ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, 3/9/2011

Συντρόφισσες και σύντροφοι, σήμερα 3 Σεπτέμβρη αναρωτιέμαι αν είμαστε εδώ, για να τιμήσουμε τα 37 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ή να συνυπογράψουμε τον πολιτικό του θάνατο. Αν είμαστε εδώ, για να μεταδώσουμε την πίστη μας στις αρχές και τα οράματα που μας ανέθρεψαν, μας στράτευσαν, μας κινητοποίησαν, ή για να καλύψουμε την μετάλλαξη του Κινήματός μας σε ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, χωρίς αρχές και οράματα με μόνο συνδετικό κρίκο την σημερινή διαχείριση της εξουσίας.

Αν είμαστε εδώ, για να χειροκροτήσουμε και να στηρίξουμε κυβερνητικές επιλογές, για τις οποίες ποτέ δεν ρωτηθήκαμε, ποτέ δεν συμφωνήσαμε και που ταυτόχρονα αποτελούν βίαιη παραβίαση των όσων συμφωνήσαμε στο τελευταίο Συνέδριό μας.

Το σίγουρο είναι ότι είμαστε εδώ, γιατί αγωνιούμε, γιατί πονάμε, γιατί δεν θέλουμε να παραδώσουμε αυτό το Κίνημα στην ιστορική απαξία. Μόνο και μόνο, επειδή μια μικρή ομάδα ανθρώπων που βρέθηκε είτε στην κομματική, είτε στην κυβερνητική εξουσία, αποφάσισε να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και του λαού, σε κόμμα εξυπηρέτησης των ολίγων, των πλουσίων, των ισχυρών, των τραπεζών και των αγορών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και μαζί του καταρρέουν και οι ελπίδες που εναπόθεσε σε αυτό ο λαός μας στις τελευταίες εκλογές για μια καλύτερη χώρα, για ένα καλύτερο μέλλον. Το ΠΑΣΟΚ μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Ένα ξένο σώμα προς το ΠΑΣΟΚ που ξέρουμε. Καταφέραμε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κάνουμε πράξη το αίτημα των στελεχών μας και των φίλων μας, να τα αλλάξουμε όλα, μόνο που τα αλλάξαμε προς άλλη κατεύθυνση, προς λάθος κατεύθυνση.

Το ΠΑΣΟΚ χάνει την αξιοπιστία του, χάνει την κοινωνική του αποδοχή, διαλύει τις κοινωνικές του συμμαχίες, χάνει τους φίλους του και δημιουργεί κοινωνικούς εχθρούς. Χάνει τα στελέχη του, χάνει τα πάντα. Βαδίζει με γρήγορα βήματα στο πολιτικό του θάνατο και σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, για την οποία υπεύθυνοι είναι όλοι όσοι υπνωτισμένοι από την εξουσία αρνούνται να δούνε τα αυτονόητα της πολιτικής.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, βάλτε το χέρι στην καρδιά και απαντήστε ο καθένας και όλοι μαζί, έχει καμία σχέση αυτό το ΠΑΣΟΚ με το ΠΑΣΟΚ που ενέπνευσε, με το ΠΑΣΟΚ που πιστέψαμε, για το οποίο αγωνιστήκαμε;

Έχουμε καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ των κοινωνικών αγώνων, το ΠΑΣΟΚ των κοινωνικών κατακτήσεων και των δημοκρατικών οραμάτων;

Έχει αυτή η κυβέρνηση καμία σχέση μ' αυτά που υποσχεθήκαμε και σχεδιάσαμε προεκλογικά;

Έχουν αυτές οι πολιτικές καμία σχέση με τις πολιτικές που θα έπρεπε να υλοποιούμε;

Αν στοιχειωδώς είμαστε πιστοί σ' αυτό που σήμερα υποτίθεται ότι γιορτάζουμε στις αρχές της 3 του Σεπτέμβρη, τι εκφράζουμε στην κοινωνία συντρόφισσες και σύντροφοι; Τι είμαστε σαν στελέχη ενός κόμματος που ασκεί τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων χρόνων; Τι είμαστε συντρόφισσες και σύντροφοι;

Είμαστε σοσιαλιστές; Είμαστε σοσιαλδημοκράτες; Είμαστε νεοφιλελεύθεροι; Είμαστε αριστεροί; Ή απλά είμαστε διαχειριστές μιας εξουσίας που παράγει αποτελέσματα ενάντια στο λαό και στην ίδια την κοινωνία;

Σ' αυτό το Κίνημα που βρεθήκαμε δημοκράτες, προοδευτικοί, άνθρωποι με συγκεκριμένες πολιτικές δομές, σ' αυτό το Κίνημα που μιλήσαμε για σοσιαλισμό και ισότητα, σήμερα δυστυχώς όσοι βρέθηκαν στην ηγετική του ομάδα, δίνουν ένα λυσσαλέο αγώνα για να το μεταλλάξουν.

Θέσαμε το ερώτημα: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και βιαστήκαμε να απαντήσουμε, ακραία κοινωνική βαρβαρότητα. Ξεθεμελιώσαμε εν μια νυχτί όσα αφήσανε μπροστάρηδες χρόνων, απαρνηθήκαμε τους εαυτούς μας και το χειρότερο απ' όλα, απαρνηθήκαμε τον ίδιο το λαό μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,  στη πιο δύσκολη συγκυρία της χώρας αποδειχθήκαμε λίγοι, μικροί και φοβάμαι και επικίνδυνοι. Δειλιάσαμε όταν θα έπρεπε να δείξουμε θάρρος, υπογράψαμε, όταν θα έπρεπε να διαπραγματευθούμε σκληρά. Συμφωνήσαμε, όταν θα έπρεπε να διαφωνήσουμε. Επιλέξαμε διλήμματα, αντί να διαλέξουμε την αλήθεια. Κλείσαμε τα μάτια μας 18 μήνες τώρα, σ' αυτό που ο καθένας έβλεπε. Προσπαθούμε να κάνουμε πολιτική, την πολιτική της απειλής και του εκμαυλισμού, του κοινωνικού τρόμου. Επιβάλαμε κοινωνική τρομοκρατία. Χάσαμε συμμάχους και φίλους και εφησυχάσαμε με τις λυκοφιλίες των δυνατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αναζητώντας την χαμένη αξιοπρέπεια της χώρας, παραδώσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία σ' αυτούς που μας οδήγησαν ακόμα πιο βαθιά στον γκρεμό. Και όταν η κοινωνία προειδοποιούσε, όταν αναρωτιόμαστε πού πάμε, όταν με αγωνία επισημαίναμε το αδιέξοδο της πολιτικής που ακολουθούμε, οι κύριοι της κυβέρνησης, κλείνανε προκλητικά τα μάτια τους και σφυρίζανε αδιάφορα, χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό, χωρίς πυξίδα δράσης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες παίζουν με τις λέξεις και μάταια ψάχνουν να ορίσουν ως εθνικό το συμφέρον των Χρηματοπιστωτικών Οργανισμών.

Χωρίς φαντασία αναζητούν τρόπους να τεθεί η οικονομία σε ανάπτυξη και προτείνουν πολιτικές της λιτότητας για πολλά χρόνια. Νοιάζονται δήθεν για την απασχόληση και μέσα από το φρούτο των ΜΗΚΥΟ προτείνουν νέο καθεστώς εργασία.

Υπουργοί αυτοαναγορεύονται μεταρρυθμιστές και αναλαμβάνουν με την βάση νέων μουλάδων να καθυποτάξουν όποια κοινωνική διεκδίκηση δεν συνάδει με το κοράνι του νεοφιλελευθερισμού.

Εξαγγέλλουν περιστολή δαπανών του δημοσίου και συναγωνίζονται την σπατάλη. Γενικά η κυβέρνηση δεσμεύεται κάθε απόγευμα για να κοιμηθεί ήρεμα ο πολίτης και αποδεσμεύεται κάθε πρωί.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, δυο χρόνια η κρίση αντί να περιορίζεται, βαθαίνει, οι πολίτες απογοητεύονται και οργίζονται και παίρνουν αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ και η κριτική τους λυπάμαι αλλά αρχίζει και να αγγίζει και τον ίδιο τον Πρόεδρο.

Αφού ο λαός μας αδυνατεί να πιστέψει ότι τα μονόπλευρα μέτρα σε βάρος του αποτελούν μονόδρομο και ότι οδηγούν την χώρα με αποτελεσματικότητα σε έξοδο από την κρίση. Έτσι σήμερα 3 Σεπτέμβρη του 2011 καταφέραμε να εκχωρήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και να καταστήσουμε ένα νέο είδος κατοχής, πολύ πιο σκληρής και άγριας, που διαλύει και ξεπουλά τα πάντα.

Ποιοι αποφασίζουν άραγε γι' αυτά που ζητούν οι κυβερνώντες; Ποιοι ρυθμίζουν τα του οίκου μας; Ποιοι δίνουν εντολές ώστε να εκτελούν διάφοροι;

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της εθνικής ανεξαρτησίας, της περίφημης και ανεξάρτητης φωνής των διεθνών συμμαχιών; Αυτό δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Καταφέραμε να οδηγήσουν την κοινωνία στην φτώχια και την εξαθλίωση, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους στην κοινωνική μιζέρια. Τους νέους να σκέφτονται το μέλλον τους εκτός Ελλάδας.

Καταφέραμε να εκτινάξουμε την ανεργία σε πρωτοφανή νούμερα γυρνώντας σε ποσοστά της δεκαετίας του '60, χωρίς να έχουμε δει τα χειρότερα. Συντρίψαμε κάθε κοινωνική κατάκτηση προσπαθώντας να δικαιολογήσουμε τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές με επικίνδυνες στρογγυλοποιήσεις και ακραίες τοποθετήσεις.

Ονομάσαμε τεμπέληδες και ανίκανους τους δημοσίους υπαλλήλους, καλοπληρωμένους τους φτωχούς και προκαλέσαμε την μήνη της κοινωνίας με τα τερτίπια υπουργούς και νέο-ονομαζόμενων «πολιτικών φωστήρων».

Ακυρώσατε με τις επιλογές σας το μέλλον των παιδιών μας, στο όνομα της σωτηρίας της χώρας που μόνο που έρχεται, αλλά ποτέ δεν πλησιάζει.

Διευρύνατε τις κοινωνικές ανισότητες. Συντρίψατε τα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Συνθλίψατε τους οικογενειακούς προγραμματισμούς. Διαλύσατε το εμπόριο και γεμίσατε με απαγόρευση μια ολόκληρη κοινωνία και απογοήτευση που τρομοκρατημένη αναζητά τους εχθρούς της με διαδικασίες κοινωνικού αυτοματισμού, λέει. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας και της ευημερίας; Αυτό δεν είναι ΠΑΣΟΚ.

Καταφέραμε να οδηγήσουμε τη χώρα στη μεγαλύτερη ύφεση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Αποτύχαμε όχι μόνο να μιλήσουμε πειστικά για ανάπτυξη, αλλά να σχεδιάσουμε στοιχειωδώς το παραμικρό. Εκποιούμε την δημόσια περιουσία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Βάζουμε εγγυήσεις την ίδια τη χώρα για να δανειστούμε και οδηγούμεθα με γοργούς ρυθμούς στο ξεπούλημα της πατρίδας. Σαν πειθήνια όργανα των επιλογών των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αρνηθήκαμε τίποτα απ' όσα μας ζητάνε.

Αποτύχαμε να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή και δίνουμε το τελικό χτύπημα στην αγορά και στους εργαζόμενους με τις αυξήσεις στο ΦΠΑ, τις έκτακτες εισφορές, τους κεφαλικούς φόρους, τις οριζόντιες περικοπές λέει μισθών και συντάξεων.

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της ανάπτυξης; Των ίσων ευκαιριών; Της στήριξης των μικρομεσαίων; Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που σχεδιάζει το μέλλον της χώρας;

Αυτό, σύντροφοι και συντρόφισσες, δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Καταφέραμε να απαξιώσουμε το ίδιο μας το Κόμμα και τα στελέχη μας και τις οργανώσεις μας. Το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην εντατική με μηχανική υποστήριξη. Διαδικασίες δεν υπάρχουν. Η βάση δεν ακούγεται. Στελέχη δεν παράγονται. Αντίθετα φυτεύονται σε κρίσιμες θέσεις άτομα που ανακάλυψαν τελευταία το ΠΑΣΟΚ, αλεξιπτωτιστές της πολιτικής και ευνοούμενοι της εκάστοτε ηγετικής ομάδας.

Οι αποφάσεις παίρνονται από λίγους και εκλεκτούς. Η αξιοκρατία που εξαγγέλθηκε πανηγυρικά χάθηκε στους διαδρόμους των διαδικασιών επιλογής. Η απογοήτευση κυριαρχεί. Τα στελέχη μας αδρανοποιούνται και οδηγούνται στο σπίτι τους. Τα γραφεία και οι οργανώσεις μας διαλύονται. Και όσοι ήλπιζαν στη διάλυση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ βλέπουμε με έκπληξη ότι αυτό συμβαίνει με εσωτερικές διαδικασίες και πολύ λυπάμαι γι' αυτό.

Με άλλα λόγια, σύντροφοι και συντρόφισσες, βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της δημοκρατικής διαδικασίας, αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της συμμετοχικής δημοκρατίας, αυτό είναι το οργανωμένο, συγκροτημένο, ιδεολογικά θωρακισμένο, το μεγαλύτερο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ευρώπης; Αυτό δεν είναι ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει. Πανηγυρίζουμε για τη συντηρητική συναίνεση με αφορμή την ψήφιση του νέου νόμου πλαίσιο στην ανώτατη εκπαίδευση. Είμαστε ικανοποιημένοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, για την ψήφο της Νέας Δημοκρατίας; Της κας Μπακογιάννη, του κ. Καρατζαφέρη;

Αναρωτηθήκατε γιατί; Αναρωτηθήκαμε ποιος πήγε πιο κοντά στις θέσεις του; Αναρωτηθήκαμε πώς με συνοπτικές διαδικασίες και στο όνομα μιας καλύτερης εκπαίδευσης παραδίδουμε τα ανώτατα ιδρύματα για το μέλλον της χώρας σε μεγάλους χορηγούς και δημιουργούμε έδρες δωρητών, κατευθυνόμενη έρευνα που εξυπηρετεί προοπτικά μόνο τα συμφέροντα των ιδιωτικών συμφερόντων;

Πού είναι το πανεπιστήμιο της ισότιμης συμμετοχής όλων των φορέων του, το πανεπιστήμιο που θα είναι συνδεδεμένο με τις ανάγκες της κοινωνίας και του λαού; Είμαστε ικανοποιημένοι γιατί ανατρέπουμε μόνοι μας τις μεγάλες αλλαγές που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έφερε στην εκπαίδευση ικανοποιώντας χρόνια αιτήματα του φοιτητικού κινήματος, διαπραγματευόμενοι την κατάργηση του ασύλου με την ψήφιση του Νομοσχεδίου από τη Νέα Δημοκρατία;

Στο τελευταίο Συνέδριό μας συμφωνήσαμε, ότι αυτοτελή και αυτοδιοικούμενα πανεπιστήμια και ΤΕΙ με ισχυρή κρατική χρηματοδότηση, μηχανισμούς κοινωνικής λογοδοσίας και αυτοδιαχείριση, η οποία θα αποτελεί υπόδειγμα διαφάνειας με στόχο την αριστεία, την προετοιμασία των αυριανών ενεργών πολιτών, τη σύνθεση με την επαγγελματική ζωή, επανεξέταση της χωροταξικής κατανομής των πανεπιστημίων και ΤΕΙ με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες και τη ζήτηση.

Τί σχέση έχουν αυτά με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου; Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης; Αυτό είναι ΠΑΣΟΚ; Αυτό δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Και αυτό το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης, της δράσης, του οράματος είναι αντίπαλο με το ΠΑΣΟΚ της διαχείρισης και των πολιτικών επιλογών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Επιδιώκουμε θεσμική συμμετοχή του Κόμματος και των μελών του στη διαμόρφωση και την άσκηση της πολιτικής και στον έλεγχο της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας. Η διαμόρφωση και η άσκηση της πολιτικής δεν είναι προνόμιο μιας πολιτικής και τεχνοκρατικής ελίτ, είναι υπόθεση όλων των μελών που παραμένουν έξω από τη διαμόρφωση και την άσκηση της πολιτικής απλοί θεατές της πολιτικής, που διαμορφώνουν κλειστά συστήματα εξουσίας χωρίς θεσμική νομιμοποίηση. Γι' αυτό σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει το λαό του και τους πολίτες σε απόσταση.

Συντρόφισσες - σύντροφοι, ακούω κάποια κυβερνητικά στελέχη και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να υποστηρίζουν ότι έχουμε σύμμαχο την κοινωνία. Πραγματικά το πιστεύουν; Πραγματικά το πιστεύετε κ. Πρωθυπουργέ; Ποια είναι η κοινωνία σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ και της Κυβέρνησης σήμερα;

Είναι οι άνεργοι που θα ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο αποτέλεσμα της αδυναμίας να αντιμετωπίσουμε την ύφεση και να χαράξουμε τον  αναπτυξιακό δρόμο της χώρας; Είναι οι συνταξιούχοι που τους περικόψαμε τις μικρές συντάξεις για να σώσουμε τη χώρα και αποδείχθηκε ένα χρόνο μετά από το μνημόνιο ότι κάναμε μια τρύπα μέσα στο νερό;

Είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που και τους απειλούμε και τους συκοφαντούμε και τους κόβουμε και τέσσερις μισθούς αδιαφορώντας για τη δυνατότητα επιβίωσής τους; Είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που ζουν πρωτοφανές εργασιακές σχέσεις και εμπειρίες για την αυξανόμενη μερική απασχόληση, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας την οποία θέλει και όποτε θέλει το αφεντικό πληρώνει, την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας;

Ένας εργασιακός, ασφαλιστικός, συνταξιοδοτικός μεσαίωνας σε πλήρη εξέλιξη. Είναι οι μικροί επαγγελματίες, είναι οι έμποροι που τους οδηγούμε στην καταστροφή με χιλιάδες λουκέτα, αλλά και επιπλέον φόρους και εισφορές;

Είναι οι οικογένειες των οποίων ανατρέψαμε βίαια τον σχεδιασμό τους και κάναμε μετά τον κρατικό και οικογενειακό προγραμματισμό αντίστοιχα προβλήματα με τον τετραγωνισμό του κύκλου.

Ποιά κοινωνία στηρίζει και είναι σύμμαχος σήμερα; Οι αγρότες που βλέπουν να εξαφανίζονται; Οι νέοι και οι νέες που δεν βλέπουν προοπτική, παρά μόνο αποσπασματικές κυβερνητικές επεμβάσεις;

Η κοινωνία είναι απέναντί μας. Και είναι απέναντί μας γιατί όχι μόνο δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες που προεκλογικά καλλιεργήσαμε, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνυόμαστε αναληθείς και αναξιόπιστοι. Γιατί υποσχεθήκαμε δικαιοσύνη και τους πλήξαμε  στην κοινωνική αδικία, γιατί υποσχεθήκαμε αξιοκρατία και αναδείξαμε τους κολλητούς, τους άσχετους και τους λίγους σε θέσεις ευθύνης.

Γιατί υποσχεθήκαμε τιμωρία όσων διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα και γίναμε περίγελοι με τις διαδικασίες που ακολουθήσαμε, ενώ η ατιμωρησία ζει και βασιλεύει. Γιατί μιλήσαμε για την Ελλάδα της νέας εποχής και του δίνουμε την Ελλάδα της αβεβαιότητας και της απαισιοδοξίας.

Και η κοινωνία είναι οργισμένη. Και όταν ξεσπάσει ο θυμός και η οργή της θα είναι πολύ αργά και θα αναρωτηθούμε τότε, τι έφταιξε, όταν σήμερα δεν θέλετε να το δείτε.

                         Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, τα ψέματα τελείωσαν, ο πολιτικός μας χρόνος τελειώνει. Υπάρχουν στην πολιτική κάποια δεδομένα, τα κόμματα δημιουργούνται από τις κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται  κάθε ιστορική στιγμή.

Τα κόμματα επιβιώνουν αν και εφ' όσον καταφέρουν να εκφράσουν συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας και τα αιτήματά τους. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένη ιδεολογία και στρατηγική συμμαχιών με στόχους και αρχές που παραμένουν σταθερές και προσαρμόζονται στις εκάστοτε κοινωνικές ανάγκες.

Τα κόμματα γίνονται φορείς εξουσίας αν και εφ' όσον καταφέρουν να συγκροτούν συγκεκριμένη στρατηγική πορεία προς την εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργούν κοινωνικές συμμαχίες στη βάση ενός πολιτικού πλαισίου που ενσωματώνει προτάσεις, αναγκαιότητες, πολιτικές, εκφράζουν γνήσια λαϊκά στρώματα και με τον οραματικό τους προγραμματισμό και λόγο εμπνέουν, καθοδηγούν αυτούς που εκφράζουν, δηλαδή την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Τα κόμματα αναπτύσσονται αν και εφ' όσον παραμένουν οργανωτικά και πολιτικά συγκροτημένα. Άρα οφείλουν να παράγουν ιδεολογία, πολιτικές διαδικασίες σε όλα τα επίπεδα. Λειτουργούν συγκροτημένα στη βάση του καταστατικού τους που πρέπει να προσαρμόζεται σε αναγκαιότητες της εποχής και προσδιορίζουν τις οργανωτικές προτεραιότητες προκειμένου να υπάρχουν παντού και πάντοτε.

Τέλος τα κόμματα και κυρίως τα κόμματα εξουσίας επιβραβεύονται ή καταδικάζονται από τους ψηφοφόρους τους για αν υλοποιούν ή όχι τα υποσχόμενα. Εάν αποδεικνύουν ότι ταυτίζονται οι πράξεις με τα λόγια, οι υποσχέσεις με τα αποτελέσματα και κυρίως αν μπορούν να δώσουν στους ψηφοφόρους τους  την προοπτική και το αίσθημα ότι οδηγούν τα πολιτικά πράγματα προς την κατεύθυνση που πρέπει, προς τη σωστή κατεύθυνση.

Στη βάση αυτών των απλών διαχρονικών δεδομένων το πολιτικό ισοζύγιο για το ΠΑΣΟΚ είναι κάτι παραπάνω από αρνητικό,  σύντροφοι και συντρόφισσες, σε όλα τα επίπεδα.

Τί εκφράζουμε ιδεολογικά; Απολύτως τίποτα. Είναι ίσως η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας που ένα κόμμα με την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ  καταλήγει να μετατραπεί σε ένα ιδεολογικό νεφέλωμα που καμία σχέση δεν έχει με τη δημιουργία του και τίποτα συγκεκριμένο δεν εκφράζει.

Είμαστε αριστεροί, γιατί; Το μόνο που μπορούμε να απαντήσουμε είναι η διαδρομή μας στο παρελθόν για τις συγκεκριμένες πολιτικές, μόνο πολιτική αριστερής κατεύθυνσης δεν είναι. Είμαστε Σοσιαλιστές, γιατί; Ποια από τις βασικές και διαχρονικές αρχές του Σοσιαλισμού μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι υλοποιούμε; Αντίθετα θα βρούμε πολλά στοιχεία πολιτικών ή δεξιών κομμάτων και φορέων στην Ευρώπη ενσωματωμένα στην πολιτική του σημερινού μορφώματος που λέγεται ΠΑΣΟΚ.

Είμαστε Σοσιαλδημοκράτες; Ακόμα και αν κάνουμε έκπτωση στη λογική μας δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τη βασική αρχή  της σοσιαλδημοκρατίας σχετικά με το ρόλο του κράτους, ένα κράτος εργαλείο που δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας

Αντίθετα μ' αυτά, η κυβέρνηση εργάζεται προκειμένου να εξαφανίσει κάθε έννοια κράτους και κυρίως κάθε έννοια κρατικής παρέμβασης, ακόμα και σε τομείς που είναι απαραίτητη η ύπαρξή μας.

Η Διακήρυξη αποτελεί ανάμνηση και οι αποφάσεις του συνεδρίου είναι κουρελόχαρτα. Είμαστε το μοναδικό κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα που ιδεολογικά δεν εκφράζουμε απολύτως τίποτα. Και αυτό σημαίνει ότι ούτε προοπτική υπάρχει, ούτε μέλλον ούτε δυνατότητα ούτε λειτουργίες στο πολιτικό κόμμα, γιατί  σ' ένα διαλυμένο κόμμα τι ιδεολογία να παράξεις και τι αναλύσεις, με ποιες εμπνεύσεις, και άρα πώς να το πράξεις;

Ποια είναι η στρατηγική μας; Το «βλέποντας και κάνοντας». Ποτέ στο παρελθόν μας δε βρεθήκαμε σε τέτοιο σημείο αδυναμίας να συγκροτήσουμε στοιχειώδη στρατηγική για το μέλλον. Ποιος μπορεί ν' απαντήσει στο ερώτημα «πού πάμε τη χώρα, τι κάνουμε για το λαό;» Οι υπέρμαχοι του μνημονίου υποστηρίζουν ότι η στρατηγική μας είναι η σωτηρία της χώρας. Θα είχε βάση, αν η προσπάθεια γινόταν από μας τους ιδίους.

Παραγνωρίζουμε ηθελημένα το γεγονός ότι άλλοι καθορίζουν την πορεία των εξελίξεων στη χώρα, άλλοι σχεδιάζουν γι' αυτή, άλλοι προτείνουν τα μέτρα και τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων. Κι εμείς απλά εφαρμόζουμε στη χώρα τις επιλογές των ξένων δανειστών, άρα και της στρατηγικής των αγορών.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής του '81-'89, στη συνέχεια της αλλαγής του '93-'96, του εκσυγχρονισμού, του '96-'04, έχει μετατραπεί σε κόμμα δουλικής υποταγής. Ποια είναι η πολιτική των κοινωνικών συμμαχιών; Για όσους θέλουν να ξεχάσουν, το 1997 ήταν η εθνική λαϊκή ενότητα που αποτέλεσε την κυρίαρχη στρατηγική όχι απλά για να οδηγήσει το κόμμα στην εξουσία, αλλά για να εκφράσει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που μετά τη μεταπολίτευση έψαχναν την πολιτική τους στέγαση. Είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρη σήμερα και καλό θα ήταν να την ξαναθυμηθούμε.

Σήμερα και μόνο η κουβέντα για κοινωνικές συμμαχίες είναι απαγορευμένη στο ΠΑΣΟΚ, στο σημερινό ΠΑΣΟΚ. Καταφέραμε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να συγκρουστούμε με όλες σχεδόν τις κοινωνικές δυνάμεις που το στήριξαν και από συμμάχους στην πολιτική του να έχουν μετατραπεί σε εχθρούς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι πλέον η ώρα να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα. Η χώρα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Το Κοινοβούλιο είναι μέσο νομιμοποίησης για να εγκατασταθούν οι ειδήμονες και οι τεχνοκράτες και οι επιτηρητές που προτείνουν τα διάφορα μέτρα. Θα ήθελα πολλά να πω γι' αυτό το πράγμα, πώς λειτουργεί το Κοινοβούλιο, αλλά θα σταθώ στο πώς λειτουργεί το κόμμα μου.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, είναι προφανές ότι όταν στο κόμμα σου βαθαίνει η κρίση, σε όλα τα επίπεδα, όταν ιδεολογικά και πολιτικά και οργανωτικά παραπαίεις, οφείλεις ν' απαντήσεις μ' έναν τρόπο που υπάρχει. Οφείλεις ν' ανοίξεις όλες τις συζητήσεις και ν' ακούς στα στελέχη σου προσπαθώντας να διαμορφώσεις ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα, για τη μεταμνημόνιο εποχή.

Οφείλεις ν' ανοίξεις διαδικασίες ενός δημοκρατικού συνεδρίου και ν' ανοίξεις τα πάντα. Χαίρομαι πάρα πολύ που σήμερα ο Πρόεδρος εξήγγειλε το Συνέδριο. Οι απαντήσεις σε θέματα προοπτικής, στρατηγικής και ιδεολογικού προσανατολισμού δε μπορούν να δίνονται από διαδικασίες σαν τη σημερινή. Πολύ περισσότερο όταν η θητεία των οργάνων έληξε προ πολλού και κανείς δε νομιμοποιείται, και η θητεία ακόμα και του Προέδρου λήγει σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Στο συνέδριο όμως θα πάμε. Και τα θέματα θα μπουν και όλα θα συζητηθούν. Απλά, όσο καθυστερούμε, τόσο μεγαλύτερη ζημιά κάνουμε, τόσο μεγαλύτερες πληγές ανοίγουμε.

Συνέδριο ΠΑΣΟΚ, με στόχο να ανασυστήσουμε το κόμμα μας ως σοσιαλιστικό κίνημα της σύγχρονης εποχής, της θεσμικής λειτουργίας, της αποτελεσματικότητας διακυβέρνησης της χώρας, μακριά και έξω από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το ΠΑΣΟΚ που θέλουμε είναι δημοκρατικό, με στέρεους εσωκομματικούς θεσμούς και δομή. Άρα, αντιγραφειοκρατικό. Είναι λειτουργικό, άρα συντεταγμένο και συνεκτικό. Δεν είναι κόμμα μελών μιας χρήσης που εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς, διαιώνιση της νομής εσωκομματικής εξουσίας. Δεν είναι κόμμα αξιωματούχων και επαγγελματιών της πολιτικής που ανήκουν σε αυτές και ομάδες συμφερόντων.

Είναι περιφερειακό, άρα μη συγκεντρωτικό. Είναι ανοιχτό, όχι μόνο στο όνομα, αλλά στην κριτική και στο διάλογο και στη διαφορετικότητα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η λύση πρέπει να δοθεί πάλι από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει ν' αναλάβει το βάρος για μια ακόμη φορά, να δώσει προοπτική και ελπίδα στο λαό αυτής της χώρας. Τα στελέχη του, οφείλουν να κατανοήσουν τον ιστορικό τους ρόλο αυτή την περίοδο.

Η αποχή και η αποστράτευση δεν είναι λύση. Ο μη διάλογος δεν είναι λύση. Αντίθετα, μεγαλώνουν τα προβλήματα καθώς αφήνεται το πεδίο δράσης ελεύθερο για όσους σχεδιάζουν την οριστική μετάλλαξη του Κινήματος, για όσους θέλουν ένα κόμμα σιωπηλό, φοβισμένο, διαλυμένο.

Η γκρίνια και η απογοήτευση, η διαφωνία και η αγανάκτηση πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη αλλαγής της κατάστασης που βιώνουμε σήμερα. Η λύση θα δοθεί μόνο μέσα από το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν χρειαζόμαστε να συγκρουστούμε με παγιωμένες γραφειοκρατικές δομές χρόνων.

Μπορεί οι λίγοι να διαχειρίζονται τις τύχες της κυβέρνησης και του κόμματος, όμως η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των πολλών, των μελών του κάθε στελέχους που απαιτεί ν' ακούγεται η φωνή του, που θέλει να προσφέρει και όχι να πάρει, που θέλει να είναι περήφανο γι' αυτά που πιστεύει και πρεσβεύει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, όσο καταστροφικό για το κόμμα και το λαό μας είναι η άσκηση αυτών των πολιτικών, τόσο καταστροφικό θα ήταν να μεταβούμε όλοι στη στάση συλλογικής αδράνειας. Γι' αυτό σας καλώ να βρεθούμε όλοι στις Οργανώσεις μας, να λειτουργήσουμε το κόμμα όπως πρέπει.

Να απαιτήσουμε, να επιβάλλουμε διαδικασίες και αποφάσεις με προοπτική. Να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε ένα δημοκρατικό, ανοιχτό, ουσιαστικό συνέδριο όπου θα δοθούν όλες οι απαντήσεις.

Όσο υπάρχει ακόμα ελπίδα, να την κρατήσουμε ζωντανή. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στο λαό, απέναντι στην ιστορία του Κινήματός μας, απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας, απέναντι στην πατρίδα.

Και αυτό θα κάνουμε. Σας ευχαριστώ.