ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΜΕΛΗΣ: ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΙΑΝΟΣ

kmamelis@yahoo.gr

Μετά το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και τις θεμελιακές ανατροπές που επέφερε, όλα τα πολιτικά κόμματα (του πρωταγωνιστή συμπεριλαμβανομένου) , βρίσκονται σε μεγάλο σταυροδρόμι, αναζήτηση νέας ταυτότητας, επιλογή στάσης, πορείας και - τα ηττηθέντα -ηγεσίας.

Πλην όμως, ούτε νέα ταυτότητα ούτε μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον μπορούν να επιλεγούν (να καταγραφούν, έστω) από το ενδημικό (υπό τη γενική του όρου έννοια) κόμμα Ιανός, δηλ. ένα νόθο θεσμό, αναντίστοιχο με το πρωτογενές ιστορικό αίτημα των καιρών.


Η «στρατολόγηση» του ηγετικού κύκλου κάθε κόμματος συνεχίζει να υπακούει σκληρά στον κανόνα της συνάθροισης αλληλοεξαρτώμενων και αποκλινόντων ατομικών (ενίοτε ομαδικών) επιδιώξεων που θέλουν να πραγματωθούν, ενώ περιθωριοποιούνται συνειδήσεις που αρνούνται τον εκμαυλισμό της «ενσωμάτωσης».

Στο κόμμα Ιανός συνεχίζει να επικρατεί η «καταστατική» διγλωσσία, η δημοκρατική «τελετουργία» στην επιφάνεια (ενόσω διαβουκολίζεται η βάση),η συστημική αφαιμαξομετάγγιση.

Όλα τελματωμένα από ενδημικό αρχηγισμό και ηγετική εύνοια που «διευθετούν» διαπροσωπικές ανασφάλειες, ατομικιστικό βολονταρισμό, ευτελή βουλιμία ενσωμάτωσης στον κυβερνητισμό (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης).

Κυριαρχεί το ιερατικό και πυραμιδικό «όσο λιγότεροι, τόσο καλλίτερα» και τα ένδον διαμειβόμενα όζουν μιας καμαρίλας πλειοδοσιών υπέρ της εσωκομματικής ισχύος, με κομματικούς πατριωτισμούς, εθισμένους να υπηρετούν κάθε φορά μιαν άλλη ηγετική «Συρία».

Πως το κόμμα μπορεί να συνεισφέρει στην πολιτική διαδικασία όταν ενσωματώνει (ατάκτως) αντιφατικές επιδιώξεις και ταυτόχρονα θέλγει και απωθεί;

Όταν στις τάξεις του (φοβούμαι και στις ηγεσίες του),οι περισσότεροι έλκονται από την «προστασία» που προσφέρει, (αρκετοί από το επαγγελματικό και κοινωνικό ασανσέρ του, λιγότεροι από το πρυτανείο όπου σιτίζονται) ενώ απεχθάνονται την αναγκαστική συνύπαρξη με «ανταγωνιστές», κυρίως τους εξ αυτών λεγόμενους «παρείσακτους»;

Όταν ευάριθμοι κρίνουν τον εαυτό τους έτοιμο να κυβερνήσει κάθε τι, υπουργείο, πολιτικό γραφείο, κοινοβούλιο τουλάχιστον, αν όχι Ευρωβουλή, περιφέρεια, δήμο, πρεσβεία, οργανισμό;

Όταν το κόμμα «μεταλλάσσεται» σε συνασπισμό αντιπαρατιθέμενων φιλοδοξιών και «εργαλειοποιείται» για θεσιθηρία, κοινωνική, οικονομική, πολιτική καταξίωση, εφήμερη προβολή στα μμε, μια κάποια (πόθεν, πως κτηθείσα;) περιουσία;

Η έκπτωση των κομμάτων Ιανών, επί θύραις ευρισκόμενη, κερδίζει χρόνο, δυστυχώς, ενώ η μέση ελληνική συνείδηση γνωρίζει, κατατάσσει, αξιολογεί, ευτυχώς.

Το ιστορικό στοίχημα του ελληνικού λαού για την αναζήτηση της απάντησης απέναντι στο «θνήσκον» κομματικό σύστημα (ακόμη και με νέες ηγεσίες), παραμένει ανοιχτό.



ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 15.4.2015