ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΟ ΜΙΛΤΟ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ

ΣΕΒΑΣΜ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

Ολόκληρη η ζωή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παντελεήμονα είναι ένα πρότυπο ηθικής τελειότητας και αλτρουϊσμού. Εκείνο που τον χαρακτηρίζει ιδιαίτερα είναι τα τεράστια αποθέματα υπομονής και επιμονής. Μια ρωμαλέα, γεμάτη ανθρωπιά, Αρετή και Αγάπη για τον άνθρωπο. 

ΜΙΛΤΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΙΛΤΟ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ  

Με μια λαμπερή ηθική φυσιογνωμία και βαθιά πνευματικότητα, που διαθέτει, ασκεί τα αρχιερατικά του καθήκοντα, σκορπίζοντας ολόγυρά του 

την έξαρση της πνευματικής ευωδιάς 

και την ακλόνητη πίστη του στις αξίες των παραδόσεων της Ορθοδοξίας.  Αν πρέπει να βρεθεί ένας λόγος, που να χαρακτηρίζει επιγραμματικά την αρχιερατική θητεία στη Βέροια του Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονα είναι, νομίζω, η αποστολική εκείνη παραγγελία: «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις». Με ένα λόγο λιτό, ζεστό και οικείο προσπαθεί να πλησιάσει καλύτερα τον κόσμο μας και τους καιρούς μας.

Φιλοδοξεί να συνδέσει την Εκκλησία με τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις της εποχής και με έργα κοινωνικής αποστολής. 

Γνωρίζει καλά ότι στους σύγχρονους καιρούς οι κληρικοί δεν μπορούν να μένουν πια λειτουργοί μόνο του θυσιαστηρίου, αλλά πρέπει να αναδειχθούν και λειτουργοί της κοινωνίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων (κατά κόσμον Ιωάννης Καλπακίδης) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το έτος 1945. Το 1969 εισήλθε στις τάξεις των κληρικών χειροτονούμενος διάκονος στο Λονδίνο. Έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και εν συνεχεία παρακολούθησε περαιτέρω θεολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το έτος 1976 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη Θεσσαλονίκη και μετέβη εκ νέου στη Μεγάλη Βρεττανία.
Το 1978 επανήλθε οριστικά στη Θεσσαλονίκη όπου και υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου του Πολιούχου επί 16 συναπτά έτη.
Το 1994 η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ανέδειξε Μητροπολίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας την οποία ποιμένει μέχρι σήμερα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ποιμαντικής του πορείας επιτέλεσε ένα πολύπλευρο και αξιομνημόνευτο έργο. Εκτός των πολλαπλών φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων του, ίδρυσε το πνευματικό κέντρο “Χριστιανική Καταφυγή Νέων” στη Θεσσαλονίκη, μετέφερε τα ιερά λείψανα του Αγίου Δημητρίου από το Σαν Λορέντζο ιν Κάμπο της Ιταλίας στη Θεσσαλονίκη και συνέγραψε πολλά βιβλία για τον Άγιο Δημήτριο και το ιερό του προσκύνημα.
Ως Μητροπολίτης επανίδρυσε ιερές Μονές σε όλες τις περιοχές της μητροπολιτικής του περιφέρειας, αποκατέστησε βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία με σπουδαιότερο την παλιά Μητρόπολη της Βέροιας και ανέδειξε το “Βήμα του Αποστόλου Παύλου” με την έκδοση από το 1994 του περιοδικού «Παύλειος Λόγος» και τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Εξέχουσα θέση στο έργο του κατέχει η έμπνευση και υλοποίηση του θεσμού των «Παυλείων» από το 1995 συνεχώς, με ένα πλούσιο λατρευτικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό και αθλητικό πρόγραμμα τον μήνα Ιούνιο κάθε χρόνου, το οποίο κορυφώνεται με τριήμερο διεθνές επιστημονικό συνέδριο για τον Απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή της τοπικής μας Εκκλησίας. 

ΣΕΒΑΣΜ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

 
ΕΡ. Σεβασμιώτατε σας έχουμε δει απ’ όλες τις πλευρές της προσφοράς σας και έχουμε εκτιμήσει την πολυσήμαντη παρουσία σας στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Θα θέλαμε να πείτε ποιο είναι το κεντρικό στίγμα του έργου σας;

ΑΠ. Ο Επίσκοπος κατεξοχήν αφιερώνει τη ζωή του και αναλώνει τις δυνάμεις του για την κατά Χριστόν προκοπή και εν τέλει σωτηρία του ποιμνίου του. Αυτό πραγματοποιείται με πολλούς και διάφορους τρόπους, καλύπτοντας σχεδόν κάθε τομέα της καθημερινής πραγματικότητας.

ΕΡ. Η χριστιανική αγάπη, ως το πρώτο και μέγιστο αγαθό του ανθρώπου, μπορεί να μεταλλάξει το υπάρχον σε ελπίδα και όραμα για έναν καλύτερο κόσμο;

ΑΠ. Εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τον «καλύτερο κόσμο». Αν κριτήριο του «καλύτερου» είναι ο ευδαιμονισμός και η απόκτηση υλικών αγαθών και πλούτου τότε φοβάμαι ότι οι αρχές της χριστιανικής αγάπης δεν ευνοούν μια τέτοια προοπτική για τον άνθρωπο. Αν όμως ως «καλύτερο» εννοηθεί η απόκτηση των αρετών, η θυσιαστική διάθεση για τον συνάνθρωπο, η ολιγάρκεια, η ειλικρίνεια και όλα τα παρεμφερή, τότε ναι η χριστιανική αγάπη μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο.

ΕΡ. Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν γύρω μας, που όλα συνθλίβονται αμείλικτα, ποιό κενό έρχεται να καλύψει η εκκλησία μας;

ΑΠ. Για την Εκκλησία ένα μόνο ουσιαστικό κενό υπάρχει κι αυτό είναι η έλλειψη του Χριστού στη ζωή μας. Αυτή είναι και η πρώτιστη αποστολή της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο μας.

ΕΡ. Ο ελληνοκεντρικός χαρακτήρας της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας πιστεύετε ότι αλλοιώνει την οικουμενική της προοπτική;

ΑΠ. Όχι διότι ο ελληνικός χαρακτήρας απηχεί πάντοτε κάτι οικουμενικό. Άλλωστε όταν ο Ιησούς, αφού έμαθε ότι τον ζητούν Έλληνες, εδήλωνε το «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου» αναφερόταν σ’ αυτήν τη φυσική οικουμενικότητα που απηχεί παν τί το ελληνικόν.

ΕΡ. Σήμερα, στο νέο Μεσαίωνα και στη σιωπή των καιρών και πνευματικών ανθρώπων, τί πρέπει να γίνει προκειμένου να διαμορφωθεί ένα νέο ήθος;

ΑΠ. Δεν χρειαζόμαστε νέα ήθη αλλά επιστροφή στα ήθη μας από τα οποία έχουμε απομακρυνθεί ή καλύτερα μας έχουν ωθήσει να απομακρυνθούμε.

ΕΡ.Μπορούμε σήμερα να αναζητήσουμε λίγη θέρμη και ανθρωπιά μέσα απ’ τους παγετούς και τα εγκαύματα των ψυχρών κόσμων και των υπερθερμασμένων ερήμων;

ΑΠ. Την ανθρωπιά πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσωπο του άλλου. Η ανθρωπιά έχει όνομα και επίθετο δεν είναι αφηρημένη και γενική έννοια.

ΕΡ.Σε μια εποχή που οι νέες γενιές δείχνουν άλλες προτιμήσεις, μπορεί να γεννηθεί το ενδιαφέρον τους προς τις διαχρονικές αρχές και αξίες της ελληνοχριστιανικής παράδοσης; Τί πρέπει να γίνει;

ΑΠ. Σε καμία περίπτωση δεν αλλοιώνονται οι αρχές και οι αξίες του χριστιανισμού, ούτε απλουστεύονται με σκοπό να γίνουν δήθεν πιο προσιτές ή πιο ελκυστικές στους νέους ανθρώπους. Η αυθεντικότητά τους αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να διευκολυνθεί η γνώση και η κατανόησή τους από τη νεολαία. Να γίνουμε εμείς δηλαδή πιο επικοινωνιακοί στη μετάδοση των αξιών ώστε να μπορεί ο καθένας να τις κατανοήσει.

ΕΡ. Τα Μ.Μ.Ε. πόσο διαμορφώνουν τον καθημερινό άνθρωπο και το περιβάλλον του; Υπάρχει ηλεκτρονικός ολοκληρωτισμός ή ηλεκτρονική δημοκρατία; Μήπως η λεγόμενη ηλεκτρονική δημοκρατία σημαίνει το τέλος της συμμετοχικής δημοκρατίας;

ΑΠ. Τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας έχουν ευρύτατη απήχηση και ταχύτατη επίδραση. Ως εκ τούτου περιλαμβάνονται στην ισχυρή εκείνη κατηγορία όπου η ένταση και η έκταση της χρήσης μπορεί να αναδεικνύει αμέσως είτε θετικά είτε επικίνδυνα. Για παράδειγμα κάθε φορά που η μετάδοση της είδησης εκπίπτει σε ασήμαντη πληροφόρηση είναι επικίνδυνα. Το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου εν σχέσει προς τα Μ.Μ.Ε. αρχίζει από την ώρα που ο λόγος εκπίπτει σε φλυαρία και η είδηση σε ασήμαντη πληροφορία. Αφαιρώντας αυτές τις κακές εκδοχές, τα Μ.Μ.Ε. επιτελούν ένα ακρότατα σημαντικό ρόλο στον κόσμο. Είναι στην σφαίρα επιρροής αυτών που ελέγχουν τα μέσα επικοινωνίας να αποτρέπουν την έκπτωση.

ΕΡ. Τα μοναστήρια, ως κιβωτός του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, είναι τόποι κατάνυξης και προσευχής, σημεία από τα οποία ο Θεός έρχεται πιο κοντά. Πώς σχολιάζετε την άποψη αυτή;

ΑΠ. Τα μοναστήρια είναι οι πνευματικοί πνεύμονες ενός τόπου. Γι’ αυτούς που μονάζουν είναι τόπος άσκησης και υπομονής, προσευχής και νηστείας, υπακοής και αγνότητας. Για όλους τους άλλους που τα επισκέπτονται είναι τόπος κατάνυξης, αυτοέλεγχου, μετανοίας, επανεκκίνησης της πνευματικής ζωής. Ο Θεός δεν είναι μόνο στα μοναστήρια, είναι παντού, είναι μέσα μας πάνω απ’ όλα, αρκεί να μπορούμε να τον αντιληφθούμε.

ΕΡ. Πόσο σημαντική είναι για εμάς τους Έλληνες η γλώσσα μας; Πώς μπορεί να επιζήσει και να συνεχίσει να είναι ο παγκόσμιος λεκτικός αποταμιευτήρας;

ΑΠ. Ότι η γλώσσα είναι η υπαρξιακή ταυτότητα ενός λαού είναι αυτονόητο. Συνεπώς η γλώσσα είναι η υπόστασή μας. Εάν αυτή η γλώσσα που κληρονομήσαμε θα συνεχίσει να υπάρχει και ακόμη περισσότερο να αποτελεί θησαύρισμα του χριστιανικού κόσμου (αυτός είναι συλλήβδην ο κόσμος του δυτικού πολιτισμού) εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς. Εάν πιστεύουμε στον Έλληνα Λόγο τότε αυτός δεν πρόκειται να πεθάνει.

ΕΡ. Τί θα ονομάζατε σήμερα «βαρβαρότητα»;

ΑΠ. Και σήμερα και πάντοτε «βαρβαρότητα» είναι η αντίθεση στο σαφή και απλό κανόνα του Ιησού Χριστού: «Πάντα ουν όσα θέλητε ίνα ποιώσι ημίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς».-

ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ" ΝΟΜΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ