"ΝΤΙΡΛΑΝΤΑ": ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΩΝ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

"Ω ντιρλαντά και τέζα όλοι
βρε για να πάρουμε την Πόλη..."

 

Ω ντιρλαντά και τέζα όλοι
βρε για να πάρουμε την Πόλη
Ω ντιρλαντά ντιρλανταντά

Απο τη Πόλη στη Χαλή
Την Ατσαΐνα την καλή

ω ντιρλαντά ντριρλανταντά

Ω ντιρλαντά και τέζα πλάτες
Βρε για ξανθές για μαυρομάτες
Ω ντιρλαντά ντιρλανταντά

Χαρώ το γω που δεν τραβά
Η αδερφή του με τα μας
Ω ντιρλαντά βρε λεβεντόνια
βρε και της Μπαρμπαριάς γλαρόνια

Ω ντιρλαντά ντιρλανταντα

Βρε ντιρλαντά Βρε και βραδιάζει
βρε κι η κουβέρτα ανεστενάζει
Βρε και ο μάγερας φωνάζει

Ω ντιρλαντά ντιρλαντά

Ω ντιρλαντά και τέζα όλοι
βρε για να πάρομε την Πόλη
Απο την Πόλη τη Χαλή
την Ατσαΐνα την καλή

Βρε την Χαλή το λιμιονάρι
Βρε τη Μαρία του Λισγάρη
Και πάνω στ' άσπρο της ποδάρι,
θα πα' να δέσω παλαμάρι

Ω ντιρλαντα ντιρλανταντα

Ω ντιρλαντα κι 'ρθεν ο κόμπος
Βρε στο λαιμό τος των αρχόντω
Ηρθεν ο κόμπος στο Κομπάλι
η Κατερίνα του Τσαγκάρη

Βρε θα τη βάλω μές στην πλώρη
και θα της κάνω γιο και κόρη

Ω ντιρλαντά ντιρλανταντα

Ω ντιρλαντα βρε σεις λεβέντες
Βρε θα κόψω γω βιολέντες
Βρε ολονώ 'πο ένα-δύο
Βρε και του Γιώργου δεν του δίνω

Ω ντιρλαντα ντιρλανταντα
βρε ντανταντα ντιρλανταντα
Ε ντιρλαντα ντιρλανταντα
Ω ντιρλαντά ντιρλανταντά...

Το παραδοσιακό τραγούδι Ντιρλαντά το τραγουδούσαν στα σφουγγαράδικα. Ιδιαίτερα το τραγουδούσαν στον άνδρα που γύριζε τον τροχο της αντλιας και εστελνε αερα στον δύτη, κάτω στο βυθό της θάλασσας. Ο τροχός αυτός ήθελε πολυ δύναμη για να γυρίσει και οι άλλοι τραγουδούσαν το τραγούδι για να του δίνουν ρυθμό και κουράγιο να συνεχίσει, καθως δεν μπορούσε να σταματήσει ούτε στιγμή. Με λίγα λόγια, η σχέση του τροχαλητή με τον σφουγγαρά ήταν σχεση ζωής και θανάτου.
Όταν ανέβαινε ο δύτης απο το βυθό, τραγουδούσαν το τραγούδι χτυπώντας παλαμάκια για να βεβαιωθούν ότι δεν είχε χτυπηθεί από τη νόσο.

Τhe song is made by the sponge-divers of Kalymnos island. In early times, when divers used to wear the "old fashioned" standard diving suit, there were no such machines to provide the divers the air they needed in the sea bottom. So it was a man's job (apparently with strong arms), to rotate an iron steering wheel from a handheld air pump to send air to the sponge-diver. Dirlada, with its strong rythm used to give courage and patience to him, in order to continue rotating the wheel. (Ηe could't stop a sec because there was a man in the sea whose life was held by the "rotater") The other sailors used to clap their hands and gave strength to the man.