Τώρα τελευταία, παραμονές των Εurogroup και των συνόδων κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην πολυκατοικία έχουμε δράματα. Η κυρία Χρυσούλα στον τρίτο παθαίνει κρίσεις άγχους και δεν μπορούμε να την κάνουμε καλά. Συνταξιούχος του Δημοσίου και χήρα εδώ και λίγα χρόνια, με παιδιά κι εγγόνια, μα πάνω απ’ όλα μανιώδης τηλεθεάτρια.
Στήνεται απ’ το πρωί, με το που θα φτιάξει τον καφέ της, και ξεκινά τις δουλειές του ταπεινού της νοικοκυριού συντροφιά με την οθόνη. Δεν υπάρχει εκπομπή για εκπομπή που να μην παρακολουθεί η κυρία Χρυσούλα. Από τις απαρχές της κρίσης, εγκατέλειψε τα τούρκικα σίριαλ και εθίστηκε στην ενημέρωση. Και τραβάει μέχρι αργά, μετά τα μεσάνυχτα, που μένουν ξύπνιες μόνο οι νυχτερίδες, οι κουκουβάγιες κι οι καλεσμένοι του Χατζηνικολάου. Ξύπνια κι η κυρά Χρυσούλα, μην και χάσει την τελευταία δραματική εξέλιξη.
Κάθε, λοιπόν, που πλησιάζει κάποια συνεδρίαση, η κυρία Χρυσούλα είναι πεπεισμένη ότι πρόκειται για τη συντέλεια του κόσμου. «Κρίσιμο Σαββατοκύριακο!» αναφωνεί με στόμφο ο παρουσιαστής και δώσ’ του να σταυροκοπιέται η καλή μας η γειτόνισσα. «Χωρίς σχέδιο η κυβέρνηση, οδεύουμε προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις, πλήρες αδιέξοδο», βεβαιώνει ο αναλυτής πανελίστας και σπεύδει να φέρει το πιεσόμετρο η καημένη η Χρυσούλα. Εκεί, όμως, που τη χάνουμε εντελώς τη γυναίκα είναι όταν μεταδίδονται τα ρεπορτάζ με τις δηλώσεις των ξένων αξιωματούχων και τα άρθρα-«κόλαφο» εναντίον της Ελλάδας στον διεθνή Τύπο. Δεν ξέρει κατά πού να τρέξει η άμοιρη· στο ντουλάπι με τα φάρμακα, να καταπιεί μια χούφτα χάπια μήπως και συνέλθει ή στον νεροχύτη να ρίξει λίγο δροσερό νερό στο πρόσωπό της; Οι επιβλητικές και πομπώδεις μουσικές με τις οποίες ντύνονται τα ρεπορτάζ του Αρμαγεδδώνα χειροτερεύουν την κατάσταση. Το θυμιατό γράφει υπερωρίες.
Τι κι αν όλα τελικά περνούν αναίμακτα κι η ζωή συνεχίζεται αμετάβλητη, χωρίς καινούργιες Μικρασιατικές Καταστροφές, που αναβλήθηκαν επ’ αόριστον· η Χρυσούλα δεν προλαβαίνει να αξιολογήσει την κατάσταση και να συνειδητοποιήσει ότι θορυβήθηκε αδίκως. Βομβαρδίζεται με νέες αγχωτικές πληροφορίες για την επόμενη -κρίσιμη, εννοείται- σύνοδο. Τι κι αν τα παιδιά της, όποτε έρχονται στο σπίτι να τη δουν, προσπαθούν να την πείσουν να μην πιστεύει όσα ακούει. «Ρε μάνα, τους εμπιστεύεσαι όλους αυτούς τους γραβατωμένους που σου λένε τις ειδήσεις; Θα τους έκανες παρέα;» τη ρωτά συχνά ο γιος της. «Α πα πα, τι παρέα, δαύτοι δαγκώνουνε, παιδί μου, δεν έχουνε καμία μπέσα», απαντά η Χρυσούλα που, όταν η οθόνη είναι κλειστή και προλαβαίνει να σκεφτεί ο εγκέφαλός της, ξέρει πολύ καλά τι της γίνεται. «Ε τότε, ρε μάνα, γιατί τους βάζεις μες στο σπίτι σου; Κλείσ’ την τη ρημάδα, θα σε σκάσει!»
Δε βαριέσαι, του ανθρώπου πρώτα του βγαίνει η ψυχή κι ύστερα το χούϊ. Εχουμε κι εμείς την αποστολή μας στην πολυκατοικία. Κάθε που έχει Εurogroup, ο Τσίπρας προσπαθεί να κρατήσει όρθια τη χώρα κι εμείς τη Χρυσούλα. Μια φορά συνωμοτήσαμε κι αποσυνδέσαμε την τηλεόρασή της από την κεντρική κεραία· για τρεις μέρες είχε βρει τον εαυτό της - μέχρι και για καφέ με τις φιλενάδες της βγήκε. Αλλά την ανακάλυψε τη «ζημιά», η δαιμόνια, και ξανακύλησε στους τηλεοπτικούς της ανεμόμυλους. Πατάει το κουμπί απ’ το πρωί και πλημμυρίζει το σαλόνι της με φόβο.
Το ανάρτησα από http://www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου