Του Κώστα Βενιζέλου
Εάν ο Σάββας Βέργας, δώσει σήμερα κατάθεση στην ανακριτική ομάδα και «ενοχοποιήσει» έξι υπουργούς, οκτώ βουλευτές, τρία στελέχη της Νομικής Υπηρεσίας, όσους έκτισαν έστω και μια πέτρα στο ΣΑΠΑ, πώς θα ενεργήσει το σύστημα; Θα προχωρήσει η αστυνομία στην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης, με πομπώδη όπως συνηθίζει τρόπο;
Ο Σάββας Βέργας δεν έχει τίποτε πλέον να χάσει και προφανώς θα θελήσει «να πάρει μαζί του πολλούς». Το ζητούμενο είναι η ανακριτική ομάδα να αξιοποιεί πληροφορίες και να τις διερευνά. Η μεγάλη προσπάθεια να γίνουν γρήγορα βήματα στη διερεύνηση σκανδάλων, οδηγεί σε λάθη επί λαθών. Και τούτο δεν προκαλεί μόνο εντυπώσεις για ανθρώπους, που ενοχοποιούνται πριν καν κατηγορηθούν, αλλά δημιουργούνται και προβλήματα στη διαδικασία διερεύνησης.
Εάν, για παράδειγμα, προσάγονται άνθρωποι στο δικαστήριο και δεν παρουσιάζονται τεκμήρια και απορρίπτονται αιτήματα για κράτησή τους, τότε καταγράφονται πισωγυρίσματα στην υπόθεση. Εκτός κι εάν αυτή η σπουδή παραπέμπει αλλού. Να κλείσει η υπόθεση όσες λιγότερες παράπλευρες ή μη απώλειες. Αλλά αυτό θα ήταν υπερβολή ακόμη και να το σκέφτεται κανείς…Ακόμη κι όταν πριν το επόμενο βήμα στις έρευνες γίνεται γνωστό το αποτέλεσμα μέσω διαρροών, γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά για τις σκοπιμότητες.
Στην Πάφο- και θα πρέπει οι έρευνες να διευρυνθούν και εκτός παφίτικων «συνόρων- γίνεται το προφανές για τα κυπριακά δεδομένα. Για χρόνια γινόταν ένα πάρτι με το χρήμα να ρέει στις τσέπες κάποιων, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να αποφασίζουν και να καθορίζουν το τοπίο με προσφορές. Το πάρτι δεν αφορούσε αρπαχτές, αλλά ένα ολόκληρο σύστημα, το οποίο εξελίχθηκε σε τοπικό κατεστημένο, που είχε την…ευθύνη να διαχειρίζεται εκατομμύρια ευρώ προς όφελος του. Άλλοι πολλά κάποιοι λιγότερα, εισέπρατταν το χρήμα. Και η τοπική κοινωνία, επεδείκνυε ανοχή, καθώς τώρα όλοι λένε πως «κάτι άκουγαν στους διαδρόμους», αλλά κανείς δεν το κατάγγελλε. Τώρα, που άρχισε το κουβάρι να ξετυλίγεται, άρχισε να ξεσπά και η «λαϊκή οργή».
Το θέμα δεν αφορά την Πάφο γιατί δεν υπάρχει γεωγραφική πατέντα στη λαμογιά. Αφορά ένα σύστημα που παρήγαγε μηχανισμούς που φίλτραρε διαδικασίες και έκανε διανομή τα λάφυρα μιας βιομηχανίας με μίζες.
Τελικά σε αυτή τη μεγάλη εικόνα που άρχισε να ξεκαθαρίζει, εκείνο που διαφαίνεται είναι πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στις μίζες. Οι όποιοι μπαλκονάτοι όρκοι, «η προσφορά προς την πατρίδα», δεν αφορούν τίποτε άλλο παρά τη μάσα και μόνο. Και αυτός ο αγώνας, της μίζας και της διαπλοκής ενίοτε φορεί μανδύα πατριωτισμού. Άλλωστε, το μεγαλύτερο άλλοθι για τα λαμόγια είναι η καταφυγή στον «πατριωτισμό».
Το ανάρτησα από http://mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου