αποδεκτός. Όταν φτάνει ο καθείς στην τελευταία τάξη του Λυκείου, πολλώ δε μάλλον όταν εισάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πράγματα αρχίζουν και περιπλέκονται –και πάλι λόγω της εφηβείας που φεύγει γοργά γοργά.
Φυσικά ακόμα δικαιωματικά μπορεί κάποιος λ.χ να επιδείξει τις γνώσεις του προκειμένου να ρίξει μια γκόμενα. Πόσες και πόσες φορές έχει χρησιμοποιηθεί η επαναστατικότητα του ενδιαφερομένου ώστε να πετύχει το στόχο του και να «κατασπαράξει το θήραμά του». Θεμιτό βεβαίως, η πλειοψηφία που έχει περάσει από αριστερές ή αριστερίστικες οργανώσεις το έχει κάνει επανειλημμένως. Κάπου εδώ ας θυμηθούμε και μια ρήση του Αδώνιδος Γεωργιάδη ότι αν δεν ήσουν αριστερός στο Πανεπιστήμιο δεν έβγαζες γκόμενα, προς τεκμηρίωση του ισχυρισμού του περί ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς.Πολύ ωραία θύμησες όλες αυτές, νοσταλγικές θύμησες που σου αφήνουν μία αίσθηση χαρμολύπης διανθισμένη με αισθήματα του ανικανοποίητου για την εποχή της αθωότητας.
Η μόδα επίτασσε ο αριστερός του πανεπιστημίου να έχει ελαφρώς ατημέλητο look, μαλλί κατά προτίμηση μακρύ, παντελόνι πάντα τζιν, μαύρο ή μπλε ξεβαμμένο και απαραίτητο να συνωστίζεται σε μπουάτ της εποχής ακούγοντας πάντα ροκ που ξέφευγε προς το έντεχνο με απαραίτητα ακούσματα το «Paranoid» και το «Fear of the dark». Φυσικά στις εξόδους τους θα πήγαιναν σε ουζερί εν αντιθέσει με αυτούς που πήγαιναν στα μπουζούκια ακούγοντας Notis.
Αυτά λέει ο αστικός μύθος για τα καλύτερα χρόνια, μέχρι τα επόμενα, στη ζωή ενός ανθρώπου. Κάποια πράγματα βέβαια μένουν τα ίδια στη γενικότητά τους ωστόσο προϊόντος του χρόνου κάποια αλλάζουν κιόλας για να παραφράσουμε λίγο τους αδελφούς Κατσιμήχα. Ο αριστερός του δεύτερου μισού του 1970 άντε και του 1980 διάβαζε «Πατερναλιστικό Καπιταλισμό» του Αντρέα ενώ ο μετέπειτα αριστερός των κατοπινών χρόνων ανέγνωσκε μόνο «Σύχρονη εποχή» και πολύ είναι. Πάντως Σιμόν Ντε Μποβουάρ δε διάβαζε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.
Όταν βγαίνει ένας άνθρωπος, καλοπροαίρετα θα πω εγώ, και διαχωρίζει ανθρώπους μιλώντας με όρους γενικής συνέλευσης ενός αμφιθεάτρου οπωσδήποτε δεν είναι μεμπτό αν κουβεντιάζει με την παρέα του με συνοδεία ζύθου ή οίνου σε κάποια μπουάτ ακούγοντας έντεχνο. Ίσως επιβάλλεται κιόλας. Όταν όμως αυτός ο άνθρωπος, που είναι 47 ετών, τυγχάνει να είναι σύμβουλος του πρωθυπουργού παράλληλα και βγαίνει δημόσια και γράφει σε άρθρο του όλα αυτά που αναφέρονται σε διαπληκτισμούς της παιδικής ηλικίας- που λάμβαναν χώρα επί το πλείστον για «αποσυμφόρηση» τότε υπάρχει χοντρό πρόβλημα. Και το πρόβλημα εκτείνεται από τον τρόπο προώθησης των ανθρώπων στο κυβερνητικό επιτελείο έως τους σκοπούς που οι ίδιοι υπηρετούν-εκτός αν δεχτούμε ότι είναι παντελώς άσχετοι σχετικά με τη διαχείριση της κοινωνίας και επομένως επιεικώς ακατάλληλοι να την υπηρετήσουν.
Το άρθρο στην «Αυγή» του κ.Καρανικά, συμβούλου του πρωθυπουργού, είναι απαράδεκτο για δύο και μόνον πράγματα. Κατά πρώτον γιατί δείχνει την έφεσή του σε βερμπαλιστικές ανοησίες και σε συνθηματολογία μετ’ ονομάτων μόνο και μόνο για να κάνει επίδειξη στο ακροατήριο του και δεύτερον γιατί διαχωρίζει ανθρώπους –όχι σε αριστερούς και δεξιούς- αλλά ανάλογα με το ντύσιμο τους, τις επιρροές τους, τα διαβάσματά τους και τον τρόπο προσέγγισης προς άλλους ανθρώπους. Υπάρχει και μια χείριστη υπηρεσία που προσφέρει προς την αριστερά, οι αξίες της οποίας ουδόλως ομοιάζουν με τα φληναφλήματα που περιγράφει στο άρθρο του ο κ.Καρανίκας.
ΥΓ:Ο κ.Καρανίκας φέρεται ότι έγραψε «Βγάζαμε συμπεράσματα από τον Πασκάλ και τον Μπρικνέρ» και η εφημερίδα κατόπιν αντιδράσεων έβγαλε διάψευση αποδίδοντάς το στον δαίμονα του τυπογραφείου. Ο υπογράφων στα χρόνια της αθωότητας βρέθηκε σε μια ομήγυρη που θέμα συζήτησης ήταν τα επαναστατικά κινήματα. Εκεί λοιπόν αναφέρθηκαν οι Μπάαντερ-Μάινχοφ σαν Μπάαντερ το όνομα και Μάινχοφ το επίθετο. Μετά βεβαίως βγήκε διάψευση…
Το ανάρτησα από http://thecaller.gr
Το ανάρτησα από http://thecaller.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου