Γκύντερ Γκρας - Το τενεκεδένιο ταμπούρλο
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» του Γερμανού συγγραφέα Γκύντερ Γκρας
Το βιβλίο "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο" γράφτηκε το 1959 και αφηγείται την ιστορία του Όσκαρ Ματσεράτ που μετά από μια ταραχώδη ζωή καταλήγει στο ψυχιατρείο και αποφασίζει με τη βοήθεια του τυμπάνου του να ανακαλέσει στη μνήμη τη ζωή του, μια ζωή άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της Γερμανίας στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
"Σήμερα ο Όσκαρ λέει απλώς: η πεταλούδα έπαιζε ταμπούρλο. Έχω ακούσει λαγούς, αλεπούδες και ασβούς να παίζουν ταμπούρλο με τα μπροστινά τους πόδια καθώς οσμίζονται τον κίνδυνο. Για τα βατράχια λένε πως όταν χαλούν τον κόσμο σαν μικροί τυμπανιστές προμηνύεται κακοκαιρία. Για τον δρυοκολάπτη πως χτυπώντας το ξύλο με το ράμφος του βγάζει τα έντομα απ’ την κρυψώνα τους.
Τέλος ο άνθρωπος χτυπά νταούλια, τύμπανα, μεταλλικά τύμπανα, κύμβαλα, ταμπούρλα. Μιλά για τουμπανιασμένα πτώματα, για περίστροφα που ο κύλινδρός τους θυμίζει τύμπανο, για επαναληπτικά πυρά όμοια με σφυροκόπημα τυμπάνου ή για τυμπανοκρουσίες και εννοεί επιδεικτική και θορυβώδη διαφήμιση. Τύμπανα συνάζουν τον κόσμο, κρουστά τον συνοδεύουν στον τάφο. Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι τυμπανιστές. Υπάρχουν συνθέτες που γράφουν κοντσέρτα για έγχορδα και κρουστά.
Σας θυμίζω και τις μέχρι τούδε απόπειρες του Όσκαρ, μα όλα τούτα δεν είναι τίποτε μπροστά στο ρεσιτάλ που έδωσε η νυχτοπεταλούδα κρούοντας δυο απλούς ηλεκτρικούς λαμπτήρες των εξήντα βατ έπ’ ευκαιρία της γέννησης μου. Ίσως υπάρχουν μαύροι στη πιο μαύρη Αφρική, όπως επίσης και στην Αμερική, που δεν έχουν λησμονήσει ακόμα την Αφρική, ίσως αυτοί οι ρυθμικά οργανωμένοι άνθρωποι να έχουν το χάρισμα, με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο με της πεταλούδας μου ή μιμούμενοι αφρικάνικες πεταλούδες – οι οποίες ως γνωστόν είναι μεγαλύτερες και λαμπρότερες από τις πεταλούδες της ανατολικής Ευρώπης – να παίζουν τύμπανο πειθαρχημένα και συνάμα αχαλίνωτα, εγώ μπορώ να κρίνω μετρίου μεγέθους, πασπαλισμένη με καφετιά πούδρα νυχτοπεταλούδα την ώρα της γέννησής μου μόνο με βάση τα ανατολικοευρωπαϊκά μου μέτρα αυτή η πεταλούδα υπήρξε η δασκάλα του Όσκαρ.
Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου. Ο ήλιος διέτρεχε το ζώδιο της Παρθένου. Από μακριά σίμωνε μες στη νύχτα του προχωρημένου θέρους μια καταιγίδα χαλώντας τον κόσμο.
Στον Ερμή οφείλεται η κριτική μου διάθεση, στον Ουρανό η επινοητικότητά μου, η Αφροδίτη με έκανε να πιστεύω στις μικρές χαρές, ο Άρης στη φιλοδοξία μου. Στον οίκο στην ακμή του Ωροσκόπου ανέτελλε ο Ζυγός, γεγονός στο οποίο οφείλεται η ευαισθησία μου και η ροπή μου προς την υπερβολή.
Ο Ποσειδώνας που έμπαινε στον δέκατο οίκο, στον οίκο της μέσης ηλικίας, με αγκυροβόλησε ανάμεσα στην πίστη στα θαύματα και στην απογοήτευση, ενώ ο Κρόνος στον τρίτο οίκο σε όψη αντίθεσης με τον Δία αμφισβήτησε την καταγωγή μου.
Ποιος όμως έστειλε τη νυχτοπεταλούδα και επέτρεψε τόσο σε αυτή όσο και σε μια καταιγίδα στο τέλος του καλοκαιριού που βρυχιόταν σαν καθηγητής Γυμνασίου να ερωτευτώ το τύμπανο που μου είχε υποσχεθεί η μαμά μου και να αποκτήσω κλίση γι’ αυτό το όργανο;"
Συγγραφέας: Ο Γκύντερ Γκρας, που με την πολιτική του δράση και τα «αιρετικά» βιβλία του μπήκε συχνά στο στόχαστρο των Γερμανών, γεννήθηκε το 1927 στο Ντάντσιχ. Σπούδασε στις Σχολές Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ και του Βερολίνου. Παγκοσμίως έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο"(1959). Το 1999 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Άλλα γνωστά βιβλία του είναι τα "Μπουτ, το ψάρι", "Δυσοίωνα κοάσματα", "Σαν τον κάβουρα" κλπ.
Το ανάρτησα από http://www.inout.gr
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» του Γερμανού συγγραφέα Γκύντερ Γκρας
Το βιβλίο "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο" γράφτηκε το 1959 και αφηγείται την ιστορία του Όσκαρ Ματσεράτ που μετά από μια ταραχώδη ζωή καταλήγει στο ψυχιατρείο και αποφασίζει με τη βοήθεια του τυμπάνου του να ανακαλέσει στη μνήμη τη ζωή του, μια ζωή άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της Γερμανίας στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
"Σήμερα ο Όσκαρ λέει απλώς: η πεταλούδα έπαιζε ταμπούρλο. Έχω ακούσει λαγούς, αλεπούδες και ασβούς να παίζουν ταμπούρλο με τα μπροστινά τους πόδια καθώς οσμίζονται τον κίνδυνο. Για τα βατράχια λένε πως όταν χαλούν τον κόσμο σαν μικροί τυμπανιστές προμηνύεται κακοκαιρία. Για τον δρυοκολάπτη πως χτυπώντας το ξύλο με το ράμφος του βγάζει τα έντομα απ’ την κρυψώνα τους.
Τέλος ο άνθρωπος χτυπά νταούλια, τύμπανα, μεταλλικά τύμπανα, κύμβαλα, ταμπούρλα. Μιλά για τουμπανιασμένα πτώματα, για περίστροφα που ο κύλινδρός τους θυμίζει τύμπανο, για επαναληπτικά πυρά όμοια με σφυροκόπημα τυμπάνου ή για τυμπανοκρουσίες και εννοεί επιδεικτική και θορυβώδη διαφήμιση. Τύμπανα συνάζουν τον κόσμο, κρουστά τον συνοδεύουν στον τάφο. Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι τυμπανιστές. Υπάρχουν συνθέτες που γράφουν κοντσέρτα για έγχορδα και κρουστά.
Σας θυμίζω και τις μέχρι τούδε απόπειρες του Όσκαρ, μα όλα τούτα δεν είναι τίποτε μπροστά στο ρεσιτάλ που έδωσε η νυχτοπεταλούδα κρούοντας δυο απλούς ηλεκτρικούς λαμπτήρες των εξήντα βατ έπ’ ευκαιρία της γέννησης μου. Ίσως υπάρχουν μαύροι στη πιο μαύρη Αφρική, όπως επίσης και στην Αμερική, που δεν έχουν λησμονήσει ακόμα την Αφρική, ίσως αυτοί οι ρυθμικά οργανωμένοι άνθρωποι να έχουν το χάρισμα, με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο με της πεταλούδας μου ή μιμούμενοι αφρικάνικες πεταλούδες – οι οποίες ως γνωστόν είναι μεγαλύτερες και λαμπρότερες από τις πεταλούδες της ανατολικής Ευρώπης – να παίζουν τύμπανο πειθαρχημένα και συνάμα αχαλίνωτα, εγώ μπορώ να κρίνω μετρίου μεγέθους, πασπαλισμένη με καφετιά πούδρα νυχτοπεταλούδα την ώρα της γέννησής μου μόνο με βάση τα ανατολικοευρωπαϊκά μου μέτρα αυτή η πεταλούδα υπήρξε η δασκάλα του Όσκαρ.
Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου. Ο ήλιος διέτρεχε το ζώδιο της Παρθένου. Από μακριά σίμωνε μες στη νύχτα του προχωρημένου θέρους μια καταιγίδα χαλώντας τον κόσμο.
Στον Ερμή οφείλεται η κριτική μου διάθεση, στον Ουρανό η επινοητικότητά μου, η Αφροδίτη με έκανε να πιστεύω στις μικρές χαρές, ο Άρης στη φιλοδοξία μου. Στον οίκο στην ακμή του Ωροσκόπου ανέτελλε ο Ζυγός, γεγονός στο οποίο οφείλεται η ευαισθησία μου και η ροπή μου προς την υπερβολή.
Ο Ποσειδώνας που έμπαινε στον δέκατο οίκο, στον οίκο της μέσης ηλικίας, με αγκυροβόλησε ανάμεσα στην πίστη στα θαύματα και στην απογοήτευση, ενώ ο Κρόνος στον τρίτο οίκο σε όψη αντίθεσης με τον Δία αμφισβήτησε την καταγωγή μου.
Ποιος όμως έστειλε τη νυχτοπεταλούδα και επέτρεψε τόσο σε αυτή όσο και σε μια καταιγίδα στο τέλος του καλοκαιριού που βρυχιόταν σαν καθηγητής Γυμνασίου να ερωτευτώ το τύμπανο που μου είχε υποσχεθεί η μαμά μου και να αποκτήσω κλίση γι’ αυτό το όργανο;"
Συγγραφέας: Ο Γκύντερ Γκρας, που με την πολιτική του δράση και τα «αιρετικά» βιβλία του μπήκε συχνά στο στόχαστρο των Γερμανών, γεννήθηκε το 1927 στο Ντάντσιχ. Σπούδασε στις Σχολές Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ και του Βερολίνου. Παγκοσμίως έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο"(1959). Το 1999 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Άλλα γνωστά βιβλία του είναι τα "Μπουτ, το ψάρι", "Δυσοίωνα κοάσματα", "Σαν τον κάβουρα" κλπ.
Το ανάρτησα από http://www.inout.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου