Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΊΔΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

            του Χάρη Τσιόκα

Διαβάζουμε:
«Στουρνάρας:"...Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος... ακόμη και τώρα, που πετυχαίνουμε βελτιώσεις με αυστηρή διαπραγμάτευση...Η Ελλάδα θα βγει; στις αγορές στα τέλη το 2014...αφού...Με τον Αντώνη Σαμαρά έχουμε γίνει φίλοι αν και...αυτό, που μας ενώνει είναι η επιθυμία να σωθεί η χώρα!"»
Σ' αυτά να υπογραμμίσει κανείς και την "διαρροή" κεντροαριστερού(;) στελέχους της τρικομματικής κυβέρνησης, που χαρακτήρισε ξεπερασμένη την αντίθεση κεντροαριστεράς-κεντροδεξιάς επικαλούμενος τους συμβιβασμούς των...Μοσχοβίσι (Γαλλία) και...Σόϊμπλε (Γερμανία)!
Αναμφισβήτητα κοινό τόπο, θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί, πως είναι τόσο η σωτηρία της χώρας, όσο και του Ευρωπαϊκού παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου.
Γίνεται όμως "κρεμαστός κήπος" αυτή η παραδοχή, όταν ή πολιτική μέριμνα, δηλαδη το σχέδιο, δεν ξεκαθαρίζει ότι η "σωτηρία" αφορά και τους πολίτες !

 
Γιατί, αλλιώς, τί είδους "σωτηρία της χώρας" μπορεί να υπάρξει, αν η πλειοψηφία, το παραγωγικό, κοινωνικό, επιστημονικό κομμάτι της θυσιάζεται;
Προφανώς τα "σχέδια σωτηρίας" εκπορεύονται από συσχετισμούς οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δύναμης!
Όμως, στις δημοκρατίες οι "συσχετισμοί δύναμης" είναι ένας διαρκής αγώνας για αναζήτηση συσχετισμών, που θα επιβάλλουν την ισχύ των εκάστοτε συμβιβασμών!
Το ερώτημα, λοιπόν, μετά την εφαρμογή των ατελέσφορων μνημονίων για τη «σωτηρία της χώρας» και με τα παραγωγικά και κοινωνικά μεγέθη σε επιδείνωση, δεν είναι η ώρα για μια νέα αξιολόγηση των πολίτικων και κοινωνικών διεργασιών της Ευρώπης; Γεγονός, που μπορεί να οδηγήσει σε επανατοποθέτηση του σχεδίου σωτηρίας, ώστε να αφορά, όχι μόνο τη χώρα αλλά και τους πολίτες;
Ο χρόνος, η εμπειρία αλλά και τα αξιακά, οικονομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά μοντέλα της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά, δείχνουν, ότι, όχι μόνο, δεν συγκλίνουν αλλά διαρκώς αποκλίνουν! 
Αντιστοιχούνται σε διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές επιδιώξεις, που διατρέχουν ολόκληρη την Ευρώπη! 
Τα αποτελέσματα στην Ελλάδα κρούουν των κώδωνα του κίνδυνου!

• Το 27% και πλέον ανέργων, με δείκτη στο 65% στους νέους, είναι ίδιας αιχμής κυβερνητικό θέμα ανάμεσα στην κεντροδεξιά με την κεντροαριστερά;

• Οι εκποιήσεις που παρουσιάζει ως μεταρρυθμίσεις η τρόικα με τα αντίστοιχα Ελληνικά υπουργεία, έχουν την ιδία σχέση με τις στρατηγικές συνεργασίες ,τις παραχωρήσεις, τις εξυγιάνσεις που επιδιώκει η κεντροαριστερά;

• Τα δημόσια αγαθά της υγείας ,της παιδείας ,της ύδρευσης, της κοινωνικής προστασίας έχουν την ιδία κατάληξη στην πρόσβαση των ανθρώπων όταν εμπορευματοποιούνται ή όταν εξυγιαίνονται;

• Η συρρίκνωση των συντάξεων στο κατώτερο σημείο, οι ανεξέλικτες μειώσεις των μίσθων, η αυτενέργεια, και η κατάργηση των συμβάσεων, φέρνουν ή όχι σε σύγκρουση τις επιδιώξεις της Κεντροαριστεράς με την Κεντροδεξιά;

• Η μονόπλευρη ενασχόληση με τη δημοσιονομική πτυχή της κρίσης (ύφεση) και η προσχηματική επίκληση της ανάπτυξης, για την επιβολή άδικων μέτρων είναι ίδια πολιτική επιδίωξη της κεντροδεξιάς με την κεντροαριστερά;

• Το «ΟΧΙ ΆΛΛΑ ΜΕΤΡΑ», που στις μέρες μας η Τρόϊκα το μετατρέπει σε ΝΕΑ ΈΜΜΕΣΑ, που ανακατανέμουν μερίδια αγοράς και πλούτου είναι ίδια πολιτική επιδίωξη;

• Οι Ανακεφαλαιοποιήσεις; 

• Το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ του Φορολογικου Συστήματος, που ΘΑ ...αλλάζει;...

Συμπέρασμα: Ασφαλώς και η πολιτική διαχείριση ενός μεγάλου προβλήματος κρίσης, απαιτεί την πολιτική τέχνη του συσχετισμού δύναμης με τους αναγκαίους συμβιβασμούς, όχι, όμως, ως παρακολούθημα αλλά, ως ενεργός συμμέτοχος!
Γιατί δεν εκφράζουν τις ίδιες ανάγκες η κεντροδεξιά με την κεντροαριστερά!
Το θέμα λοιπόν είναι, πού αθροίζει κανείς τους αγώνες του για τον επόμενο ... συμβιβασμό εντός της Ευρώπης!
Γι΄αυτούς τους λόγους η κεντροαριστερά έχει υποχρέωση, να ενώσει τις δυνάμεις της και να πλειοψηφίσει, ως συσχετισμός δύναμης στις ευρωεκλογές, όχι για να αποδεχτεί την ατελέσφορη πολιτική, που για να σώσει τη ...χώρα, θυσιάζει την παραγωγική βάση, τους πολίτες και το κοινωνικό κράτος!