Στροφή προς τα αριστερά ζήτησε ζήτησε ο Παντελής Καμάς στην ομιλία του στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή ΠΑΣΟΚ. Στην ομιλία του τόνισε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει ουσιαστικά να είναι ένα κεντρώο κόμμα, ένα κόμμα μεταρρυθμιστών δηλαδή, που να ανέχεται και κάνα σοσιαλδημοκράτη ως τσόντα πολιτική, ένα κόμμα δεκανίκι της δεξιάς.
Ο Παντελής Καμάς δεν παράλειψε να δώσει ως παράδειγμα τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία λέγοντας χαρακτηριστικά “Μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, είναι οι δομικές παρεμβάσεις στην δομή, τη διοίκηση, τη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Το άνοιγμά τους στην Κοινωνία αλλά και την Οικονομία. Η περιστολή της κατάχρησης του ασύλου. Μεταρρύθμιση, δεν είναι η ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων, ή για να το πω όπως είναι, κρατικοδίαιτων και επιχορηγούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό ιδιωτικών επιχειρήσεων.”
Ο Παντελής Καμάς ζήτησε την δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου που θα παντρέψει εκ νέου το σοσιαλισμό, με την ελευθερία του ατόμου και την επιχειρηματικότητα, έχοντας όμως μέτωπο, με το νεοφιλελευθερισμό και την αχαλίνωτη λειτουργία της αγοράς.
Η ομιλία του Παντελή Καμά
Απαιτείται να πούμε το μεγάλο και συλλογικό ΝΑΙ, και να υπερβούμε, τα υπερφίαλα και εγωιστικά ΟΧΙ.
Συντρόφισσες, Σύντροφοι
Είναι αδήριτη ανάγκη, η παράταξη και ο τόπος να κάνουν ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά.
Σε αυτή την ανάγκη, σε ό,τι αφορά τη χώρα, έχουμε τα εμπόδια που ορθώνει η συντηρητική παράταξη, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της λιτότητας, της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μίας ελίτ, του αδιεξόδου.
Σε ό,τι αφορά τον πολιτικό μας χώρο, τα εμπόδια μας είναι:
Ο αδιέξοδος βολονταρισμός, που συγκαλύπτεται από έναν υπερχείλη κομματικό πατριωτισμό, που ομοιάζει με τις λαϊκές δοξασίες, του στιλ « Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι». Και ο διαλυτικός αναθεωρητισμός, δηλαδή η διάλυση των υπαρχόντων σχημάτων, χωρίς να ξέρουμε, ποιοι θα βρεθούμε, και με ποιες αρχές και αξίες, θα δομήσουμε ένα υποτιθέμενο νέο πολιτικό σχήμα.
Συντρόφισσες σύντροφοι,
Ποιος από εμάς, δεν θα ήθελε, ένα μεγάλο και ενιαίο ΠΑΣΟΚ; Ποιος δεν θα ήθελε τα σύμβολά μας, να είναι στα χέρια ανθρώπων που θα γεμίζουν δρόμους και πλατείες; Όλοι θα το θέλαμε. Η πραγματικότητα όμως επιβάλλει να δούμε ότι ένα κόμμα που από το 50% κατρακύλησε στο 5%, δεν μπορεί να ανατάξει, ως έχει. Οφείλει να εντάξει εαυτόν, σε μία πορεία μετεξέλιξης.
Ποιος από εμάς μπορεί να αρνηθεί την αναγκαιότητα η μετεξέλιξη να ταυτιστεί με μία επανίδρυση της παράταξης; . Θα πω και πάλι κανείς.
Αυτή η πορεία πιστεύει κανείς ότι μπορεί να είναι άμεση; Να γίνει αύριο το πρωί; Όχι βέβαια, κανένα ιστορικό προηγούμενο τέτοιο δεν υπάρχει, ούτε καν το ΠΑΣΟΚ. Διότι όλοι παραγνωρίζουν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της επταετίας, είχε πολιτικά δομήσει σχήμα έκφρασης το ΠΑΚ, που ήταν το πρόπλασμα ενός νέου πολιτικού κόμματος, από τη στιγμή μάλιστα που υπήρξαν και οι αναγκαίες πολιτικές συμμαχίες.
Η ασφαλής οδός, είναι η εμβάθυνση, του σχήματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ο εμπλουτισμός του. Η προώθηση δηλαδή της σταδιακής ενοποίησης του χώρου, μέσα από μία ελάχιστη πολιτική συμφωνία, και μία κοινή δράση.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση, που η ξεκάθαρη πρόταση της Φώφης Γεννηματά, γίνει αποδεκτή, και πάλι, δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε αύριο το πρωί, για νέο πολιτικό κόμμα, αφού 1) κανείς από τους εν δυνάμει συνομιλητές μας δεν διαλύει το κόμμα του, 2) δεν είμαστε έτοιμοι, όσο και αν ακούγεται ωραίο, να υπερβούμε αμέσως τις πρόσφατες τραυματικές εμπειρίες.
Γιατί η ενοποίηση ενός χώρου, δεν είναι θέμα, διευθέτησης ρόλων, αλλά αρχών, αξιών κοινών βιωμάτων, και κοινής λειτουργίας. Προϋποθέσεις που κατοχυρώνονται σταδιακά στο χρόνο, και διαμορφώνουν και την τελική φυσιογνωμία του εγχειρήματος.
Η ενοποίηση, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, απαιτεί και συγκρούσεις.
Απαιτεί ιδεολογικές συγκρούσεις, μεταξύ των ιδεολογιών και των ρευμάτων που απαρτίζουν ένα χώρο.
Οι Ιδεολογικές εξάλλου συγκρούσεις, είναι αυτές που γεννάνε την εξέλιξη και δημιουργούν την ανανέωση, στην πολιτική, την κοινωνία, αλλά και την οικονομία.
Εξάλλου οι ιδεολογικές συγκρούσεις γεννούν και το σεβασμό, μεταξύ των φορέων των διαφορετικών απόψεων, ενώ οι συγκρούσεις των μηχανισμών, που κάποιοι αρέσκονται, την απαξίωση, προσωπική και πολιτική.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μολονότι το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά, μετά την αλλαγή μίας ηγεσίας, εμφανίζεται να έχει μία συνεκτική στρατηγική, δηλαδή η νέα ηγεσία, να εφαρμόζει και να βελτιώνει τη στρατηγική της προηγούμενης ηγεσίας, και αυτό θα μπορούσε να δώσει μία δυναμική και να εκπέμψει ένα μήνυμα ενότητας, εν τούτοις μετά την πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά, εμφανίστηκαν σημεία μιζέριας.
Κάποιοι, οχυρωμένοι πίσω από τη θεωρία, πρώτα Συνέδριο , άραγε τίνος πράγματος, και μετά εκλογή επικεφαλής του Συνασπισμού των κομμάτων, επιχείρησαν , αναίτια, να απαντήσουν οργανωτικά και διαδικαστικά στην πρωτοβουλία.
Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι επιχείρησαν να περιχαρακώσουν ιδεολογικά την πρωτοβουλία, στο λεγόμενο μόνο κέντρο, ένα κόμμα μεταρρυθμιστών δηλαδή, που να ανέχεται και κάνα σοσιαλδημοκράτη ως τσόντα πολιτική.
Αυτές οι αντιδράσεις, όσο και αν επιχειρηθεί, να επενδυθούν πολιτικά, υπήρξαν βαθιά απολιτικές.
Είναι προφανές, ότι η πορεία ανασύνταξης του χώρου, δεν θα είναι στιγμιαία.
Είναι όμως αναγκαία. Και είναι αναγκαία, προκειμένου να απεγκλωβιστούν προοδευτικοί άνθρωποι, τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι προφανές, ότι δεν μπορεί να υποτιμηθεί η προσπάθεια, στην ίδρυση ενός άχρωμου μεταρρυθμιστικού κόμματος, το οποίο και αν καταφέρει να υπάρξει στην καλύτερη περίπτωση θα είναι συμπλήρωμα της ΝΔ.
Η Ελλάδα χρειάζεται χρειάζεται, μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων στο Δημόσιο και τον Ιδιωτικό Τομέα, των Αγροτών, των Ελεύθερων επαγγελματιών, των Επιστημόνων, των Ανέργων, των Συνταξιούχων, της Νέας Γενιάς, που θα ΕΝΩΣΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη μία μεγάλη πολιτική συμμαχία, των σοσιαλιστών, των σοσιαλδημοκρατών, των φιλελεύθερων, των οικολόγων, που θα δώσει Προοπτική στο Έθνος.
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη μία Ενότητα και Συσπείρωση του Προοδευτικού Χώρου, που θα πάει τη χώρα Μπροστά.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη μία μεγάλη προοδευτική συμμαχία.
Πρέπει και πάλι να ξαναδώσουμε χρώμα στην έννοια των αλλαγών, του εκσυγχρονισμού, και της Μεταρρύθμισης.
Να δώσω ένα παράδειγμα. Μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, είναι οι δομικές παρεμβάσεις στην δομή, τη διοίκηση, τη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Το άνοιγμά τους στην Κοινωνία αλλά και την Οικονομία. Η περιστολή της κατάχρησης του ασύλου.
Μεταρρύθμιση, δεν είναι η ίδρυση Μη Κρατικών Πανεπιστημίων, ή για να το πω όπως είναι, κρατικοδίαιτων και επιχορηγούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Αυτό είναι διαπλοκή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Είναι η ώρα να ξαναβρούμε τη λαϊκότητά μας, κάνοντας ένα μέτωπο με τον ατελέσφορο λαϊκισμό. Με το ψέμα δηλαδή και το μηχανισμό της προπαγάνδας ως μηχανισμό άσκησης πολιτικής.
Είναι η ώρα, να παντρέψουμε εκ νέου το σοσιαλισμό, με την ελευθερία του ατόμου και την επιχειρηματικότητα, έχοντας όμως μέτωπο, με το νεοφιλελευθερισμό και την αχαλίνωτη λειτουργία της αγοράς.
Είναι η ώρα δηλαδή να κατανοήσουμε εκ νέου, ότι και η κοινωνία και όχι μόνο η οικονομία έχουν κανόνες και κυρίως ανάγκες.
Είναι η ώρα, να πούμε καθαρά, ότι η εφαρμογή αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών, δεν είναι σε αντίθεση με την κοινωνική ευημερία, μπορεί να είναι και η βάση της, αν ξέρεις πώς να εφαρμόσεις, ακόμα και αυτά τα μνημόνια.
Διότι να είμαστε καθαροί. Τα μνημόνια στηρίζονται στη λογική του περιορισμού των κρατικών δαπανών σε συνδυασμό με την πάταξη της φοροδιαφυγής. Στην Ελλάδα όμως η φοροδιαφυγή είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με τη διαφθορά.
Έξι χρόνια τώρα το πολιτικό σύστημα δεν έχει φανεί ικανό να ικανοποιήσει αυτούς τους στόχους, τους απλούς και τους συγκεκριμένους. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση, εξελέγη με την υπόσχεση, ότι δεν θα τους ακουμπήσει καν, και έχει βαφτίσει ως μάχη κατά της διαπλοκής, την εξόντωση της παραγωγής της χώρας και την εξυπηρέτηση των διαπλεκόμενων που κρύβονται πίσω τους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαι αισιόδοξος.
Η κοινωνία θα επιβάλλει την ανασυγκρότηση του χώρου μας. Γιατί είναι αναγκαία. Είναι αναγκαία, η μεγάλη, προοδευτική, λαϊκή δημοκρατική παράταξη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κατ ανάγκη θα είμαστε εμείς ο φορέας της.
Μπορούμε να γίνουμε.
Αν το θελήσουμε, αν το επιχειρήσουμε, αν το παλέψουμε, αν το κερδίσουμε.
Η πρόταση που διατύπωσε η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι η δική μας μεγάλη ευκαιρία. Είναι και η ευκαιρία, των μελών και των στελεχών που ανήκουν στα άλλα σχήματα του χώρου.
Απαιτείται να πούμε το μεγάλο και συλλογικό ΝΑΙ, και να υπερβούμε, τα υπερφίαλα και εγωϊστικά ΟΧΙ.
Το ανάρτησα από http://piraeusview.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου