«Είναι επιτακτική η ανάγκη να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τα νοσηρά φαινόμενα των κρυφών συναλλαγών, των οικονομικών εξαρτήσεων, των "διαπλεκόμενων" συμφερόντων και των πελατειακών σχέσεων».
Η πολιτική δράση οφείλει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και, παράλληλα, να υπηρετεί το κοινό καλό και να προασπίζει τα δικαιώματα των ανθρώπων και των πολιτών. Η Ελλάδα βιώνει και αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη και δύσκολη περίοδο, στην οποία ολόκληρη η κοινωνία αναζητά βήμα και προσανατολισμό.
Σε αυτές τις κρίσιμες φάσεις, επανέρχονται και επανατοποθετούνται, με επιτακτικό τρόπο, θεμελιώδη ζητήματα, όπως εκείνα, που αφορούν στις ηθικές αξίες και στην δεοντολογία στην πολιτική.
Το “φαίνεσθαι” και το “είναι” των πολιτικών αλλά και η ουσία της ίδιας της πολιτικής αποτελούν σημεία αναφοράς και λειτουργούν παραδειγματικά για το σύνολο της κοινωνίας, σε μια εποχή, όπου η αλληλεξάρτηση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος είναι στενή και πολυσχιδής.
Η πολιτική ηθική είναι η υποκειμενική ευθύνη και το ατομικό καθήκον του πολιτικού, που βασίζεται στην αυτονομία της βούλησης του. Μπορεί και οφείλει να επιδίδεται σε ηθικές σταθμίσεις και να εκφράζεται, μέσα και μετά, από διαρκή κι επιβεβλημένη αναζήτηση με το βλέμμα στραμμένο πάντοτε στο μέλλον, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και τις ανάγκες της Κοινωνίας.
Η πολιτική δεοντολογία είναι η συλλογική ευθύνη της πολιτικής και το αντικειμενικό καθήκον των πολιτικών και είναι δεδομένη και υποχρεωτική. Αποτελεί κομμάτι όλων αυτών των κανόνων, που υιοθετούνται αναγκαστικά για την άσκηση του χρέους προς τους Δημοκρατικούς Θεσμούς.
Η γενναιόδωρα επίμονη… ελαφρότητα, που αντιμετωπίστηκαν αυτά τα ζητήματα, για πολλά χρόνια, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς παράγοντες, που προκάλεσαν την σημερινή Εθνική Κρίση.
Πράγματι, την ώρα, όπου η χώρα μας διέθετε υψηλά πνευματικά και πολιτισμικά μέσα και προσανατολισμένο πολιτικό προσωπικό, απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, φθάσαμε, εν τέλει, σε ένα σημείο πρωτοφανούς αδυναμίας και απαξίωσης.
Η κρίση, που επακολούθησε πήρε πολλές μορφές και διαστάσεις. Κύρια όμως βασίστηκε στην αποθέωση της κυριαρχίας των πελατειακών σχέσεων στην οικονομία, την κοινωνία και την ανάπτυξη, στις πρακτικές νεποτισμού και στην έλλειψη κάθε αξιοκρατίας στον δημόσιο βίο.
Τώρα, στις δύσκολες αυτές στιγμές, που προσπαθούμε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε πολίτες και πολιτικοί να επαναδιατυπώσουμε και να επαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τα νοσηρά φαινόμενα των κρυφών συναλλαγών, των οικονομικών εξαρτήσεων, των "διαπλεκόμενων" συμφερόντων και των πελατειακών σχέσεων.
Η πασίδηλη και πασιφανής κρίση του πολιτικού συστήματος και η αυξανόμενη δυσπιστία των πολιτών προς τους παραδοσιακούς πολιτειακούς θεσμούς και ιδίως προς τα πολιτικά κόμματα, αντιμετωπίζονται μόνον με όρους διαφάνειας και διαύγειας στην διαχείριση των κοινών.
Θωρακίζονται μόνον από την αναλλοίωτη
διαχρονική ουσία, της αξίας και της σημασίας της πολιτικής ηθικής και της δεοντολογίας.
Γιατί η ηθική αποτελεί την βεβαιότητα της ουσίας της πολιτικής και η δεοντολογία το μέσο της δημοκρατικής άσκησής της.
Τα ελλείμματα της πολιτικής ηθικής και της δεοντολογίας δεν αποτελούν αντανάκλαση ή απλή έκφραση της οικονομικής κρίσης, που αντιμετωπίζουμε σήμερα στην Ελλάδα.
Αντίθετα, ο εξοστρακισμός τους από τον πολιτικό και κοινωνικό βίο είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης, που ζούμε.
Σήμερα και για πρώτη φορά με το παρόν εχθρό και όχι σύμμαχο, οι πόθοι, οι προσδοκίες, οι αγώνες και οι θυσίες γενιών και γενιών αρχίζουν να χάνουν την δικαίωσή τους.
Σήμερα και για πρώτη φορά με το μέλλον εχθρό και όχι σύμμαχο, η νέα γενιά της Ελλάδας καλείται, να αναμετρηθεί, να επιβιώσει και να αναδημιουργήσει για το αύριο, άμεσα και με σκληρότερο τρόπο. Υποχρεωμένη να αποκωδικοποιήσει ένα ιδιότυπο ηθικό και εθιμικό αξιακό σύστημα, εκ διαμέτρου, αντίθετο με την ελληνική παιδεία, αντίληψη και συμπεριφορά.
Για όλα αυτά:
«…έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του». Από την "Απολογία του Καζαντζάκη"
http://www.laosver.gr http://catoptro.blogspot.gr
http://politikiautonomia.wordpress.com
http://lefteria.blogspot.gr
http://www.dionolympos.gr
http://papaioannou-giannis.net
http://www.gkatzios.com
http://ammosimathia.blogspot.gr
http://www.naousanews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου