Ο αυτοσκοπός του «κυβερνητισμού» είναι το αποτέλεσμα ενός κόμματος που δείχνει συμπτώματα απώλειας του προσανατολισμού του!
Στο προηγούμενο άρθρο έγραφα ότι τα κόμματα για να έχουν μέλλον πρέπει να έχουν ρίζες!
Οι ρίζες όμως μεταξύ των άλλων αναφέρονται :
Με τα προηγούμενα ήθελα να τονίσω ότι τα κόμματα για να μετεξελιχθούν σε δημοκρατικούς θεσμούς της κοινωνίας, δεν μπορεί να προτάσσουν ως πολιτική συμπεριφορά την μετάλλαξη προκειμένου η συμμετοχή στην εξουσία να γίνεται αυτοσκοπός και όχι μέσον για την προώθηση των ιδρυτικών και προγραμματικών τους επιδιώξεων!
Ο αυτοσκοπός του «κυβερνητισμού» είναι το αποτέλεσμα ενός κόμματος που δείχνει συμπτώματα απώλειας του προσανατολισμού του! Ακριβώς γι αυτό τον λόγο τα κόμματα πρέπει πολιτικά να είναι αυτόνομα, οργανωτικά αυτοτελή και κοινωνικά διασυνδεδεμένα τόσο με τις δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν όσο και με τις κοινωνικές διεργασίες και ανάγκες!
Και αυτό για τον απλό λόγο, ότι έτσι θα μπορούν να έχουν την κοινωνική και πολιτική συμμαχία, ως «εργαλεία άμυνας» στις πιέσεις των ισχυρών, που θα εμπόδιζαν τη εφαρμογή των πολιτικών για τις οποίες ιδρύθηκαν και ψηφίστηκαν να εφαρμόσουν! Αυτά όλα όμως σε "κανονική" δημοκρατία .
Το ερώτημα είναι τί απ΄όλα αυτά ισχύει στην Ελλάδα της «επικοινωνιακής δημοκρατίας» και των ατελέσφορων παραγωγικά και κοινωνικά επιδιώξεων των μνημονίων; Λειτουργούν τα κόμματα; ή αντικαταστάθηκαν από τον «εξουσιοδοτισμό»;
Είναι κοινωνικα διασυνδεδεμένα, αλληλοτροφοδοτούνται για παράδειγμα από την αυτοδιοίκηση, τους εργασιακούς χώρους, τους επαγγελματίες, τους επιστήμονες τη νεολαία, την διοίκηση, την τέχνη, την γνώση κ.τ.λ.; Έχουν δομές υποδοχής διεργασιών, ανασύνθεσης των κοινωνικών αναγκών και των στοχεύσεων που θέλουν να εκφράσουν σε προγράμματα ή έχουν εκχωρήσει αυτόν το ρόλο στους τεχνοκράτες και αυτοί με τη σειρά τους στα αφεντικά για να διασφαλίζουν την εργασιακή προοπτική τους;
Θα μπορούσα να θέτω δεκάδες ερωτήματα αυτού του είδους, για να θυμίσω ότι αυτή την ανάγκη για κόμματα θεσμούς, την πρόβαλλαν τα σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα διαχρονικά ως απάντηση στις «ολιγαρχικές μεταπρατικές δημοκρατίες» που βολεύονται με τα περιοδικού και μιας χρήσης κόμματα και πρόσωπα!
Τα οποία χρησιμοποιούν για να στηρίζονται μέχρι να ολοκληρώσουν τις διαχειριστικού χαρακτήρα αποστολές! Και μόλις φθάνουν στο στόχο και κοινωνικά φθείρονται, αντικαθίστανται από άλλα με την ίδια αποστολή και ορισμένου χρόνου ύπαρξη τους.
Αν όλα αυτά ανατρέξουν στη σκέψη μας, είναι εύκολο να ερμηνεύσει κανείς γιατί η παραδοσιακή αριστερά και ο Ανδρέας Παπανδρέου με το σοσιαλιστικό κόμμα που ίδρυσε το 74, επέμενε στην πολιτική αυτονομία και την κοινωνική διασύνδεση του ΠΑΣΟΚ! Θέμα που είχαν κατακτήσει και τα αλλά αριστερά κόμματα! Τί απέμεινε απ όλα αυτά σήμερα;
Ιδιαιτέρα σε μια περίοδο που οι επιδιώξεις των μνημονίων γίνονται ολοένα και πιο καθαρές, για οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα τριτοκοσμικά και σε απόκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ;
Τα μνημόνια χρειάζονται κόμματα πλαδαρά στη βάση και ελεγχόμενα στη κορυφή! Τα συνέδρια των κομμάτων έχουν τελειώσει !Δυστυχώς κυριάρχησε η λογική του «εξουσιοδοτισμού» και η παράδοση των ηγετικών ομάδων με τα επιτελεία τους στην «επικοινωνιακή δημοκρατία»!
Δεν είναι λίγοι που ερμηνεύουν ακόμη και το συνέδριο του Συριζα ως στροφή στον «έλεγχο»κορυφής! Μένουν βεβαία οι αποδείξεις ! Και αυτά δεν είναι καλή εξέλιξη για το «οξυγόνο της δημοκρατίας». Παρ όλα όμως αυτά, η κοινωνία επιμένει !
Ακόμη και σ αυτές τις καλοκαιρινές δημοσκοπήσεις, τα ευρήματα δείχνουν ότι ο χώρος της σοσιαλιστικής ανασύνθεσης με αίτημα την κοινωνική διασύνδεση υπάρχει! Διεκδικεί να αποτελέσει τον καταλύτη διεργασιών για μια "κανονική" δημοκρατία. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει, να το μετασχηματίσει…
Στο προηγούμενο άρθρο έγραφα ότι τα κόμματα για να έχουν μέλλον πρέπει να έχουν ρίζες!
Οι ρίζες όμως μεταξύ των άλλων αναφέρονται :
- στον χρόνο (διάρκεια σταθερότητα,αυτοκριτικος σεβασμός στην ιστορική διαδρομή),
- στο σύστημα αξιών και στόχων (πηγή τροφοδότησης συμπεριφορων, πολιτικών, στρατηγικών, προγραμμάτων και μεθόδου δράσεων),
- ακόμα και στις κοινωνικές συμμαχίες που έχουν λόγους να ταυτιστούν με τις επιδιώξεις του πολιτικού φορέα προκειμένου να διαμορφωθεί το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον που επιδιώκουν!
Με τα προηγούμενα ήθελα να τονίσω ότι τα κόμματα για να μετεξελιχθούν σε δημοκρατικούς θεσμούς της κοινωνίας, δεν μπορεί να προτάσσουν ως πολιτική συμπεριφορά την μετάλλαξη προκειμένου η συμμετοχή στην εξουσία να γίνεται αυτοσκοπός και όχι μέσον για την προώθηση των ιδρυτικών και προγραμματικών τους επιδιώξεων!
Ο αυτοσκοπός του «κυβερνητισμού» είναι το αποτέλεσμα ενός κόμματος που δείχνει συμπτώματα απώλειας του προσανατολισμού του! Ακριβώς γι αυτό τον λόγο τα κόμματα πρέπει πολιτικά να είναι αυτόνομα, οργανωτικά αυτοτελή και κοινωνικά διασυνδεδεμένα τόσο με τις δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν όσο και με τις κοινωνικές διεργασίες και ανάγκες!
Και αυτό για τον απλό λόγο, ότι έτσι θα μπορούν να έχουν την κοινωνική και πολιτική συμμαχία, ως «εργαλεία άμυνας» στις πιέσεις των ισχυρών, που θα εμπόδιζαν τη εφαρμογή των πολιτικών για τις οποίες ιδρύθηκαν και ψηφίστηκαν να εφαρμόσουν! Αυτά όλα όμως σε "κανονική" δημοκρατία .
Το ερώτημα είναι τί απ΄όλα αυτά ισχύει στην Ελλάδα της «επικοινωνιακής δημοκρατίας» και των ατελέσφορων παραγωγικά και κοινωνικά επιδιώξεων των μνημονίων; Λειτουργούν τα κόμματα; ή αντικαταστάθηκαν από τον «εξουσιοδοτισμό»;
Είναι κοινωνικα διασυνδεδεμένα, αλληλοτροφοδοτούνται για παράδειγμα από την αυτοδιοίκηση, τους εργασιακούς χώρους, τους επαγγελματίες, τους επιστήμονες τη νεολαία, την διοίκηση, την τέχνη, την γνώση κ.τ.λ.; Έχουν δομές υποδοχής διεργασιών, ανασύνθεσης των κοινωνικών αναγκών και των στοχεύσεων που θέλουν να εκφράσουν σε προγράμματα ή έχουν εκχωρήσει αυτόν το ρόλο στους τεχνοκράτες και αυτοί με τη σειρά τους στα αφεντικά για να διασφαλίζουν την εργασιακή προοπτική τους;
Θα μπορούσα να θέτω δεκάδες ερωτήματα αυτού του είδους, για να θυμίσω ότι αυτή την ανάγκη για κόμματα θεσμούς, την πρόβαλλαν τα σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα διαχρονικά ως απάντηση στις «ολιγαρχικές μεταπρατικές δημοκρατίες» που βολεύονται με τα περιοδικού και μιας χρήσης κόμματα και πρόσωπα!
Τα οποία χρησιμοποιούν για να στηρίζονται μέχρι να ολοκληρώσουν τις διαχειριστικού χαρακτήρα αποστολές! Και μόλις φθάνουν στο στόχο και κοινωνικά φθείρονται, αντικαθίστανται από άλλα με την ίδια αποστολή και ορισμένου χρόνου ύπαρξη τους.
Αν όλα αυτά ανατρέξουν στη σκέψη μας, είναι εύκολο να ερμηνεύσει κανείς γιατί η παραδοσιακή αριστερά και ο Ανδρέας Παπανδρέου με το σοσιαλιστικό κόμμα που ίδρυσε το 74, επέμενε στην πολιτική αυτονομία και την κοινωνική διασύνδεση του ΠΑΣΟΚ! Θέμα που είχαν κατακτήσει και τα αλλά αριστερά κόμματα! Τί απέμεινε απ όλα αυτά σήμερα;
Ιδιαιτέρα σε μια περίοδο που οι επιδιώξεις των μνημονίων γίνονται ολοένα και πιο καθαρές, για οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα τριτοκοσμικά και σε απόκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ;
Τα μνημόνια χρειάζονται κόμματα πλαδαρά στη βάση και ελεγχόμενα στη κορυφή! Τα συνέδρια των κομμάτων έχουν τελειώσει !Δυστυχώς κυριάρχησε η λογική του «εξουσιοδοτισμού» και η παράδοση των ηγετικών ομάδων με τα επιτελεία τους στην «επικοινωνιακή δημοκρατία»!
Δεν είναι λίγοι που ερμηνεύουν ακόμη και το συνέδριο του Συριζα ως στροφή στον «έλεγχο»κορυφής! Μένουν βεβαία οι αποδείξεις ! Και αυτά δεν είναι καλή εξέλιξη για το «οξυγόνο της δημοκρατίας». Παρ όλα όμως αυτά, η κοινωνία επιμένει !
Ακόμη και σ αυτές τις καλοκαιρινές δημοσκοπήσεις, τα ευρήματα δείχνουν ότι ο χώρος της σοσιαλιστικής ανασύνθεσης με αίτημα την κοινωνική διασύνδεση υπάρχει! Διεκδικεί να αποτελέσει τον καταλύτη διεργασιών για μια "κανονική" δημοκρατία. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει, να το μετασχηματίσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου