τη στήριξη των εταίρων που είναι αναγκαία στη μεγάλη παγκόσμια διαμάχη ανάμεσα στα κράτη και τις αγορές.
Αυτή η νέα κατάσταση πρέπει οπωσδήποτε να προδιαγράφεται από το υφιστάμενο ευρωπαϊκό κοινοτικό πλαίσιο, γιατί μόνον έτσι θα δείξουμε ότι η Ελλάδα κινείται κανονικά μέσα στο πλαίσιο αυτό και δεν έχει ανάγκη από ειδικές καταστάσεις, ειδικές ρυθμίσεις, υβρίδια όπως η τρόϊκα, που αναδείχθηκε και σε άλλες χώρες αλλά ξεκίνησε από την Ελλάδα, γιατί στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί το ιστορικό εργαστήριο γι΄αυτή την κρίση που βιώνει η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή οικονομία από το 2007 και μετά, αλλά εμείς εδώ, ως κοινωνία αργήσαμε να το καταλάβουμε αυτό.
Εάν θέλουμε να περιγράψουμε με τρεις σύντομες φράσεις αυτή τη νέα φάση, θα λέγαμε
ότι :
Πρόκειται για μία περίοδο μετά το πρόγραμμα, χωρίς νέο πρόγραμμα άρα και χωρίς νέο δάνειο, με τη στήριξη όμως των εταίρων μας.
Πρόκειται για μια κατάσταση που βεβαίως πρέπει να συνοδεύεται από εγγυήσεις δημοσιονομικής σταθερότητας, γιατί αλίμονο εάν ξοδέψουμε, αν χάσουμε μέσα από τα χέρια μας το κεκτημένο της δημοσιονομικής σταθερότητας που πλήρωσε με θυσίες σκληρές ο ελληνικός λαός, αλλά οι εγγυήσεις αυτές πρέπει να συνδέονται με ένα δικό μας εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, στο οποίο πιστεύει η κοινωνία.Γιατί η κοινωνία θέλει ένα κανονικό κράτος, ευρωπαϊκό, διαφανές, η κοινωνία θέλει μια αγορά ανοιχτή, η κοινωνία θέλει να υπάρχει ανταγωνιστικότητα, περιβάλλον προσέλκυσης και στήριξης των επενδύσεων, η κοινωνία θέλει να υπάρχουν δουλειές για τα παιδιά μας. Αυτό λοιπόν θα γίνεται χωρίς μνημόνιο, αλλά με τις εγγυήσεις δημοσιονομικής ασφάλειας και σταθερότητας και με το δικό μας εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, αυτό πρέπει να μας δεσμεύει και έναντι των εταίρων.
Και τρίτο, προφανώς όταν είσαι σε μια χώρα ευρωπαϊκή, μια χώρα της Ευρωζώνης, μια χώρα στη ζώνη του κοινού νομίσματος, έχεις υποχρεώσεις πολυμερούς εποπτείας, είτε είσαι η Γερμανία, είτε είσαι η μικρή Μάλτα ή η μικρή Κύπρος από πλευράς πληθυσμού ή το μικρό Λουξεμβούργο που τώρα βρίσκεται στη δίνη μιας αποκάλυψης σε σχέση με τη φορολογική μεταχείριση επιχειρήσεων.
Άρα μιλάμε για μια εποπτεία στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, με τους υφιστάμενους μηχανισμούς, υφιστάμενους θεσμούς, που απολογούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δημοκρατικά χωρίς τρόικα. Και το πλαίσιο αυτό, που είναι ένα πλαίσιο γενικό και αφηρημένο ,υπάρχει, είναι ένας κανονισμός που ισχύει για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας, προβλέπει και τη συνεργασία με το ΙMF, αλλά μια συνεργασία που είναι θεσμική και διοργανική, αφορά τη σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ενώ λοιπόν αγωνιζόμαστε γι΄ αυτό - γιατί δεν αγωνιζόμαστε να κλείσουμε μία αναθεώρηση /επιθεώρηση της τρόικας την τελευταία, δεν αγωνιζόμαστε να πάρουμε μια δόση του δανείου την τελευταία, έχουμε εισπράξει 250 δισεκατομμύρια ευρώ δάνειο η Ελλάδα, μια χώρα με 10 εκατομμύρια πληθυσμό, όταν άλλες χώρες αγωνίζονται για 10 δισεκατομμύρια, για 6 δισεκατομμύρια, για 1 δισεκατομμύριο.
Ενώ, λοιπόν, αγωνιζόμαστε γι΄αυτό, δηλαδή για την ολοκλήρωση του προγράμματος και για τη νέα φάση της χώρας, η οποία θα μας βγάλει σε ένα ξέφωτο ανταγωνιστικότητας, επανόδου στην ομαλότητα.
Ενώ αυτό που κάνουμε οδηγεί και στην επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους με παραμετρικές αλλαγές που είναι ενσωματωμένες στη συμφωνία μας του 2012 του Μαρτίου του Φεβρουαρίου.Και οδηγούν ουσιαστικά και σε περαιτέρω κούρεμα και σε συνεχές κούρεμα αλλά το πρόβλημά του χρέους μας δεν είναι ούτε η εξυπηρέτηση ούτε η βιωσιμότητα, είναι να μην μπορούν οι αγορές να κάνουν παιχνίδι με αυτό και δεν μπορούν να κάνουν γιατί μόνον 10% ανήκει σε ιδιώτες και είναι εμπορεύσιμο, μόλις 10% του ελληνικού χρέους, λιγότερο από 35 δισεκατομμύρια.
Ενώ λοιπόν οι τράπεζές μας πέρασαν τα stress tests, όχι οι τραπεζίτες ,οι παλιοί μέτοχοι πριν το 2010, οι τράπεζες ως θεσμοί της εθνικής οικονομίας πέρασαν τα stress tests και στρέφονται στην πραγματική οικονομία, στις επενδύσεις, στη ρευστότητα, στη χρηματοδότηση σχεδίων, δηλαδή στην απασχόληση, ποια είναι η κατάσταση πολιτικά;
Η κατάσταση πολιτικά είναι να αντιμετωπίζεις ένα εσωτερικό μέτωπο που δε σε στηρίζει στη διαπραγμάτευση, που δεν συναινεί, δεν συμπράττει, δε στρατεύεται στην εθνική προσπάθεια διαπραγμάτευσης, αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας και κυρίως εύχεται και κατά κάποιο τρόπο, αυτή είναι η νέα συνήθεια που έχει αποκτήσει, προσεύχεται να αποτύχουμε ως χώρα.
Είναι καταπληκτικό αυτό, εύχονται και προσεύχονται να γίνει το εξής αντιφατικό: Να αποδειχθεί ότι σωστά μας κατηγορούν ταυτοχρόνως και γιατί δήθεν θέλουμε να βγούμε πρόωρα από το μνημόνιο, αλλά και γιατί δήθεν μένουμε τελικά στο μνημόνιο και λέμε ψέματα στον ελληνικό λαό.
Έχει γίνει αντιληπτό αυτό; Έχει γίνει αντιληπτό τι λέει και τι κάνει η Αντιπολίτευση; Ταυτόχρονα την ίδια στιγμή, σε μία φράση, το έκανε και σήμερα αυτό ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, λέει ότι "κακώς η Κυβέρνηση κάνει πρόωρα βήματα εξόδου γιατί χρειαζόμαστε την ασφάλεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ,τον θώρακα ,τα χαμηλά επιτόκια", τα χαμηλά επιτόκια που συμφωνήσαμε εμείς στη δανειακή σύμβαση !
Και από την άλλη λέει "κοιτάξτε, λένε ψέματα ότι αλλάζουμε σελίδα, μένουμε σε καθεστώς μνημονίου" και κανείς δεν εξανίσταται στο όνομα της κοινής λογικής. Όχι στο όνομα της πολιτικής ειλικρίνειας, του θάρρους, της ευθύτητας απέναντι στο λαό που έχει περάσει τόσα πολλά λόγω των ψεμάτων που έχει ακούσει ιστορικά, στο όνομα της κοινής λογικής έπρεπε να υπάρχει μια αντίδραση σε αυτό.
Δυστυχώς εξακολουθεί η αφετηρία να είναι πάντα η ίδια. Την άκουσα και σήμερα. Η θεωρία είναι ότι το μνημόνιο, δηλαδή η προσπάθεια να σωθεί η χώρα, να μην καταρρεύσει, να μη χρεοκοπήσει, να μην ταπεινωθεί, να μη διαλυθεί, το μνημόνιο, δηλαδή η συμφωνία που κάναμε με τους εταίρους να πάρουμε το δάνειο με τους δικούς τους όρους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς, γιατί κυριαρχεί μια αντίληψη συγκεκριμένη στην Ευρώπη, αυτό το μνημόνιο που λες και το ήθελε κανείς στην Ελλάδα ,έφερε την κρίση και τα μέτρα λιτότητας!
Επειδή κάποιοι το ήθελαν γιατί ήθελαν να οδηγήσουν τη χώρα σε μια κρίση στην οποία δεν είχε κανένα λόγο να οδηγηθεί, θα μπορούσαμε να μην κάνουμε την επιλογή αυτή το 2010, ή το 2011, ή το 2012 που την ψήφισε ξανά ο ελληνικός λαός στις εκλογές και του Μαΐου και του Ιουνίου!
Η αλήθεια είναι και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό, έστω την υστάτη ώρα που τελειώνει το μνημόνιο, ότι η κρίση είναι αυτή που έφερε το μνημόνιο και τα μέτρα λιτότητας και όχι το αντίστροφο. Εάν δεν είχαν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις μιας τραγικά βαθιάς κρίσης, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ψάχνουμε για συμφωνίες και να μας υπαγορεύουν όρους και -θα το πω για πολλοστή φορά, αλλά χρειάζεται επιμονή και επανάληψη -η άλλη λύση ποια θα ήταν;Η απόλυτη καταστροφή, χωρίς δάνειο, χωρίς μνημόνιο, χωρίς στήριξη, χωρίς εταίρους ,με υπερηφάνεια, με λεβεντιά; Ανεπίγνωστα; Χωρίς συνείδηση των κινδύνων και των καταστάσεων; Θα μπορούσαμε να πάμε ευτυχισμένοι όλοι στην απόλυτη καταστροφή. Στην κατάρρευση της χώρας, όχι μόνο της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής, των θεσμών.
Και φυσικά του τραπεζικού συστήματος, των περιουσιών, των καταθέσεων, της απασχόλησης. Η χώρα να γινόταν μια έρημη χώρα. Να ζούσαμε τις καταστάσεις που περιγράφει ο γνωστός στίχος στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη.
Και ακούω τώρα ότι υπάρχουν περικοπές μισθών, ή συντάξεων, ή διακανονισμοί σε σχέση με μισθούς και συντάξεις, οι οποίες παραβιάζουν το σύνταγμα, διότι δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει. Η αποκατάσταση θα έπρεπε να είναι εις το ακέραιο και άμεση. Και αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά η ασύντακτη χρεοκοπία, θα παραβίαζε το σύνταγμα; Όλοι ασχολούνται με το συνταγματικό δίκαιο της κρίσης και των περικοπών. Έχει σκεφτεί κανείς να ασχοληθεί με το συνταγματικό δίκαιο της ασύντακτης χρεοκοπίας, της πτώχευσης και της κατάρρευσης;
Πού θα προσέφευγε ,ποιος, εναντίον ποιου κράτους και ποιου δημόσιου ταμείου για να πάρει το μισθό του ή τη σύνταξή του, εάν δεν υπήρχε τίποτα; Γιατί είχαμε ένα πρωτογενές έλλειμμα που ξεπερνούσε τα 24 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα ήταν συνταγματική ή αντισυνταγματική η πρακτική αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων;
Άρα βλέπετε η χώρα σώθηκε από αυτή την εμπειρία. Δεν την έχει βιώσει. Και έτσι ο καθένας πάνω στις πλάτες της δικής μας προσπάθειας και τελικά της προσπάθειας του ελληνικού λαού, μπορεί να λέει με θράσος τελικά ό,τι θέλει. Και αντί να συσπειρώνεται και να στρατεύεται για να ολοκληρώσουμε τη διαπραγμάτευση και να αλλάξουμε σελίδα, έρχεται στην πραγματικότητα και περιμένει την αποτυχία μιας εθνικής προσπάθειας για να αντλήσει κομματικά οφέλη.
Και το επιστεγάζει όλο αυτό με την πρότασή του για άμεση διάλυση της Βουλής και εκλογές, ώστε μετά να δούμε τι θα γίνει σε σχέση με την διακυβέρνηση; Σε σχέση με την εθνική στρατηγική; Σε σχέση με την οικονομία; Σε σχέση με τις επενδύσεις; Σε σχέση με την απασχόληση, ή σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;Μα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι σύμβολο ενότητας. Τον επισκέφθηκαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, πήγα τελευταίος, γιατί ήθελα να τον ενημερώσω για ουσιαστικά θέματα που αφορούν την εθνική πολιτική και του απευθύνονται. Σε ποιον απευθύνονται; Φυσικά απευθύνονται σε έναν άνθρωπο με ιδιαίτερο κύρος, όπως είναι ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά και σε ένα θεσμό που είναι τι; Το σύμβολο της ενότητας του έθνους.
Άρα εκ των πραγμάτων ο θεσμός αυτός είναι συναινετικός. Και είναι αυτό αντικείμενο σύγκρουσης, η εκλογή του; Είναι μοχλός αποσταθεροποίησης; Και το ζήτημα του κόσμου είναι αυτό; Η διαδικασία εκλογής του Προέδρου;
Το ζήτημα του Έλληνα πολίτη, του κάθε νοικοκυριού, της κάθε επιχείρησης, του κάθε άνεργου, του κάθε εργαζόμενου, είναι εάν υπάρχει ασφάλεια, σταθερότητα, εάν μπορούμε να αλλάξουμε σελίδα, εάν πράγματι θα πάμε σε σημαντικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2015 που θα αγγίξουμε για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια, ρυθμό ανάπτυξης 3%. Εάν θα έχουμε επενδύσεις, εάν πράγματι θα δημιουργηθούν οι θέσεις εργασίας που μπορούν να δημιουργηθούν στην Ελλάδα, λένε οι μελέτες των τραπεζών, όχι οι δικές μας. 720.000 θέσεις εργασίας.
Αυτά είναι τα θέματα. Αλλά έχω εξηγήσει πόσο εύθραυστα είναι. Κάποιοι δεν πίστευαν ότι είναι πραγματικότητα και όχι σχήμα λόγου αυτό που έχω πει ότι σε πέντε μέρες μπορούν να καταστραφούν και να εξανεμιστούν θυσίες και προσπάθειες πέντε ετών. Κι όμως σε πέντε μέρες μπορεί να γίνει.
Άκουσα σήμερα να λέει ο κ. Τσίπρας ότι εμείς θα εγγράψουμε στον προϋπολογισμό μας τις αξιώσεις που έχουμε έναντι της Γερμανίας για τις πολεμικές επανορθώσεις. Και άρα θα οργανώσουμε τον προϋπολογισμό, ό,τι έχει σχέση με τους δημοσιονομικούς στόχους, το έλλειμμα, το πρωτογενές πλεόνασμα προφανώς, τα δημόσια έσοδα, πάνω στην παραδοχή ότι θα εκλάβουμε ως έσοδα αυτά που έχουμε να παίρνουμε.
Μα, είναι μια εθνική προσπάθεια το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων. Το χειρίζεται διακομματική επιτροπή. Περιμένουμε γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τις νομικές και δικαστικές δυνατότητες.
Εμείς το έχουμε θέσει, προσωπικά το έχω θέσει ως Υπουργός Εξωτερικών στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και ξέρουμε ποια είναι η απάντηση. Έχει δοθεί, αλλά ψάχνουμε να βρούμε άλλες διαδικασίες τώρα. Σε αυτή την ιστορικά επιβεβλημένη και ηθικά δικαιωμένη διεκδίκηση, θα οργανώσουμε τη διαχείριση του προϋπολογισμού του 2015, 2016, 2017; Και αυτό θα εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα γίνει δεκτό από τις αγορές;
Δεν χρειάζονται πέντε μέρες. Φτάνουν πέντε λεπτά ,όταν λες τέτοια πράγματα. Και χωρίς να είμαι ούτε απαισιόδοξος, ούτε απειλητικός. Θα σας πω κάτι το οποίο το έχω πει σε πολλές συσκέψεις στελεχών. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι προκαλώντας πρόωρες εκλογές και κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας κερδίζει και αποκτά δυναμική. Γιατί οι δημοσκοπήσεις του δίνουν μια προτεραιότητα.
Η χώρα πρέπει να πάει σε εκλογές τον Ιούνιο του 2016, τέλος της τετραετίας. Χρειάζεται εθνικό χρόνο. Οι βουλευτές ενεργώντας με πολιτική και εθνική υπευθυνότητα καλούνται να ψηφίσουν υπό το φως της τηλεόρασης, σε ανοιχτή ονομαστική ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εάν δεν επιτευχθεί η εκλογή, η χώρα θα οδηγηθεί σε βουλευτικές εκλογές με σκληρά διλήμματα και ακόμη πιο σκληρές καταστάσεις.
Η προεκλογική περίοδος έχει περίπου 30 μέρες. Είναι άλλο πράγμα η προκήρυξη των εκλογών ως χρονικό σημείο και άλλο πράγμα η διεξαγωγή των εκλογών. Διότι δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο και γιατί ό,τι λέμε και ό,τι κάνουμε ασκεί επιρροή. Στον εαυτό μας ασκεί επιρροή ως έθνος, ως οικονομία και ο καθένας έχει ευθύνη για αυτά που λέει ως εκφραστής μιας πολιτικής άποψης, αλλά και ο κάθε πολίτης έχει ευθύνη γι’ αυτά που ακούει και αποδέχεται.
Γιατί δυστυχώς η σκληρή εμπειρία της κρίσης δεν προσφέρει τεκμήριο αθωότητας σε κανέναν. Όλοι είναι πλέον ενήμεροι για όλα. Ξέρουν πάρα πολύ καλά τι συνέβη και ξέρουν πολύ καλά ότι μεγάλα λάθη που κόστισαν στη χώρα, ψηφίστηκαν δημοκρατικά με μεγάλες πλειοψηφίες.
Η δημοκρατική επιλογή είναι πάντα σεβαστή, αλλά δεν είναι πάντα ορθή και δεν είναι πάντα ακίνδυνη. Αρκεί να βλέπουμε τις εμπειρίες άλλων χωρών γειτονικών και πιο μακρινών γύρω από τα θέματα αυτά.
Υπάρχει λοιπόν ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, όποιοι το παρερμήνευσαν έκαναν πολύ μεγάλο λάθος, γιατί εάν διαβάζανε με προσοχή αυτά που λέμε, αυτά που είπα στη Βουλή στις 11 Οκτωβρίου όταν παρουσίασα τα επτά βήματα εξόδου από την κρίση, θα έβλεπαν πόσο προσεκτικές είναι οι διατυπώσεις και πόσοι πολλοί θώρακες προστασίας υπάρχουν.
Η σύγκρουση ανάμεσα στα κράτη και στις αγορές στην οποία αναφέρθηκα είναι μία αδυσώπητη σύγκρουση, η οποία υπάρχει αφ ης στιγμής υπάρχει η έννοια του δημοσίου χρέους, όχι για την Ελλάδα, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την Ευρωζώνη συνολικά, διότι υπάρχει πρόβλημα χρηματοδότησης και αναχρηματοδότησης.
Άρα οι αγορές αποκτούν μια τεράστια ασύμμετρη πολιτική εξουσία, χωρίς κανόνες λειτουργίας οι οποίοι να είναι ολοκληρωμένοι και εφαρμόσιμοι. Άρα για όλα υπάρχουν κίνδυνοι. Και αυτό που έγινε γύρω στις 15 Οκτωβρίου ως φαινόμενο χρηματοοικονομικό, η πίεση των αγορών, που έγινε με πολύ λίγα χρήματα, ο τζίρος ήταν ελάχιστος, είναι ένα μικρό δείγμα των κινδύνων, άρα και της σοβαρότητας που πρέπει να έχουμε ως έθνος για τα θέματα αυτά.
Εδώ έρχεται ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, δεν εγγυάται την κυβερνητική σταθερότητα απλώς της συγκεκριμένης Κυβέρνησης, η συγκεκριμένη Κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας πριν από ένα χρόνο ήταν μια Κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ ,της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ.
Πριν από δύο χρόνια ήταν μια Κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού υπό τον κ. Παπαδήμο, πριν από τέσσερα χρόνια ήταν μια μονοκομματική Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε μόνη της ένα δυσανάλογο και άδικο βάρος.
Δε θα θυμίσω την πρότασή μου από την αρχή να ζητήσουμε τη συμμετοχή και τη συστράτευση και τη συνευθύνη όσων όφειλαν να συστρατευθούν, με τους 180 ψήφους, αλλά είναι μια Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης. Άρα αυτό που εγγυόμεθα δεν είναι η Κυβέρνηση και η σταθερότητα η κυβερνητική, εγγυόμεθα τη σταθερότητα την εθνική κι αυτός είναι ο ρόλος μας και στο μέλλον.
Και η σταθερότητα για να είναι εθνική πρέπει εξ ορισμού να είναι προοδευτική, δηλαδή να λαμβάνει υπόψιν την ανάπτυξη, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, την προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, την αναδιανομή ενός πλεονάσματος που πρέπει να παράγεται μέσα από τη δουλειά του ελληνικού λαού, που πρέπει να έχει ευκαιρίες να δουλέψει, να επινοήσει, να επενδύσει και βεβαίως να ελπίσει γιατί η ελπίδα είναι αυτή που δίνει προοπτική.
Αυτός είναι ο ρόλος και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης ,της κεντροαριστεράς, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του τρίτου πόλου, που θέλει να σπάσει αυτόν τον στείρο μεσαίο διπολισμό που δεν οδηγεί πουθενά, εκτός κι αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα με τεχνητές πλειοψηφίες λόγω εκλογικού συστήματος, λες και το ζήτημα είναι να έχεις 151 Βουλευτές. Το ζήτημα είναι να έχεις σχέδιο και νομιμοποίηση.
Αν λοιπόν αυτό δεν επιτευχθεί, οι καταστάσεις θα είναι σκληρές, τα διλήμματα ακόμη πιο σκληρά και ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει για τη μοίρα του, δημοκρατικά και ελεύθερα κι εμείς θα συμμορφωθούμε. Είπα και στην συνεδρίαση της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης ότι δεν διεκδικούμε κανένα ρόλο μεγαλύτερο από αυτόν που μας αναθέτει ο ελληνικός λαός, όποια δύναμη μας δίνει κι ό,τι θέλει.
Μπορεί να έχει κουραστεί, μπορεί να έχει ενοχληθεί, το καταλαβαίνω, έχουμε γίνει δυσάρεστοι γιατί είπαμε αλήθειες, έχουμε γίνει ενοχλητικοί γιατί ανατρέψαμε προσδοκίες, γιατί διαψεύσαμε τον παλιό εαυτό μας, γιατί ασκήσαμε αυτοκριτική.
Γιατί δεν είπαμε εύκολα και συμπαθητικά λόγια, γιατί δεν οδηγήσαμε τη χώρα στην καταστροφή κραυγάζοντας πως φταίνε οι προηγούμενοι, αλλά ακολουθήσαμε μια άλλη συμπεριφορά και μια άλλη πολιτική ηθική, γιατί κάνουμε τη βρώμικη δουλειά λεν κάποιοι, δηλαδή τη δύσκολη δουλειά, την εθνικά υπεύθυνη δουλειά.
Κι ενώ εμείς τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για την οικονομική διαπραγμάτευση ,για τα εθνικά θέματα ,για τις ανάγκες του κάθε Έλληνα πολίτη και εισπράττουμε τη δυσαρέσκεια ,το παράπονο-γιατί το παράπονο εκφράζεται πολύ πιο εύκολα από την ικανοποίηση και την ευαρέσκεια -οι άλλοι κάνουν υψηλή πολιτική, λένε τις απόψεις τους, είναι άφθαρτοι, δεν έχουν κανένα παρελθόν πολιτικό. Αλλά στην πολιτική βρίσκεται η ισχύς, δε βρίσκεται στην οικονομία, στο χρήμα, στον πλούτο, στην επικοινωνιακή παρέμβαση;
Η πολιτική η δημοκρατικά εκλεγμένη και απολογούμενη στον πολίτη είναι αυτή που ασκεί τη μεγάλη εξουσία και κάθε λίγο και λιγάκι πηγαίνει στο λαό να την επιβεβαιώσει ή να μην την επιβεβαιώσει ; Και αυτοί που έχουν ισοβιότητα στην εξουσία τους και τη διογκώνουν είτε με νόμιμο είτε και με μη νόμιμο τρόπο, γιατί βασίζονται στην οικονομική ισχύ, στην επικοινωνιακή ισχύ, αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα του έθνους, είναι αθώοι;
Είχα πει στη Βουλή: Υπάρχει ένα τμήμα του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου που θέλει την αστάθεια, είναι αυτό που έχει τα λεφτά έξω και τις ζημίες μέσα. Μπορείτε να παρακολουθείτε τις εξελίξεις τις αποκαλύψεις τις δημοσιογραφικές σε διεθνές επίπεδο τις μέρες αυτές, για να καταλαβαίνετε και τι εννοούσα, γιατί βλέπετε έρχονται και οι αποδείξεις απλών σκέψεων και διαπιστώσεων.
Κι επίσης ελπίζω κανείς να μην παραβλέπει ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον διεθνές και περιφερειακό υψηλών κινδύνων και εντάσεων. Οι κίνδυνοι δεν είναι μακριά, δηλαδή δεν είναι στη Μέση Ανατολή που είναι ούτως ή άλλως κοντά, δεν είναι στην Ουκρανία που είναι κι αυτή κοντά, είναι εδώ οι κίνδυνοι γιατί είναι κίνδυνοι που αφορούν την Κύπρο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την περιφερειακή σταθερότητα στα Βαλκάνια και χρειάζεται τουλάχιστον εδώ εθνική συναίνεση.
Στο πεδίο αυτό οφείλω να ομολογήσω ότι οι εμπειρίες μου της εβδομάδας αυτής ήταν θετικές και το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό, γιατί και στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και στη Διαρκή Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας η συζήτηση έγινε μέσα σε ένα κλίμα σοβαρότητας και αίσθησης του προβλήματος και του κινδύνου.
Το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό αυτό και είναι ένα από τα κεκτημένα της μεταπολίτευσης, γιατί η συναίνεση στα θέματα αυτά και πριν την κρίση ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νόμιζε κανείς δια γυμνού οφθαλμού.
Βαδίζουμε λοιπόν προς το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης και εσείς με την εμπειρία σας την επιστημονική, την επαγγελματική, την κοινωνική, τη διοικητική, καλείστε να παίξετε καθοριστικό ρόλο, πρώτον προγραμματικά, γιατί πρέπει να παρουσιάσουμε την ολοκληρωμένη πρότασή μας για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και θα την παρουσιάσουμε με αναλυτικό τρόπο πλήρως τεκμηριωμένο το ταχύτερο δυνατό.
Στόχος μας είναι αυτό να γίνει πολλές εβδομάδες πριν το συνέδριο, ώστε να αναπτυχθεί σε όλες τις περιοχές της χώρας και με όλες τις κοινωνικές ομάδες και με όλους τους παραγωγικούς φορείς ένας ουσιαστικός και απροκατάληπτος διάλογος.
Καλείστε να παίξετε ένα ρόλο οργανωτικό, να εξηγήσετε στον κόσμο, στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, στους νέους φίλους μας της Κεντροαριστεράς, σε όλους τους πολίτες, τι συμβαίνει: Με την Κυβέρνηση, με τη Βουλή, με τη χώρα, με τους διεθνείς συσχετισμούς, με την οικονομία, με το τραπεζικό σύστημα, με τις ευκαιρίες, με τις προοπτικές, για την απασχόληση, για τη δυνατότητα αποκατάστασης του εισοδήματος, για την προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
Αλλά θέλει δουλειά, θέλει δουλειά Δήμο-Δήμο, θέλει δουλειά σπίτι-σπίτι και μέσα στο πλαίσιο αυτής της μεγάλης οργανωτικής και προγραμματικής προσπάθειας θα παρουσιάσουμε φυσικά και την ολοκληρωμένη πρότασή μας για τους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα, μια που αρχίζει και η συζήτηση για την ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος.
Σας θυμίζω ότι έχουμε παρουσιάσει ολοκληρωμένες προτάσεις σε ειδικό συνέδριο που οργανώσαμε πριν δυο χρόνια και η ολοκληρωμένη πρότασή μας παρουσιάστηκε στην επέτειο της μεταπολίτευσης 24 Ιουλίου του 2013, αλλά φυσικά όταν μιλάμε για αναθεώρηση του Συντάγματος και αναθεώρηση των πολιτικών σχέσεων μέσα στη χώρα, μιλάμε για μία ριζικά διαφορετική κατάσταση που έχω πει ότι είναι μεταπλειοψηφική, είναι κάτι παραπάνω από την αντιπροσωπευτική δημοκρατική, μεταντιπροσωπευτική και κάτι παραπάνω από την απλή πλειοψηφική αρχή.
Η δημοκρατία έχει τώρα πολύ περισσότερες αξιώσεις, γιατί είναι μια δημοκρατία όχι απλά και μόνον της πλειοψηφίας αλλά της συναίνεσης και της υπευθυνότητας και αυτό αφορά και τον τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος που το είχαμε συνηθίσει επί 40 σχεδόν χρόνια ως πλειοψηφικό και τώρα πρέπει να το ξαναγράψουμε ως συνεργατικό κοινοβουλευτικό σύστημα, αλλιώς η χώρα δεν έχει σταθερό και ασφαλές θεσμικό πλαίσιο.
Κι αυτό δεν αφορά μόνον το Κοινοβούλιο και τους πολιτικούς θεσμούς, αλλά και τη δικαστική εξουσία και τις Ανεξάρτητες Αρχές και τη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και φυσικά αφορά και το εκλογικό σύστημα, γιατί εφόσον ανοίγει η συζήτηση για τους θεσμούς και το Σύνταγμα, ανοίγει εκ των πραγμάτων και κατά ανάγκη η συζήτηση για το εκλογικό σύστημα.
Δεν μπορεί η χώρα να προχωρήσει με ένα εκλογικό σύστημα που είχε γεννηθεί υπό συνθήκες προ κρίσης πλειοψηφικές και τώρα αλλοιώνει τα δεδομένα σε συνθήκες μετά από την κρίση ριζικά διαφορετικές που δεν είναι πλειοψηφικές αλλά είναι συνεργατικές και αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο υπάρχει ανοιχτό ούτως ή άλλως και στο πλαίσιο της προγραμματικής μας συμφωνίας που διέπει την Κυβέρνηση.
Άκουσα βέβαια νεωτερικές ιδέες από νέου τύπου κόμματα προσφάτως, ότι μπορούμε να έχουμε κι ένα διάτρητο Σύνταγμα, ένα Σύνταγμα ήπιο, ένα Σύνταγμα που αναθεωρείται με πολύ μεγάλη ευκολία ανά πάσα στιγμή.
Υπήρξε κι αυτό στην ιστορία των συνταγμάτων και των θεσμών .Δεν ήταν τα Συντάγματα όπως τα ξέρουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα στην Ευρώπη, αυστηρά, δηλαδή με δύσκολες διαδικασίες αναθεώρησης, γιατί έτσι προστατεύεται η μειοψηφία, γιατί έτσι κατοχυρώνονται θεσμικά μεγάλοι ιστορικοί διακανονισμοί για τα έθνη ή για άλλες ενότητες όπως είναι η Ευρώπη.
Αυτό το φαινόμενο του ήπιου Συντάγματος που άλλαζε με ευκολία για να προσαρμόζεται στις εξελίξεις είναι το φαινόμενο του Συντάγματος της Βαϊμάρης στη Γερμανία, που παρέδωσε την εξουσία στον Χίτλερ συνταγματικά και κοινοβουλευτικά, τηρουμένου του Συντάγματος και των αρχών ενός Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος.
Αυτό δε θα το ξαναζήσει η Ευρώπη, ούτε η Ελλάδα θα ζήσει τη δική της αντίστοιχη εμπειρία που ανεδείχθη η δικτατορία του Μεταξά κοινοβουλευτικά όπως ξέρετε. Η μνήμη δεν είναι απειλή, η μνήμη διδάσκει και καλό είναι να ξέρουμε τι λέμε σε όλα τα θέματα.
Αλλά ο διάλογος πρέπει να είναι διάλογος συγκεκριμένος, γιατί μόνον όταν είναι συγκεκριμένος γίνεται και υπεύθυνος, αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει και όποτε θέλει και όπως μπορεί. Δεν είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα, γι΄ αυτό λοιπόν σας καλώ πρώτον να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε την ιστορική αποστολή της παράταξης.
Αυτό εμπεριέχει και την ανανέωση, τους νέους ανθρώπους και τους νέους ανθρώπους βιολογικά και τους νέους ανθρώπους πολιτικά, χωρίς καμία προκατάληψη, με γενναιοδωρία. Την ανάδειξη των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας, την ανάδειξη των δημιουργικών δυνάμεων της Περιφέρειας που ασφυκτιούν, γιατί παρακολουθούν ως θεατές ένα πολιτικό παιχνίδι που διεξάγεται μεταξύ χιλίων ανθρώπων στο κέντρο των Αθηνών.
Και το διαδίκτυο πολλές φορές προσφέρει την επίπλαστη εντύπωση ότι υπάρχει συμμετοχή ενώ δεν υπάρχει πραγματική συμμετοχή. Οι δημιουργικές δυνάμεις, οι νέοι άνθρωποι, η ελληνική περιφέρεια στην πραγματικότητα παρακολουθεί και στην καλύτερη περίπτωση σχολιάζει, δεν παράγει γεγονότα.
Εμείς θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό ως κατάσταση, πρέπει λοιπόν να αναστηλώσουμε την παράταξη, για να κρατήσουμε τη χώρα σταθερή, να της δώσουμε προοπτική και ελπίδα, να της δώσουμε επιτέλους αισιοδοξία, γιατί εάν δεν υπήρχε η συστηματική καλλιέργεια της απαισιοδοξίας και της μιζέριας που καθηλώνει τον τόπο και είχαμε όλοι πιστέψει σε αυτό που κάνουμε που είναι συγκεκριμένο και χειροπιαστό, θα το είχαμε πετύχει νωρίτερα.
Αλλά τώρα πρέπει να το πετύχουμε αναγκαστικά, γιατί αυτό επιβάλλει το θεσμικό χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων και σε αυτό καλώ την κάθε μια και τον καθένα από σας να στρατευθείτε με όλη τη δύναμη που διαθέτετε και η δύναμη αυτή δεν είναι απλά δύναμη πολιτική ή δύναμη νοητική, είναι πρωτίστως δύναμη συναισθηματική. Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου