ΣΑΝΓΚΡΙ-ΛΑ, SHANGRI-LA: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

" Αν ένα άνθρωπος νικούσε σε μία μάχη χίλιους ανθρώπους κι αν ένας άλλος νικούσε τον εαυτό του, ο πιο μεγάλος νικητής θα ήταν ο δεύτερος." Βουδιστική Σοφία

Shangri-La, μία μυθική πόλη που υποτίθεται βρισκόταν κάπου στα βουνά του Θιβέτ. Υπάρχουν στοιχεία για την αρχαία αυτή πόλη στους μύθους απομακρυσμένων σημείων στην Κίνα, Νεπάλ και Θιβέτ, όπου η λαογραφία περιγράφει μία κοιλάδα όπου ζούσαν αθάνατοι σε πλήρη αρμονία.

Οι πεποιθήσεις για την μοναδική υπεραισθητήρια ενέργεια αυτού του τόπου ήταν διαδεδομένες έξω από τα γεωγραφικά όρια της Σάνγρι-Λα.

Η μαγική και συνάμα μαγευτική τοποθεσία απασχολούσε όλους τους λαούς της Κεντρικής Ασίας, περιγραφές της υπήρχαν σε όλες τις μυθολογίες και τους θρύλους όλων των γειτονικών λαών. Κάποιοι την αποκάλεσαν "Χώρα των λευκών νερών" (άραγε επειδή στη Λίμνη Τσάϊνταμ, νοτιαναταλικά της Τάκλα Μακάν υπάρχουν μεγάλα αποθέματα άλατος), άλλοι πάλι την ονόμασαν "Χώρα των Θαυμάτων και της ζωντανής φλόγας". 

Οι Ινδουϊστές την ονόμαζαν Αριαβάρσα, τη μυθική χώρα απ' όπου προήλθαν οι Βέδες, τα πρώτα γραπτά κείμενα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Οι Κινέζοι την είπαν Δυτικό Παράδεισο της Χσι Γουάνγκ Μου, Βασιλομήτωρ της Δύσης, στους Κιρκισιανούς ήταν γνωστή με το όνομα Τζαϊαναντάρ. Χιλιάδες χρόνια αργότερα ο θρύλος δεν άφησε ασυγκίνητους τους Ρώσους παλαιόπιστους, μιά χριστιανική σέκτα του 19ου αι. Την αποκάλεσαν Μπελοβόντιε. Κι όμως, παρά τις τόσες διαφορετικές ονομασίες, η μυστηριώδης χώρα της Ανατολής είναι γνωστή με το θιβετιανό της όνομα, Σάνγκρι-Λα, το διάσελο της γαλήνης και της ειρήνης.

Η Σάνγκρι-Λα ήταν το κέντρο μιας μυστηριακής λατρείας που συνένωνε όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κόσμου. Και αν αυτό φαίνεται περίεργο, αρκεί το γεγονός ότι τον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα οι μοναχοί Μπον-Πο χαρτογράφησαν το βασίλειο σε σχέση με την Περσία, το ελληνιστικό βασίλειο της Βακτριανής, την Αίγυπτο και την Ιουδαία. Οι απομονωμένοι "πρωτόγονοι" Θηβετιανοί φαίνεται πως είχαν άριστες γνώσεις γεωγραφίας, εφ' όσον γνώριζαν όλες τις κοιτίδες πολιτισμού της εποχής τους.

Ο δρόμος της προσωπικής απελευθέρωσης του Βούδα διαδόθηκε στο Θιβέτ τον 7ο αι. μ.Χ. από τις δύο συζύγους - μια Νεπαλέζα και μια Κινέζα - του βασιλιά Σόγκτσεν Γκάμπο. Ο ηγεμόνας ανάθεσε σε έναν μοναχό να επινοήσει τη θιβετιανή γραφή μελετώντας τα σανσκριτικά. Έναν αιώνα αργότερα ο βασιλιάς Τρίσονγκ Ντέτεν ξεκίνησε μιά δημόσια συζήτηση για το Βουδισμό. Οι σοφοί διαλογίστηκαν για 2 χρόνια και κατέληξαν ν' ακολουθήσουν το βουδιστικό μοντέλο της Ινδίας και όχι της Κίνας. 

Εκείνο ακριβώς το διάστημα ο χάρτης της Σάνγκρι-Λα ανανεώθηκε με στοιχεία για τις εξελίξεις στον κόσμο. Το ίδιο όμως το βασίλειο είχε πλέον περάσει στο φανταστικό κόσμο του μύθου.

Το ανάρτησα από http://www.pame.gr