Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, αρχίζουμε σήμερα από εδώ από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και επίσημα την πορεία προς τις εκλογές. Οι εκλογές είναι πάντα θεσμικά, δημοκρατικά, η ώρα της αλήθειας, και έχω πει πολλές φορές ότι είναι η ώρα της αλήθειας όχι μόνον και όχι κυρίως για τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα, γι' αυτούς που ασκούν ή διεκδικούν να ασκήσουν την εξουσία, αλλά είναι η ώρα της αλήθειας για το λαό, για τον πολίτη και ιδίως για τον πιο αδύναμο πολίτη, αυτόν που νιώθει ανασφαλής, αυτός που προσβλέπει στη στήριξη του κράτους ενός δημοκρατικού, κοινωνικού κράτους δικαίου. Αυτές οι εκλογές όμως δεν έχουν έναν συγκυριακό, περιοδικό χαρακτήρα όπως συνήθως συμβαίνει και πρέπει να συμβαίνει σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Οι εκλογές που έρχονται είναι οι πιο κρίσιμες από το 1974 και μετά, γιατί στις εκλογές αυτές δεν κρίνεται η επόμενη τετραετία το πολύ, αλλά κρίνεται η φυσιογνωμία της χώρας, κρίνεται η μοίρα και η πορεία της χώρας τουλάχιστον για τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Αυτό που διακυβεύεται είναι η μοίρα και της παρούσας και της επόμενης γενιάς Ελλήνων πολιτών, γιατί μέσα από την κρίση και λόγω της κρίσης έχει συμπυκνωθεί ο ιστορικός χρόνος. Ό,τι λέμε, ό,τι κάνουμε και κυρίως ό,τι αποφασίζουμε έχει τεράστια βαρύτητα πολιτική, κοινωνική, αναπτυξιακή και ο κάθε πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει την αξία της ψήφου του.
Ο λαός αποφασίζει και πρέπει να αποφασίσει ώριμα, σοφά, να μας πει με καθαρό και ευθύ τρόπο τι θέλει. Θα γίνει αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός, η απάντησή του όμως κρίνει τη μοίρα του τόπου.
Φίλες και φίλοι, ξεκινώντας αυτή την πορεία προς τις εκλογές οφείλουμε πριν από οτιδήποτε άλλο, αυτή είναι η θεμελιώδης προϋπόθεση, να κατανοήσουμε σε βάθος την κατάσταση της πατρίδας μας, το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία και παράλληλα οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να συνομολογήσουμε τις δικές μας ευθύνες.
Μιλήσαμε ευθαρσώς και θα μιλήσουμε σε βάθος για τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα όμως δεν είναι τώρα η αναδρομική μάχη για την κατανομή των ευθυνών του παρελθόντος μεταξύ πολιτικών δυνάμεων και μεταξύ πολιτικών προσώπων, αλλά να δώσουμε την κοινή εθνική μάχη για να κερδίσουμε το μέλλον της πατρίδας.
Οι Έλληνες βιώνουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, μια εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα, ασύλληπτη και αδιανόητη πριν από δυόμισι-τρία χρόνια. Μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας νιώθουν να βρίσκονται σε απόλυτο αδιέξοδο. Αναζητούν απεγνωσμένα ελπίδα και προοπτική. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα κυριαρχούν. Διαρρηγνύεται ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός.
Σε οικονομικό και κυρίως σε μακροοικονομικό και δημοσιονομικό επίπεδο έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε ορισμένες τυπικές εκφράσεις. Ναι, η χώρα βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια, από το 2008 σε βαθιά σωρευτική ύφεση. Ναι, έχει εκτιναχθεί η ανεργία. Ναι, υπάρχει έλλειψη ρευστότητας. Ναι, παρακολουθούμε επιχειρήσεις να κλείνουν, θέσεις εργασίας να χάνονται. Βλέπουμε την απουσία επενδύσεων.
Πίσω όμως από τις λέξεις αυτές, πίσω από οποιαδήποτε οικονομική και πολιτική ανάλυση υπάρχουν δυστυχώς εκατοντάδες χιλιάδες συγκεκριμένοι άνθρωποι με ονοματεπώνυμο, άνθρωποι με αγωνίες, με φόβους, άνθρωποι που ταλαιπωρούνται, που βλέπουν τα όνειρά τους να διαψεύδονται, κι ακόμη χειρότερο, απάνθρωπο θα έλεγα, υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί συμπολίτες μας που βλέπουν τα όνειρα των παιδιών τους να συγκλονίζονται, να διακυβεύονται.
Η χώρα μας διψά για ελπίδα και προοπτική.
Πώς μπορούμε να απευθυνθούμε σε πολίτες που έχασαν ή φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, που είδαν την επιχείρησή τους να κλείνει ή που αγωνίζονται να την κρατήσουν ζωντανή;
Πώς μπορούμε να απευθυνθούμε σε χιλιάδες εργαζομένων και συνταξιούχων που είδαν το μισθό και τη σύνταξή του να μειώνονται, και κυρίως, το μεγάλο ερώτημα, πώς μπορούμε να μιλήσουμε ξανά στους νέους μας που αγωνιούν για το μέλλον, που δεν βλέπουν προοπτική και που αντιθέτως βλέπουν να αμφισβητείται και να ανατρέπεται ένας βασικός ιστορικός κανόνας, πως κάθε γενιά θα κινείται σε επίπεδο καλύτερο από την προηγούμενη γενιά στον τόπο αυτό.
Άρα έχουμε την υποχρέωση να κατανοήσουμε το κοινωνικό μας περιβάλλον και να αντιληφθούμε πόσο δύσκολο είναι να απευθυνθούμε σε ένα δύσπιστο, καχύποπτο ακροατήριο που δικαίως τηρεί αυτή την επιφυλακτική και απορριπτική στάση.
Δυστυχώς, πάνω στο υπόστρωμα αυτό εμφανίζονται πλέον καθαρά φαινόμενα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, στα οποία οφείλουμε όλοι να αντιδράσουμε στο όνομα της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού και του κράτους δικαίου. Η Βουλή των Ελλήνων δεν μπορεί να γίνει χώρος υποδοχής των νοσταλγών του φασισμού και του ναζισμού.
Οι πολίτες συνεπώς αναρωτιούνται αν υπάρχει διέξοδος κι αν αυτή η διέξοδος μπορεί να αναζητηθεί εντός του πολιτικού συστήματος. Είναι όμως πάρα πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι πολιτικό σύστημα είναι μόνον τα κόμματα που άσκησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εξουσία.
Πίσω λοιπόν από την έννοια του πολιτικού συστήματος και την κρίση του, κρύβονται επιμελώς πολιτικές δυνάμεις που δεν θέλουν να αναλάβουν τη δική τους ευθύνη, όση τους αναλογεί, και ακόμη χειρότερα πίσω από την κρίση και την ευθύνη του πολιτικού συστήματος κρύβονται ολόκληρα συστήματα εξουσίας οικονομικής, επικοινωνιακής, ιδεολογικής που δεν αναδέχονται κανένα ποσοστό ευθύνης και βρίσκουν υποτίθεται την ευκαιρία της δικής τους εξιλέωσης με την απλή μέθοδο να ρίξουν στην πυρά την πολιτική και τους πολιτικούς.
Η απογοήτευση, η αμηχανία, η αμφιθυμία οδηγεί τον τόπο σε αδιέξοδο. Αυτό αποτυπώνεται στην αντιφατική στάση της ίδιας της κοινής γνώμης. Η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας τάσσεται υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη και στο Ευρώ.
Η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αμφισβητεί την αξία και την αποτελεσματικότητα της νέας συμφωνίας, της νέας δανειακής σύμβασης, παρ' ότι αποδέχεται ότι χάρη σ’ αυτή τη νέα συμφωνία, χάρη στη δραστική μείωση του δημοσίου χρέους και όλα τα άλλα που έγιναν, διασφαλίζεται η θέση της χώρας στο Ευρώ. Αλλά από την άλλη η ίδια μεγάλη πλειοψηφία φαίνεται να είναι πεπεισμένη ότι η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη είτε εφαρμόσουμε είτε δεν εφαρμόσουμε τη συμφωνία αυτή.
Και αναδεύεται έτσι και η περιβόητη θεωρία της επαναδιαπραγμάτευσης, ο βασικός εμπνευστής της οποίας την έχει οριστικά εγκαταλείψει -αυτός είναι ο κ. Σαμαράς- γιατί όταν άρχισε η πραγματική και σκληρή διαπραγμάτευση κρύφτηκε πίσω από εμάς και δεν είχε φυσικά τίποτα συγκεκριμένο, υπεύθυνο και εφαρμόσιμο να πει. Σπεύδουν όμως πολλοί να διεκδικήσουν τη θέση του ως εκφραστές της θεωρίας μιας αόριστης επαναδιαπραγμάτευσης.
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια σειρά. Αυτό νομίζω ότι επείγει και προέχει. Το έχει ανάγκη ο τόπος. Ας μιλήσουμε στο όνομα της κοινής λογικής. Ας πούμε την αλήθεια χωρίς αντιφάσεις.
Ναι, φίλες και φίλοι, αγωνιστήκαμε, με πολύ μεγάλο κόστος, με κόπο, με αντιφάσεις, με καθυστερήσεις, με λάθη. Σταθεροποιήσαμε την κατάσταση με το νέο πρόγραμμα, τη νέα δανειακή σύμβαση, τη δραστική μείωση του χρέους.
Πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό την περιβόητη δημοσιονομική προσαρμογή. Από ένα πρωτογενές έλλειμμα 24,5 δισ. ευρώ το 2009 έχουμε φτάσει φέτος, το 2012, σε ένα πρωτογενές έλλειμμα μόλις 2 δισ. ευρώ και στόχος είναι μέχρι το 2014 να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 9 δισ. ευρώ, 4,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, και μαζί με έναν σταθερά θετικό ρυθμό ανάπτυξης γύρω στο 2,5% του ΑΕΠ το χρόνο να βγάλουμε οριστικά τη χώρα από την κρίση.
Αλλά είναι προφανές ότι ενώ διανύσαμε το μεγαλύτερο μέρος μιας πολύ δύσκολης πορείας προς την έξοδο από την κρίση δεν τελειώσαμε. Το μεγάλο ζητούμενο τώρα είναι να προστατέψουμε τις θυσίες που αναγκάστηκε να κάνει ο ελληνικός λαός. Να προστατέψουμε το μεγάλο εθνικό κεφάλαιο που έχει δημιουργηθεί χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού. Και με αφετηρία αυτό το εθνικό κεφάλαιο, να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια να κάνουμε με σταθερό, ασφαλή και πρωτίστως δίκαιο τρόπο τα επόμενα βήματα, τα υπόλοιπα βήματα για την οριστική υπέρβαση της κρίσης.
Φίλες και φίλοι, οι εκλογές που έρχονται σε λίγες βδομάδες δεν μπορεί να είναι η πιστοποίηση του αδιεξόδου και η κορύφωση της κρίσης. Αλίμονο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, οι εκλογές πρέπει να είναι η αφετηρία και το θεμέλιο της λήξης από την κρίση, η αρχή της οριστικής εξόδου από την κρίση. Αλλιώς η πατρίδα θα χάσει ένα μεγάλο ιστορικό στοίχημα και θα γυρίσει δεκαετίες πίσω.
Ποιο είναι λοιπόν το κεντρικό διακύβευμα των εκλογών; Πολύ απλά, το αν η Ελλάδα θα ακολουθήσει την ευρωπαϊκή της πορεία, την πορεία μέσα στο ευρώ, μέσα στο ευρωπαϊκό γήπεδο, που δεν έχει τους καλύτερους για εμάς συσχετισμούς, που κυριαρχείται από τις δυνάμεις της συντήρησης και σε πολύ μεγάλο βαθμό μιας μονεταριστικής αντίληψης.
Αλλά το γήπεδο αυτό είναι που μας προσφέρει την ευκαιρία να συμπράξουμε στην αλλαγή των συσχετισμών προς μια προοδευτικότερη κατεύθυνση και μας προσφέρει μια ασφαλή οδό για την επάνοδο στην δημοσιονομική μας κυριαρχία και για την αποκατάσταση απωλειών και την άρση αδικιών. Ή, θα ακολουθήσουμε μια τυφλή πορεία προς κάπου αλλού, μια τυφλή πορεία που κανείς δεν λέει ποια βήματα περιέχει, ποιος είναι ο στόχος, ποιες είναι οι εγγυήσεις.
Η θέση του ΠΑΣΟΚ είναι καθαρή. Πώς τοποθετούνται οι άλλες πολιτικές δυνάμεις; Αντιλαμβάνομαι παρά την πλήρη μου διαφωνία την καθαρή παραδοσιακή θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος για μια πορεία εκτός Ευρώπης και εκτός Ευρώ, για μια πορεία που οδηγεί στην επιστροφή στο λεγόμενο εθνικό νόμισμα.
Αντιλαμβάνομαι και αυτούς που στεγάζονται σε άλλα κόμματα, τώρα πλέον όχι μόνο της ευρύτερης Αριστεράς, αλλά και της ευρύτερης Δεξιάς και Ακροδεξιάς, που χωρίς να το λένε ευθέως στην πραγματικότητα πιστεύουν το δρόμο της επιστροφής στη δραχμή και στην πραγματικότητα εισηγούνται μια πορεία εκτός Ευρώπης.
Δυσκολεύομαι περισσότερο να αντιληφθώ τους επαμφοτερίζοντες, αυτούς που δηλώνουν με κάθε τρόπο και σε κάθε τόνο την ευρωπαϊκή τους πίστη και την εμμονή τους στην παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά δεν θέλουν να αποδεχτούν το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί η Ευρώπη και η Ευρωζώνη, δεν θέλουν να αναλάβουν κανένα κόστος, δεν αποδέχονται καμία υποχρέωση.
Κι εδώ δεν ανήκουν μόνο μικρές δυνάμεις της Αριστεράς. Αλλά και η ίδια η Νέα Δημοκρατία η οποία κατάφερε με τις παλινωδίες της να διαπαιδαγωγήσει ένα μεγάλο ποσοστό των στελεχών της σε μια αδιέξοδη “αντιμνημονιακή” -και χρησιμοποιώ τον όρο μέσα σε εισαγωγικά- πολιτική και τώρα αρνείται να πει με καθαρό τρόπο ποια ακριβώς είναι η πολιτική της στόχευση και τι προτείνει στον Έλληνα πολίτη.
Ο δικός μας στρατηγικός στόχος συνδέεται με τον εκλογικό μας στόχο, που είναι η νίκη, δηλαδή η πρωτιά.Γιατί η θέση του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό φάσμα ήταν και είναι η κεντρική θέση και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει τον καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Ας θέσω το ερώτημα ευθέως: Είναι αυτός ο στόχος για νίκη, για πρωτιά, για καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, ένας ρεαλιστικός και επιτεύξιμος στόχος; Πιστεύουμε σ’ αυτόν; Η απάντηση είναι ναι, πιστεύουμε. Γιατί είναι και ρεαλιστικός και επιτεύξιμος. Τώρα αποφασίζουν οι πολίτες. Τώρα διαμορφώνονται οι συσχετισμοί. Τώρα κρίνεται το μέλλον της χώρας. Και τώρα εμείς οφείλουμε να επικοινωνήσουμε με τον πολίτη, να τον κοιτάξουμε στα μάτια, να του μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας.
Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για αυτοδύναμη κυβέρνηση συνοδευόμενη μάλιστα από την μικροκομματική και αλαζονική πρόταση για επανάληψη των εκλογών και μάλιστα για αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις αν δεν ικανοποιηθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες του κ. Σαμαρά, είναι μια πρόκληση για την ελληνική κοινωνία. Δείχνει έλλειψη σεβασμού στις θυσίες και τις αγωνίες των Ελλήνων πολιτών. Πρόκειται για μια προκλητική ψευτοαπειλή, για έναν αδιανόητο πολιτικό μικρομεγαλισμό που βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.
Η δική μας πρόταση είναι η αυτοδύναμη Ελλάδα. Τι σημαίνει, φίλες και φίλοι, αυτοδύναμη Ελλάδα;
Σημαίνει επάνοδος στη δημοσιονομική σταθερότητα και κυριαρχία.
Σημαίνει αποκατάσταση των απωλειών και άρση των αδικιών.
Σημαίνει να επαναφέρουμε στο προσκήνιο άλλες κρίσιμες παραμέτρους της πολιτικής, την εξωτερική πολιτική και τον εθνικό αμυντικό σχεδιασμό, το σεβασμό και την προστασία των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει Ελλάδα θεσμικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, συμμετοχή της Ελλάδας στις νέες προσπάθειες που γίνονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για την αλλαγή των συσχετισμών. Από την αλλαγή αυτή, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η πορεία της χώρας. Οι Έλληνες διεκδικούμε και θα πετύχομε μένοντας σ’ αυτό το δύσκολο, σκληρό γήπεδο των ευρωπαϊκών συσχετισμών, αλλά αυτό είναι το καλύτερο γήπεδο που μπορούμε να επιλέξουμε.
Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει και κάτι πολύ συγκεκριμένο, προσωπικά για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα. Σημαίνει πως ο Έλληνας πολίτης γίνεται υπερήφανος, ασφαλής, αξιοπρεπής.
Ας μιλήσουμε πολύ καθαρά:
Μήπως το ΠΑΣΟΚ λέγοντάς τα αυτά όλα είναι το κόμμα του μνημονίου; Μήπως η πολιτική μας είναι η υπάκουη εφαρμογή των κελευσμάτων της τρόικας;
Έχω εξηγήσει πρόσφατα, πριν από λίγες ημέρες, απευθυνόμενος στο Μουσείο Μπενάκη, στους ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού, πώς μεταβαίνουμε από το μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση στο ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανόρθωσης της χώρας.
Εξήγησα πόσο στενό είναι το πεδίο της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου και πόσο ευρύ και δημιουργικό είναι το πεδίο του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και ανόρθωσης. Αυτό μας αφήνει τεράστια περιθώρια άσκησης υπεύθυνης, εθνικής, πατριωτικής, φιλολαϊκής πολιτικής.
Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας αυτό το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανόρθωσης. Και η πορεία προς τις εκλογές είναι στην πραγματικότητα μια πορεία περαιτέρω επεξεργασίας, ανάλυσης, παρουσίασης και επεξήγησης απέναντι στο εθνικό ακροατήριο αυτού του ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης.
Και επειδή στο στόμα όλων βρίσκεται μια λέξη κρίσιμη αλλά δυστυχώς φθαρμένη, η λέξη «ανάπτυξη» και επειδή με ευκολία κάποιοι αυτοτοποθετούνται στο στρατόπεδο της ανάπτυξης θεωρώντας ότι κάποιοι άλλοι έχουν μείνει αναγκαστικά στο στρατόπεδο της ύφεσης και της κρίσης, θέλω να σας πω ότι αυτό που έχουμε κάνει ως τώρα είναι στην πραγματικότητα η θεμελίωση της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας, η θεμελίωση του νέου εθνικού παραγωγικού μοντέλου.
Γιατί, φίλες και φίλοι, δέκα είναι οι θεμελιώδεις προϋποθέσεις της ανάπτυξης:
Η νομισματική και δημοσιονομική σταθερότητα. Αν πιστεύει κάποιος ότι χωρίς αυτό μπορεί να μιλάει για ανάπτυξη, απλώς παραπλανά ή χτίζει διανοητικά παλάτια στην άμμο.
Η χρηματοοικονομική σταθερότητα και η διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Αυτό γίνεται μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και το στρατηγικό έλεγχο του κράτους επί των Τραπεζών καθώς το χαρτοφυλάκιο των Τραπεζών θα βρίσκεται στα χέρια του κράτους. Χωρίς να γίνουν οι Τράπεζες ΔΕΚΟ παλαιού τύπου, είναι εντεταγμένες σε μια εθνική, αναπτυξιακή στρατηγική.
Πολιτική σταθερότητα και ισχυρή πολιτική διεύθυνση της χώρας. Αυτό κρίνεται στις εκλογές. Οι πολίτες αποφασίζουν εάν θέλουν να διασφαλίσουν αυτή τη θεμελιώδη προϋπόθεση της ανάπτυξης και του νέου εθνικού παραγωγικού σχεδίου.
Η αποκατάσταση της διεθνούς εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα. Γιατί χωρίς τις περιβόητες αγορές, χωρίς τους οίκους αξιολόγησης, χωρίς τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, χωρίς μια θετική ατμόσφαιρα για την Ελλάδα, χωρίς την επαναθεμελίωση της επωνυμίας της χώρας διεθνώς, δε μπορούμε στην πραγματικότητα να μιλήσουμε για ανάπτυξη.
Ασφάλεια Δικαίου. Να νιώθει και ο πολίτης αλλά και ο ξένος θέλει να δουλέψει ή να επενδύσει στην Ελλάδα, ότι υπάρχει ένα νομικό σύστημα που λειτουργεί, που έχει αρχή, μέση και τέλος.
Ένα σταθερό εθνικό φορολογικό σύστημα ευρείας αποδοχής και συναίνεσης που θα μείνει για 10 χρόνια αμετάβλητο και που θα δίνει πάρα πολύ καθαρά και την κοινωνική και την αναπτυξιακή διάσταση. Είναι αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε στο Υπουργείο Οικονομικών έως ότου προεκλογικά κατά τα ειωθότα η Νέα Δημοκρατία προσχηματικά απεχώρησε από τον εθνικό διάλογο για το νέο φορολογικό σύστημα.
Μια φιλοεπενδυτική Δημόσια Διοίκηση που σέβεται την κοινή λογική και τον πολίτη.
Ταχεία και αξιόπιστη απονομή της Δικαιοσύνης, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα μαζί με τις χρήσεις γης και τη χωροθέτηση.
Στήριξη των τοπικών κοινωνιών, που χωρίς να υποστέλλουν καμία περιβαλλοντική ή κοινωνική ευαισθησία, πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται ότι χρειαζόμαστε επενδύσεις, χρειαζόμαστε αναπτυξιακά σχέδια που πραγματοποιούνται, που δίνουν δουλειά, που δίνουν προστιθέμενη αξία.
Ένα εθνικό παραγωγικό μοντέλο με καθαρές προτεραιότητες και στόχους. Οι προτεραιότητες και οι στόχοι αυτού του εθνικού παραγωγικού μοντέλου, είναι σχεδόν αυτονόητοι, είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν στην πράξη γιατί απαιτείται όχι μόνο πολιτική, αλλά και κοινωνική βούληση. Και αυτό είναι δυστυχώς αμφίβολο αν υπάρχει.
Η επάνοδος στον πρωτογενή τομέα, η επιστροφή στην Περιφέρεια που μπορεί να δώσει δουλειά σε νέους ανθρώπους και ν’ ανοίξει τους δρόμους για επενδύσεις, για καινοτομία, για επώνυμα προϊόντα υψηλής ποιότητας, για νέες αγορές, είναι κάτι προφανές και αυτονόητο, όλοι το συνομολογούν. Πρέπει να γίνει.
Το να μιλάει κανείς στην Ελλάδα για τουρισμό και για εξειδικευμένο τουριστικό προϊόν είναι πολύ εύκολο. Πρέπει να γίνει. Το ν’ αναδεικνύει κανείς τη σημασία της ναυτιλίας ή των επενδύσεων στον ενεργειακό τομέα, είναι σχεδόν μια κοινοτοπία, πρέπει να γίνει. Άρα δε μας λείπουν οι προφανείς και αυτονόητες ιδέες, η πολιτική βούληση, η κρατική οργάνωση, η συστράτευση σε ένα μέτωπο ανάπτυξης και παραγωγής είναι που μας λείπει.
Αντί όμως για τη συζήτηση αυτή διεξάγεται μια συζήτηση αμυντική, φοβική, για τα μέτρα του Ιουνίου. Κι εδώ κινδυνεύουν οι πολίτες να ακούσουν φτηνά ψέματα και να οδηγηθούν σε μια δευτέρα πλάνη που θα είναι χείρον της πρώτης.
Ζητούν από μας να τοποθετηθούμε σε σχέση με τα μέτρα του Ιουνίου και το κάναμε και θα το κάνουμε με απόλυτη ειλικρίνεια και ακρίβεια, με σεβασμό στις αγωνίες και τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού, προσπαθώντας να απαντήσουμε στις ευαισθησίες αυτές, να προστατεύσουμε τον Έλληνα πολίτη και ιδίως τον πιο αδύναμο, τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα να αντιστρέψουμε την ερώτηση; Όλοι αυτοί, όλες οι πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται καθαρά υπέρ μιας άλλης πολιτικής χωρίς να λένε ποια είναι αυτή η πολιτική ή η Νέα Δημοκρατία που αμφιρρέπει ή οι γνωστές αριστερές δυνάμεις του μέσα-έξω στην Ευρώπη, πώς θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα του Ιουνίου;
Ναι, για μας τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά: Η ηθική κοινωνική και αναπτυξιακή υποχρέωσή μας είναι να αποφύγουμε τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είναι για μας αδιανόητο να θιγούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Για μας το πρόταγμα είναι καθαρό, οι διαρθρωτικές αλλαγές, ριζοσπαστικές, άμεσες, με αποφασιστικό τρόπο. Γιατί μόνο από ένα μικρότερο εξυπνότερο φιλικότερο προς τον πολίτη κράτος μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας για μείωση των δημοσίων δαπανών, μόνο μέσα από ένα πιο έξυπνα οργανωμένο και μικρότερο λιγότερο κοστοβόρο δημόσιο τομέα στην υπηρεσία του πολίτη, χωρίς ιδιωτικά μονοπώλια, μπορούμε να πετύχουμε το στόχο της μείωσης των δημοσίων δαπανών.
Αλλά εμείς ξέρουμε ότι πριν από όλα αυτά υπάρχει η υποχρέωση του κράτους να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις τον Ιούνιο και κάθε 15νθήμερο μετά τον Ιούνιο. Μπορούν να εγγυηθούν οι φίλοι μας των άλλων πολιτικών κομμάτων ότι θα καταβάλλονται αυτές οι συντάξεις και ότι θα έρθουν οι δόσεις με βάση τη νέα δανειακή σύμβαση;
Γιατί πιστεύουν ότι εμείς έχουμε τη δυσκολία της απάντησης στο ερώτημα για τον Ιούνιο και αυτοί περιμένουν να μας εξετάσουν αν θα περάσουμε το μάθημα. Όχι, εμείς θέτουμε την ερώτηση και ο Έλληνας πολίτης θέλει μία καθαρή απάντηση.
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο εξίσου ζωτικό ερώτημα: Μπορεί να κυβερνηθεί ο τόπος; Πως θα κυβερνηθεί ο τόπος;Είμαστε συνεχώς αποδέκτες της ίδιας και της ίδιας ερώτησης, τι θα γίνει μετά τις εκλογές, ποια είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ;
Η απάντησή μας είναι πάρα πολύ καθαρή, ο λαός αποφασίζει, εμείς σεβόμαστε την απόφαση του ελληνικού λαού, του παρουσιάζουμε όμως μια ολοκληρωμένη πρόταση. Θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο κόμμα, να έχει την ευθύνη των χειρισμών, να παίξει τον πρώτο και κύριο ρόλο, ώστε να μπορέσει να συσπειρώσει δυνάμεις, να ενώσει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Να διαμορφώσει μια μεγάλη συμμαχία υπευθυνότητας ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης και να ασκήσει όχι μόνο του αλλά μαζί με άλλες δυνάμεις και τελικά μαζί με όλη την πατρίδα την πολιτική διεύθυνση της χώρας, την πολιτική διεύθυνση του έθνους, για την οριστική έξοδο από την κρίση.
Ναι, η κρίση είναι πόλεμος. Χρειάζεται και στρατηγός και επιτελείο και ικανότητα να δίνεις μάχες και ικανότητα να κερδίζεις τις μάχες αυτές. Έχουμε δώσει επαρκή δείγματα γραφής, άλλοι δεν έχουν δώσει. Η δική μας πρόταση είναι αυτή, μια νέα κοινωνική συμμαχία, μια συμμαχία υπευθυνότητας, ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και αλληλεγγύης.
Θέλουμε υπεύθυνες και προοδευτικές λύσεις. Προοδευτικό είναι το εθνικό που είναι και αληθινό, προοδευτικό είναι αυτό που προστατεύει τον πολίτη και σέβεται όπως είπα και προηγουμένως την κατάστασή του, την αγωνία του, την αμηχανία του, την ανασφάλειά του, που του δίνει ελπίδα και διέξοδο.
Η Νέα Δημοκρατία μας είπε την άποψή της και ο καθένας μπορεί να την αξιολογήσει: Αυτοδύναμη Κυβέρνηση, απειλή αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων, μια μικροκομματική συμβατική αντίληψη.
Οι άλλοι τι λένε; Ποια θα είναι η Κυβέρνηση του άλλου δρόμου, ποιος θα είναι ο Πρωθυπουργός του άλλου δρόμου που θα πάει να θέσει τα ζητήματα στους Ευρωπαίους ηγέτες, στο Συμβούλιο Κορυφής και στο Eurogroup;
Πού θα μετάσχει στους νέους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς με τους ηγέτες των σοσιαλιστικών και προοδευτικών κομμάτων, που ελπίζουμε ότι θα αναδείξουν άλλοι λαοί στην Ευρώπη, ή με τις συντηρητικές Ηγεσίες που κυριαρχούν στην Ευρώπη, επειδή τους επιλέγουν οι ευρωπαϊκοί λαοί σε κάθε χώρα;
Ποια είναι η λύση; Και ποια είναι η απάντηση αυτών που αυτοτοποθετούνται ως εκπρόσωποι ανατρεπτικών και νεωτερικών δυνάμεων; Ποια είναι η απάντηση αυτών που θεωρούν ότι μπορεί να είναι και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ και εντός και εκτός και επί τα αυτά;
Αυτή είναι η δική μας τοποθέτηση και για να μπορέσουμε να την κάνουμε πράξη φίλες και φίλοι αυτή την πολιτική στρατηγική που είναι η στρατηγική της αλήθειας, πρέπει να συγκροτήσουμε τη σχέση της αλήθειας. Γιατί η αλήθεια το επαναλαμβάνω είναι μια σχέση ζωής, η αλήθεια προϋποθέτει κάποιον έτοιμο να την πει και αυτό είναι το νέο ΠΑΣΟΚ το δικό μας ΠΑΣΟΚ.
Προϋποθέτει και κάποιον έτοιμο να την ακούσει και να μετάσχει στο διάλογο λέγοντας τη δική του αλήθεια, χωρίς να αντιφάσεις, έτσι ώστε να κάνουμε μια καθαρή συνεννόηση. Αυτό προτείνουμε στον ελληνικό λαό, στον Έλληνα πολίτη, να υπογράψουμε αυτό το συμβόλαιο αλήθειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Βέβαια μέχρι πριν από λίγο μέσω των ερευνών και των φημών στον γοητευτικό αλλά σκληρό και ενίοτε αδιαφανή ψηφιακό κόσμο, κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούσαν να ξεμπερδέψουν οριστικά με το ΠΑΣΟΚ και τη μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη. Απεδείχθη ότι είναι μακριά νυχτωμένοι. Στις 18 Μαρτίου οι πολίτες απέδειξαν με τη μαζική συμμετοχή τους ότι η καρδιά του ΠΑΣΟΚ πάλλεται. Οι πολίτες, η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, μας ξεπέρασε για μια ακόμη φορά.
Η βάση μας έχει πάρει την υπόθεση των εκλογών και της πατρίδας στα χέρια της κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας, που θέλουμε να είναι ένα ανοιχτό, δημοκρατικό, συλλογικό, λαϊκό, πατριωτικό κόμμα, σύγχρονο, συγκεκριμένο, νεωτερικό, ριζοσπαστικό.
Και μπορούμε να τα ξανακερδίσουμε όλα αυτά, αρκεί να πιστέψουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα και την έχουμε και δεν έχουμε απλώς και μόνον τη δυνατότητα, έχουμε την υποχρέωση, την εθνική και κοινωνική υποχρέωση να πετύχουμε. Στη συλλογική αυτή προσπάθεια της παράταξης στη μάχη για τη νίκη, είναι προφανές ότι δεν περισσεύει κανείς. Έχω εδώ και καιρό από την Εθνική Συνδιάσκεψη απευθύνει πρόσκληση συμμετοχής σε καθένα έτοιμο πρόθυμο και ικανό να μετάσχει στην προσπάθεια αυτή.
Αλλά τώρα, μέσα από τη διαδικασία συγκρότησης των ψηφοδελτίων, είναι μια ευκαιρία και εμείς με δική μας πρωτοβουλία να εντοπίσουμε τους αυθεντικούς εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών. Καταξιωμένα και σεμνά πρόσωπα, που δεν διεκδικούν τίποτα. Να βρούμε ανθρώπους πραγματικά έτοιμους, πρόθυμους και ικανούς. Και αν δεν είναι και πολύ πρόθυμοι, γιατί δεν η εποχή για προθυμίες πολιτικής συμμετοχής, πρέπει να τους πείσουμε όλους αυτούς.
Και επειδή βλέπω αγαπητούς συναδέλφους, φίλους, συντρόφους, με μακρά και ευδόκιμη κοινοβουλευτική διαδρομή να επιθυμούν να μείνουν εκτός ψηφοδελτίων, στρατευόμενοι στον κεντρικό κομματικό μηχανισμό, θέλω να πω πως δεν κακίζω καθόλου μα καθόλου τη στάση τους, γιατί εμείς είμαστε ερασιτέχνες στην πολιτική, έχουμε την υποχρέωση, ό,τι κάνουμε να το κάνουμε με επαγγελματική ποιότητα, αλλά με ερασιτεχνική διάθεση.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτό είναι μια φυσιολογική διαδικασία ανανέωσης, είναι μια διαδικασία που μας επιτρέπει να παρουσιάζουμε ψηφοδέλτια ανανεωμένα σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60% με μεγάλη συμμετοχή γυναικών και νέων ανθρώπων, ψηφοδέλτια που μπορούν να είναι το εφαλτήριο μιας αυθεντικής εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών.
Στη συλλογική αυτή προσπάθεια της παράταξης, στη μάχη για τη νίκη, πρέπει να στρατευθούν όλα τα στελέχη μας. Όλα τα στελέχη που αποδέχονται τις προγραμματικές μας θέσεις και τη στρατηγική της παράταξης. Όλα τα στελέχη που θέλουν να μετάσχουν στην εφαρμογή του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, στον αγώνα για την αυτοδύναμη Ελλάδα.
Ως νέος Πρόεδρος, οφείλω να κάνω μια κίνηση ενότητας απέναντι στην οποία απαιτείται συνειδητή και υπεύθυνη ανταπόκριση, γιατί δε μπορούμε διαρκώς να επαναλαμβάνουμε αυτές τις ευκαιρίες. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ανοιχτό δημοκρατικό αλλά και συντεταγμένο κόμμα που έδωσε και θα δώσει κρίσιμες μάχες στη Βουλή, με πρωταγωνίστρια την ηρωική Κοινοβουλευτική Ομάδα αυτής της περιόδου.
Το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τις ευθύνες που συνεπάγεται η άσκηση της πολιτικής διεύθυνσης του τόπου. Γιατί μόνον έτσι μπορεί να σταθεί στα πόδια της η πατρίδα. Μόνον έτσι μπορούμε να υπηρετήσουμε με έμπρακτο και συγκεκριμένο τρόπο τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της συνοχής.
Μόνον έτσι μπορούμε να επιτελέσουμε με υπεύθυνο και πρακτικό τρόπο το πατριωτικό μας καθήκον. Στο σαφές αυτό πλαίσιο, καλώ όλα τα κοινοβουλευτικά μας στελέχη να στρατευθούν στη μάχη των εκλογών. Όλα τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας χωρίς εξαίρεση, εντάσσονται στα ψηφοδέλτια του κινήματος. Και οι Βουλευτές μας, οι Βουλευτές που εκλέχθηκαν τον Οκτώβριο του 2009 με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ και που αυτή τη στιγμή δεν ανήκουν τυπικά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, καλούνται να επανενταχθούν σ’ αυτήν, εφ' όσον αποδέχονται συνειδητά το πολιτικό πλαίσιο που έθεσα και που είναι αυτονόητο για τις αξίες, το ήθος και την πολιτική αντίληψη της παράταξης.
Φίλες και φίλοι, στην πιο σκληρή μάχη, στην πιο κρίσιμη μάχη για την πατρίδα, είμαστε όλοι μαζί. Και είμαστε όλοι μαζί με τους πολίτες. Στον αγών για την οριστική υπέρβαση της κρίσης. Για να δώσουμε ελπίδα στην κοινωνία.
Διεκδικούμε και θα πετύχουμε. Πάμε μπροστά. Περνάμε μπροστά. Ο στόχος είναι εφικτός και επιβεβλημένος.
Εμπρός λοιπόν.! Ας ξεκινήσουμε όλοι μαζί αυτή την προσπάθεια. Για νίκη, για πρωτιά. Για να έχει το ΠΑΣΟΚ την ευθύνη για τις καθοριστικές εξελίξεις που θα οδηγήσουν τη χώρα στο ξέφωτο, στην υπέρβαση της κρίσης, στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής μας κυριαρχίας.
Εμπρός, να κάνουμε πράξη την αυτοδύναμη Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου