Τέρμα οι υπουργοί που διαδέχονταν ο ένας τον άλλο στα στούντιο, τα δελτία τύπου που διαβάζονταν μονότονα, τέρμα η αυτολογοκρισία...
...δηλαδή να μη γίνεται λόγος για ότι ενοχλούσε λόγω του φόβου να χάσει κανείς τη δουλειά του.
Ποτέ δεν έγινε λόγος στη δημόσια είτε και στη ιδιωτική τηλεόραση, για το φυσικό σύνορο που απαγόρευε να επισκεφθεί κανείς, τα πομακοχώρια στη Θράκη. Κανείς δεν έλεγε ότι πρόκειται για στρατιωτική ζώνη που απαιτεί ειδική συμπεριφορά. Μια περιοχή στην οποία οι κάτοικοι, μολονότι Έλληνες πολίτες, δεν είχαν τις ίδιες ελευθερίες. Μια περιοχή όπου τα κορίτσια 13 χρόνων παντρευόντουσαν νόμιμα χωρίς να έχουν τις ίδιες ελευθερίες.
Ποιος τολμούσε να δείξει στην τηλεόραση εν μέσω «μακεδονικής» κρίσης στη δεκαετία του ’90 την προβληματική των εθνικών μειονοτήτων στην Ελλάδα;
Ποιος είπε σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ ότι ήταν αδύνατο να είσαι υψηλόβαθμος καθολικός ή Εβραίος στο στρατό ή στην αστυνομία τη δεκαετία του ’90;
Πιο κοντά στη σημερινή κρίση, μήπως η δημόσια ή η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα κάλεσε μια ΜΚΟ ή υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εναντιώνονται στα επιχειρήματα που υπερασπίζουν την κυβερνητική πολιτική;
Μήπως έγινε ποτέ μια συζήτηση ένα ντοκιμαντέρ γιατί συνεχίζεται ο ένοπλος αγώνας στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια; Όχι, καμιά εμβάθυνση στα ευαίσθητα ζητήματα.
Όχι γιατί λείπει η βούληση των δημοσιογράφων, αλλά λόγω της αυτολογοκρισίας που είναι πιο δυνατή από οποιοδήποτε νόμο.
Το ίδιο με το Γ. Βαρουφάκη που είναι ενάντια στο πρόγραμμα λιτότητας και προσκλήθηκε στην ΕΡΤ. Πριν όμως βγει στον αέρα, η παρουσιάστρια του ζήτησε, «για να αποφύγουμε προβλήματα» να μη μιλήσουμε για την αναδιάρθρωση του χρέους».
Το ίδιο με ντοκιμαντέρ (deptocracy, catastroika) για την κρίση στην Ελλάδα που έχουν προβληθεί σε πολλά κράτη στον κόσμο χωρίς να βγουν ποτέ στον αέρα στην Ελλάδα. Εδώ μιλάμε για καθαρή λογοκρισία..
Τώρα όμως οι απεργοί δημοσιογράφοι της ΕΡΤ θα τα προβάλλουν στην υπό κατάληψη τηλεόραση. Και όμως πάντοτε υπήρχε μάχη μεταξύ εκείνων που ήθελαν μια κρατική και εκείνων που προτιμούσαν μια δημόσια τηλεόραση.
Όμως στην ΕΡΤ μπορούσαμε να δούμε τα καλύτερα ντοκιμαντέρ και ρεπορτάζ, στην ΕΡΤ μπορούσαμε να ακούσουμε σοβαρές και δίκαιες ειδήσεις χωρίς υπερβολές, μόνο στην ΕΡΤ και πουθενά αλλού μπορούσαμε να βλέπουμε κάτι διαφορετικό από τις αμερικανικές σειρές, όπως για παράδειγμα αναμετάδοση συναυλιών, μπαλέτων, θεατρικών έργων, φιλμ cult ακόμα και της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας. Τέλος, μόνο η ΕΡΤ και κανένας άλλος αναμετέδιδε παντού ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά.
Όμως η ΕΡΤ ήταν μέρος ενός δημόσιου τομέα που δεν λειτουργούσε σωστά όπως όλοι οι δημόσιοι φορείς στην Ελλάδα. Χρειαζόταν αναδιάρθρωση; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία! Αναδιάρθρωση όμως δεν σημαίνει κλείσιμο, απολύσεις για να τοποθετηθούν άλλοι στη θέση τους πιο υποτακτικοί και λιγότερο εκπαιδευμένοι.
Όμως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι δημοκρατία; Ίσως το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εκεί.
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατική δυσλειτουργία όταν η ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;
Μόνο το 2012 εξέδωσε 24, όσες δηλαδή συνολικά βγήκαν για την περίοδο 2000 μέχρι το 2011 καθώς και 19 για τους πρώτους 7 μήνες το 2013.
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν απεργίες σπάνε με επιστρατεύσεις. Τρείς ήδη από το Δεκέμβριο στο μετρό τους ναυτεργάτες και τέλος το σύνολο των καθηγητών;
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν η πίεση των πιστωτών υπαγορεύει τις εκλογικές επιλογές και τις αποφάσεις της κυβέρνησης;
Τον περασμένο Ιούνιο μεταξύ δύο γύρων βουλευτικών εκλογών, και ενώ το κόμμα των νεοναζί είχε συγκεντρώσει το 7% όλοι οι πολιτικοί, του Ολάντ συμπεριλαμβανομένου, είχαν προτρέψει τους Έλληνες να ψηφίσουν σωστά, υπέρ του Αντώνη Σαμαρά ή το ΠΑΣΟΚ που είχε ήδη εφαρμόσει δύο μνημόνια λιτότητας.
Παρ’ όλα αυτά τα δύο κόμματα αυτά δημιούργησαν τις πελατειακές σχέσεις και την αδιαφάνεια για την οποία κατηγορείται η ΕΡΤ σήμερα. Αυτά τα κόμματα είχαν το Τύπο ως εκπρόσωπό τους. Το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά είχε τοποθετήσει καμιά τριανταριά ειδικούς συμβούλους στην ΕΡΤ τον περασμένο Δεκέμβρη.
Συμβούλους των οποίων οι μισθοί ενός χρόνου αντιστοιχούν σε μισθούς ενός χρόνου 300 μισθωτών της ΕΡΤ.
Η τηλεόραση, δημόσια ή ιδιωτική στην Ελλάδα παίζει το ρόλο της ασφαλιστικής δικλείδας απέναντι στην οργή του κοινού.
Μόλις ξεσπάσει ένα σκάνδαλο, και πάντοτε υπάρχει κάποιο που τρέχει στην Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης, υπονοούν τους υπουργούς πολλαπλασιάζουν τις αναλύσεις, ενδεχόμενα κάνουν και ρεπορτάζ.
Αυτό κρατά μέρες και βλέπουμε στην οθόνη μέχρι και 8 πρόσωπα να φωνάζουν ταυτόχρονα. Δεν καταλαβαίνουμε τίποτε αλλά ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι η δημοσιογράφοι έχουν κάνει τη δουλειά τους.
Όμως τίποτε δεν αμφισβητείται, γίνεται τηλεοπτική κάθαρση, δηλαδή επιφανειακή και σε μερικές εβδομάδες απλά περνάμε στο επόμενο σκάνδαλο. Έτσι βαδίζει η δημοκρατία στην Ελλάδα.
Ποιος θυμάται το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, όπου όλη η κυβέρνηση και οι επικεφαλής του στρατεύματος παρακολουθούνταν; Ποιος θυμάται το σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Τη λίστα Λαγκάρντ; Την ιδιοποίηση δημόσιου χρήματος. Φεύγεις από τη χώρα και όταν επιστρέψεις και ανοίξεις την τηλεόραση έχεις την αίσθηση ότι τίποτε δεν άλλαξε.
Όμως εάν κλείσει η ΕΡΤ, θα αλλάξουν πολλά.
Τέλος στα προγράμματα ποιότητας και κυρίως τα δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα θα βρίσκονται μόνο σε ιδιωτικά χέρια. Αυτό σημαίνει ότι οι ειδήσεις θα εξαρτώνται από την λογοκρισία των ιδιωτικών συμφερόντων. Ποιος λοιπόν θα μιλήσει για τους κινδύνους για το περιβάλλον από τη μια ή την άλλη επένδυση;
Μέχρι τώρα για παράδειγμα μόνο η ΕΡΤ, που έκανε τη δουλειά της ως δημόσια και όχι ως κρατική τηλεόραση, έδειξε σε ντοκιμαντέρ την προβληματική για τα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική. Αν δεν ανοίξει η ΕΡΤ οι 6 ιδιωτικές τηλεοράσεις που παραμένουν θα έχουν το μονοπώλιο του δικτύου μέσω της νέας εταιρίας Digea που έσπευσε να κλείσει τον 902, την τηλεόραση του ΚΚΕ που αναμετέδιδε την ΕΡΤ. Αυτά που συμβαίνουν με την ΕΡΤ συμβολίζουν αυτά που συμβαίνουν σε όλη τη χώρα.
Εν ονόματι των μεταρρυθμίσεων, τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα, μειώνονται οι μισθοί κατά 35 με 40% αυξάνονται οι μισθοί κατά 25% , απορυθμίζεται η αγορά εργασίας, καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις κλείνουν τα νοσοκομεία, κλείνει το καλοριφέρ στα σχολεία αλλά που είναι οι μεταρρυθμίσεις; Στο 30% των Ελλήνων που δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη; Στο ένα τρίτο του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας; Στο 27% της ανεργίας με το 62% των ανέργων κάτω από τα 30; ή με τη Χ.Α. να είναι τρίτο κόμμα;
Ναι οι Έλληνες θέλουν μεταρρυθμίσεις που θα βάλουν τέρμα στη διαφθορά, στη γραφειοκρατία, μεταρρυθμίσεις που επιτέλους θα αποκαταστήσουν την αξιοκρατία στη διοίκηση. Θέλουν μια αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη, ένα καλό δημόσιο σχολείο, φιλόξενα νοσοκομεία. Όχι μεταρρυθμίσεις που τους γονατίζουν, που βαθαίνουν την ύφεση. Και όμως αυτό συμβαίνει.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΡΤ πρέπει να μεταρρυθμιστεί όχι να κλείσει μέσα στο χορό της νύχτας με την αστυνομία να παίρνει τον αναμεταδότη.
Η ΕΡΤ είναι σύμβολο της αδυναμίας του Ελληνικού κράτους να βρίσκει λύσεις στα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει. Είναι το σύμβολο των ελάχιστων συμβόλων ελευθερίας του τύπου. Εκεί που η αστυνομία μπορεί με πλήρη ατιμωρησία να τραυματίζει σοβαρά φωτογράφους εν ώρα εργασίας, να προκαλεί αναπηρία σε δημοσιογράφους που καλύπτουν τις διαδηλώσεις (Μανώλης Κυπραίος), εκεί που ο υπουργός δημόσιας τάξης (Χρήστος Παπουτσής από το ΠΑΣΟΚ) εκτιμά ότι οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες «είναι φονικά όπλα για τα ΜΑΤ» εκεί που η πρόσβαση στην πληροφόρηση παραμένει εξαίρεση, την ίδια στιγμή που ατιμώρητα κλείνει η δημόσια ραδιοτηλεόραση μέσα στη νύχτα.
Αυτό που έγινε την περασμένη Τρίτη. Αυτή ίσως είναι η μόνη ευκαιρία για να ξεκινήσει ξανά μια αληθινή δημόσια τηλεόραση. Η ευκαιρία για την οποία χιλιάδες Έλληνες διαδηλώνουν κάθε μέρα σε όλη τη χώρα εδώ και μια εβδομάδα, που η κυβέρνηση όμως φαίνεται ότι δεν θέλει να κάνει. Δηλαδή μια τηλεόραση ανεξάρτητη και όχι μια κρατική τηλεόραση.
Διαφορετικά γιατί οι οθόνες παραμένουν μαύρες 24 ώρες μετά την απόφαση του ΣτΕ που όρισε να ανοίξει και πάλι η ΕΡΤ;
Το ανάρτησα από http://www.parapolitiki.com
...δηλαδή να μη γίνεται λόγος για ότι ενοχλούσε λόγω του φόβου να χάσει κανείς τη δουλειά του.
Ποτέ δεν έγινε λόγος στη δημόσια είτε και στη ιδιωτική τηλεόραση, για το φυσικό σύνορο που απαγόρευε να επισκεφθεί κανείς, τα πομακοχώρια στη Θράκη. Κανείς δεν έλεγε ότι πρόκειται για στρατιωτική ζώνη που απαιτεί ειδική συμπεριφορά. Μια περιοχή στην οποία οι κάτοικοι, μολονότι Έλληνες πολίτες, δεν είχαν τις ίδιες ελευθερίες. Μια περιοχή όπου τα κορίτσια 13 χρόνων παντρευόντουσαν νόμιμα χωρίς να έχουν τις ίδιες ελευθερίες.
Ποιος τολμούσε να δείξει στην τηλεόραση εν μέσω «μακεδονικής» κρίσης στη δεκαετία του ’90 την προβληματική των εθνικών μειονοτήτων στην Ελλάδα;
Ποιος είπε σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ ότι ήταν αδύνατο να είσαι υψηλόβαθμος καθολικός ή Εβραίος στο στρατό ή στην αστυνομία τη δεκαετία του ’90;
Πιο κοντά στη σημερινή κρίση, μήπως η δημόσια ή η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα κάλεσε μια ΜΚΟ ή υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εναντιώνονται στα επιχειρήματα που υπερασπίζουν την κυβερνητική πολιτική;
Μήπως έγινε ποτέ μια συζήτηση ένα ντοκιμαντέρ γιατί συνεχίζεται ο ένοπλος αγώνας στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια; Όχι, καμιά εμβάθυνση στα ευαίσθητα ζητήματα.
Όχι γιατί λείπει η βούληση των δημοσιογράφων, αλλά λόγω της αυτολογοκρισίας που είναι πιο δυνατή από οποιοδήποτε νόμο.
Το ίδιο με το Γ. Βαρουφάκη που είναι ενάντια στο πρόγραμμα λιτότητας και προσκλήθηκε στην ΕΡΤ. Πριν όμως βγει στον αέρα, η παρουσιάστρια του ζήτησε, «για να αποφύγουμε προβλήματα» να μη μιλήσουμε για την αναδιάρθρωση του χρέους».
Το ίδιο με ντοκιμαντέρ (deptocracy, catastroika) για την κρίση στην Ελλάδα που έχουν προβληθεί σε πολλά κράτη στον κόσμο χωρίς να βγουν ποτέ στον αέρα στην Ελλάδα. Εδώ μιλάμε για καθαρή λογοκρισία..
Τώρα όμως οι απεργοί δημοσιογράφοι της ΕΡΤ θα τα προβάλλουν στην υπό κατάληψη τηλεόραση. Και όμως πάντοτε υπήρχε μάχη μεταξύ εκείνων που ήθελαν μια κρατική και εκείνων που προτιμούσαν μια δημόσια τηλεόραση.
Όμως στην ΕΡΤ μπορούσαμε να δούμε τα καλύτερα ντοκιμαντέρ και ρεπορτάζ, στην ΕΡΤ μπορούσαμε να ακούσουμε σοβαρές και δίκαιες ειδήσεις χωρίς υπερβολές, μόνο στην ΕΡΤ και πουθενά αλλού μπορούσαμε να βλέπουμε κάτι διαφορετικό από τις αμερικανικές σειρές, όπως για παράδειγμα αναμετάδοση συναυλιών, μπαλέτων, θεατρικών έργων, φιλμ cult ακόμα και της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας. Τέλος, μόνο η ΕΡΤ και κανένας άλλος αναμετέδιδε παντού ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά.
Όμως η ΕΡΤ ήταν μέρος ενός δημόσιου τομέα που δεν λειτουργούσε σωστά όπως όλοι οι δημόσιοι φορείς στην Ελλάδα. Χρειαζόταν αναδιάρθρωση; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία! Αναδιάρθρωση όμως δεν σημαίνει κλείσιμο, απολύσεις για να τοποθετηθούν άλλοι στη θέση τους πιο υποτακτικοί και λιγότερο εκπαιδευμένοι.
Όμως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι δημοκρατία; Ίσως το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εκεί.
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατική δυσλειτουργία όταν η ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;
Μόνο το 2012 εξέδωσε 24, όσες δηλαδή συνολικά βγήκαν για την περίοδο 2000 μέχρι το 2011 καθώς και 19 για τους πρώτους 7 μήνες το 2013.
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν απεργίες σπάνε με επιστρατεύσεις. Τρείς ήδη από το Δεκέμβριο στο μετρό τους ναυτεργάτες και τέλος το σύνολο των καθηγητών;
Μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν η πίεση των πιστωτών υπαγορεύει τις εκλογικές επιλογές και τις αποφάσεις της κυβέρνησης;
Τον περασμένο Ιούνιο μεταξύ δύο γύρων βουλευτικών εκλογών, και ενώ το κόμμα των νεοναζί είχε συγκεντρώσει το 7% όλοι οι πολιτικοί, του Ολάντ συμπεριλαμβανομένου, είχαν προτρέψει τους Έλληνες να ψηφίσουν σωστά, υπέρ του Αντώνη Σαμαρά ή το ΠΑΣΟΚ που είχε ήδη εφαρμόσει δύο μνημόνια λιτότητας.
Παρ’ όλα αυτά τα δύο κόμματα αυτά δημιούργησαν τις πελατειακές σχέσεις και την αδιαφάνεια για την οποία κατηγορείται η ΕΡΤ σήμερα. Αυτά τα κόμματα είχαν το Τύπο ως εκπρόσωπό τους. Το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά είχε τοποθετήσει καμιά τριανταριά ειδικούς συμβούλους στην ΕΡΤ τον περασμένο Δεκέμβρη.
Συμβούλους των οποίων οι μισθοί ενός χρόνου αντιστοιχούν σε μισθούς ενός χρόνου 300 μισθωτών της ΕΡΤ.
Η τηλεόραση, δημόσια ή ιδιωτική στην Ελλάδα παίζει το ρόλο της ασφαλιστικής δικλείδας απέναντι στην οργή του κοινού.
Μόλις ξεσπάσει ένα σκάνδαλο, και πάντοτε υπάρχει κάποιο που τρέχει στην Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης, υπονοούν τους υπουργούς πολλαπλασιάζουν τις αναλύσεις, ενδεχόμενα κάνουν και ρεπορτάζ.
Αυτό κρατά μέρες και βλέπουμε στην οθόνη μέχρι και 8 πρόσωπα να φωνάζουν ταυτόχρονα. Δεν καταλαβαίνουμε τίποτε αλλά ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι η δημοσιογράφοι έχουν κάνει τη δουλειά τους.
Όμως τίποτε δεν αμφισβητείται, γίνεται τηλεοπτική κάθαρση, δηλαδή επιφανειακή και σε μερικές εβδομάδες απλά περνάμε στο επόμενο σκάνδαλο. Έτσι βαδίζει η δημοκρατία στην Ελλάδα.
Ποιος θυμάται το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, όπου όλη η κυβέρνηση και οι επικεφαλής του στρατεύματος παρακολουθούνταν; Ποιος θυμάται το σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Τη λίστα Λαγκάρντ; Την ιδιοποίηση δημόσιου χρήματος. Φεύγεις από τη χώρα και όταν επιστρέψεις και ανοίξεις την τηλεόραση έχεις την αίσθηση ότι τίποτε δεν άλλαξε.
Όμως εάν κλείσει η ΕΡΤ, θα αλλάξουν πολλά.
Τέλος στα προγράμματα ποιότητας και κυρίως τα δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα θα βρίσκονται μόνο σε ιδιωτικά χέρια. Αυτό σημαίνει ότι οι ειδήσεις θα εξαρτώνται από την λογοκρισία των ιδιωτικών συμφερόντων. Ποιος λοιπόν θα μιλήσει για τους κινδύνους για το περιβάλλον από τη μια ή την άλλη επένδυση;
Μέχρι τώρα για παράδειγμα μόνο η ΕΡΤ, που έκανε τη δουλειά της ως δημόσια και όχι ως κρατική τηλεόραση, έδειξε σε ντοκιμαντέρ την προβληματική για τα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική. Αν δεν ανοίξει η ΕΡΤ οι 6 ιδιωτικές τηλεοράσεις που παραμένουν θα έχουν το μονοπώλιο του δικτύου μέσω της νέας εταιρίας Digea που έσπευσε να κλείσει τον 902, την τηλεόραση του ΚΚΕ που αναμετέδιδε την ΕΡΤ. Αυτά που συμβαίνουν με την ΕΡΤ συμβολίζουν αυτά που συμβαίνουν σε όλη τη χώρα.
Εν ονόματι των μεταρρυθμίσεων, τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα, μειώνονται οι μισθοί κατά 35 με 40% αυξάνονται οι μισθοί κατά 25% , απορυθμίζεται η αγορά εργασίας, καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις κλείνουν τα νοσοκομεία, κλείνει το καλοριφέρ στα σχολεία αλλά που είναι οι μεταρρυθμίσεις; Στο 30% των Ελλήνων που δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη; Στο ένα τρίτο του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας; Στο 27% της ανεργίας με το 62% των ανέργων κάτω από τα 30; ή με τη Χ.Α. να είναι τρίτο κόμμα;
Ναι οι Έλληνες θέλουν μεταρρυθμίσεις που θα βάλουν τέρμα στη διαφθορά, στη γραφειοκρατία, μεταρρυθμίσεις που επιτέλους θα αποκαταστήσουν την αξιοκρατία στη διοίκηση. Θέλουν μια αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη, ένα καλό δημόσιο σχολείο, φιλόξενα νοσοκομεία. Όχι μεταρρυθμίσεις που τους γονατίζουν, που βαθαίνουν την ύφεση. Και όμως αυτό συμβαίνει.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΡΤ πρέπει να μεταρρυθμιστεί όχι να κλείσει μέσα στο χορό της νύχτας με την αστυνομία να παίρνει τον αναμεταδότη.
Η ΕΡΤ είναι σύμβολο της αδυναμίας του Ελληνικού κράτους να βρίσκει λύσεις στα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει. Είναι το σύμβολο των ελάχιστων συμβόλων ελευθερίας του τύπου. Εκεί που η αστυνομία μπορεί με πλήρη ατιμωρησία να τραυματίζει σοβαρά φωτογράφους εν ώρα εργασίας, να προκαλεί αναπηρία σε δημοσιογράφους που καλύπτουν τις διαδηλώσεις (Μανώλης Κυπραίος), εκεί που ο υπουργός δημόσιας τάξης (Χρήστος Παπουτσής από το ΠΑΣΟΚ) εκτιμά ότι οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες «είναι φονικά όπλα για τα ΜΑΤ» εκεί που η πρόσβαση στην πληροφόρηση παραμένει εξαίρεση, την ίδια στιγμή που ατιμώρητα κλείνει η δημόσια ραδιοτηλεόραση μέσα στη νύχτα.
Αυτό που έγινε την περασμένη Τρίτη. Αυτή ίσως είναι η μόνη ευκαιρία για να ξεκινήσει ξανά μια αληθινή δημόσια τηλεόραση. Η ευκαιρία για την οποία χιλιάδες Έλληνες διαδηλώνουν κάθε μέρα σε όλη τη χώρα εδώ και μια εβδομάδα, που η κυβέρνηση όμως φαίνεται ότι δεν θέλει να κάνει. Δηλαδή μια τηλεόραση ανεξάρτητη και όχι μια κρατική τηλεόραση.
Διαφορετικά γιατί οι οθόνες παραμένουν μαύρες 24 ώρες μετά την απόφαση του ΣτΕ που όρισε να ανοίξει και πάλι η ΕΡΤ;
Το ανάρτησα από http://www.parapolitiki.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου