ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: «ΡΕΠΟΥΣΗ GO HOME...»

Βάσος Λυσσαρίδης “Τρεις Γενοκτονίες μια στρατηγική”:
 «Θεέ της οργής και του τρόμου

Αυτή τη φορά δεν σου ζητώ να

μου χαρίσεις δυο τελευταίες ώρες

για να ζητήσω συγχώρεση απ΄όσους αδίκησα

αλλά για να μαρτυρήσω τη

δικαίωση της Ποντιακής, της

Αρμενικής, της Μικρασιατικής, της Ασσυριακής

γενοκτονίας και της Κυπριακής τραγωδίας.

Στην Κόνακα και στη Σασσούν

συνεχίζεται ο μακάβριος Ζαλόγγειος χορός

και στην Σαμψούντα ο αιώνιος Πόντος αναμένει

Στα Άδανα η βιασμένη Αρμένισσα ρωτάει ιτσιν κι ας έχει εκτελεσθεί ο Ταλαάτ

Η Ιωνία καταριέται όχι μονάχα τους δολοφόνους μα και τους άφωνους

Στην Αλεξανδρέττα μοιρολογούν για χαμένες πατρίδες

Ο Πενταδάκτυλος μουντζώνει με πέντε δάκτυλα μια παγκόσμια γενιά

Η μνήμη δεν δολοφονείται

Χωρίς δικαίωση δολοφονεί τους δολοφόνους

Οι νεκροί ξεπηδούν επαναστατημένοι απ΄τα μνήματα»

ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ "ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ":

 «19 Μαΐου 1994: Ο ορισμός, η καθιέρωσή της, ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αναπαύει τους αθώους νεκρούς μας και γαληνεύει τους ελεύθερους ανθρώπους.Η δικαίωση, όμως, θα έρθει από την διεθνή, οριστική και αμετάκλητη αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, ως απαράγραπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.Η δικαίωση θα έρθει από την οριστική και αμετάκλητη παραδοχή του εγκλήματος της Ποντιακής Γενοκτονίας από τον ίδια την Τουρκία, που την προμελέτησε και την εκτέλεσε. Και η επίσημη αίτηση συγγνώμης του Τουρκικού Κράτους, δεν είναι απλώς επιτακτικό χρέος προς την ανθρωπότητα. Είναι απαραίτητη συνθήκη για την ειλικρινή φιλία και την συναδέλφωση των λαών, μια εγγύηση, ότι δεν θα σπιλώσουν την ιστορία παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον.Γιατί, όπως, λέει ο Βάσος Λυσσαρίδης: «Ατιμώρητα εγκλήματα υποτροπιάζουν. Ο Ταλαάτ δημιούργησε τον Άϊχμαν. Οι Τοπάλ Οσμάν και Κεμάλ πρόδρομοι για τα Νταχάου, το Δίστομο και τον ορφανό Πενταδάκτυλο. Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή και η απάθεια διευκολύνει την συνέχιση».Γιατί, ακόμη, σαν να είναι τώρα, ηχεί και δονεί την ψυχή μας η Ποντιακή Κραυγή«Ν’ αοιλλή εμάς, να βάϊ εμάς, η Pωμανία πάρθεν».Γιατί, Κανένας μας Δεν Ξεχνά και Τίποτε Δεν Ξεχνιέται. Αυτή η ιστορία έχει μόνο ένα τέλος. Την αληθινή δικαίωση».