«Όταν η οργή μυρίζει έρωτα, το σύστημα θα βαρέσει...»
Ηθελε να τις αποφεύγει τέτοιες δοξασίες ο τρυφερός αυτός γίγαντας, τον οποίον προ ημερών οι φίλοι του αποχαιρέτησαν στο νεκροταφείο με ένα τραγούδι -ανάμεσα στα άλλα- του καλοκαιριού: «Ρούμι, τεκίλα και άφθονη μπίρα». Τα όνειρα, όμως; Οταν έβλεπε κάτι κακό στον ύπνο του για κάποιον φίλο, εκείνος, που σπανίως ξυπνούσε πρωί, πεταγόταν από το κρεβάτι για να πάρει ένα τηλέφωνο και να ρωτήσει: «Είσαι καλά;».
Κι όταν δεν είχε φράγκο στην τσέπη κι ένιωθε ότι κάποιος έχει ανάγκη, όπως μου λένε, «πάντα έβρισκε τον τρόπο να βοηθήσει».
Πρότυπο ο πατέρας
Η ζωή για τον Παύλο ήταν ωραία. Είχε τον πατέρα του τον κυρ Τάκη, τον οποίο είχε ως πρότυπο, τον σεβόταν και τον λάτρευε. Και την αγαπημένη του μάνα, που είναι μοδίστρα. Εδώ κι ένα χρόνο, όμως, είχε αφοσιωθεί και στην πιο τρυφερή γυναίκα της ζωής του, εκτός από τη σύντροφό του, τη μικρή του ανιψιά από την αδελφή του, την Ειρήνη.Πιτσιρικά τον έπαιρνε μαζί του ο πατέρας για μεροκάματο στη Ζώνη. Στην αρχή ο κυρ Τάκης δεν καλόβλεπε το κόλλημα του Παύλου με τη μουσική. Ομως το πάθος και το ιδιαίτερο ταλέντο του γιου του, τον έπεισαν. Ο κυρ Τάκης ήταν περήφανος για το παλικάρι του!
Οταν δεν έμενε με την κοπέλα του στη Σαλαμίνα, ξημεροβραδιαζόταν στο δώμα της ταράτσας του πατρικού του σπιτιού για ν' ακούσει μουσική, να διαβάσει, να ταξιδέψει.
Διάβαζε κι έγραφε πολύ. «Ηταν πολύ καλλιεργημένος, ο πατέρας του τον είχε μάθει να διαβάζει πολύ», μου περιγράφουν.
Τα πολλά λεφτά ουδέποτε τον ενδιέφεραν. Οι μέρες να τρέξουν από τις συναυλίες που έδινε σε γειτονιές και πλατείες ή σε κάνα μικρό κλαμπάκι και να 'ναι η οικογένειά του καλά. Αυτό τον ένοιαζε. Οι φίλοι του τον ένοιαζαν. Να πιουν μια μπίρα, να γελάσουν, να εμπνευστούν και να οραματιστούν ένα διαφορετικό και πιο δίκαιο κόσμο, μακριά όμως από τα κόμματα.
Σημείο αναφοράς, ο Πειραιάς
Οταν πριν από μερικά χρόνια μία φίλη του πήγε τη δουλειά του σε δύο δισκογραφικές εταιρείες, οι υπεύθυνοι ενδιαφέρθηκαν αμέσως. Εκείνος, όμως, όχι. «Εγώ δεν είμαι για τέτοια, δε θέλω», είχε απαντήσει ο Killah Ρ. Σημείο αναφοράς παρέμενε πάντα η γειτονιά του, ο Πειραιάς, οι άνθρωποι.Ναι, όπως αποκάλυψε και ένας φίλος του, βράδυ του περασμένου Φεβρουαρίου, σε μια στιγμή αστραπή, θέλησε να κινητοποιήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορούσε ώστε να βοηθήσουν τους άστεγους της κρίσης.
Ηταν οι μέρες που η Αθήνα είχε παγώσει από το πολύ κρύο. «Να πάμε να τους βοηθήσουμε. Οποιον βλέπουμε στο δρόμο να τον βοηθάμε να πάει στα κέντρα στέγασης για να μη θρηνήσουμε ανθρώπους», έλεγε στον φίλο του, τον Λάγνη. Κι όταν εκείνος του επεσήμανε πως ίσως να μην προλάβουν να οργανώσουν κόσμο, ο Παύλος απαντούσε: «Οσοι έρθουν. Ο,τι κάνουμε. Οσοι έχουνε κότσια, να υποστηρίζουν το λόγο τους με τις πράξεις τους. Ολοι οι ράπερ που βγαίνουν και λένε ότι κάνουν κάτι γι' αυτόν τον τόπο, να έρθουν. Αλλιώς να μη μιλάνε καθόλου. Το hip hop αυτό είναι. Δεν θέλει πολλά λόγια, θέλει έργα».
Λίγο μετά το θάνατό του ένας φίλος του, ο Γιάννης, ένας από τους πιο καταξιωμένους φωτογράφους της ελληνικής hip hop μουσικής, μεταξύ άλλων έγραψε: «Γιατί στοχοποιήθηκε ένα παλικάρι σαν τον Π. Φύσσα για να δολοφονηθεί εν ψυχρώ από τους χρυσαυγίτες.
»Παιδί από λαϊκή γειτονιά, ευπαρουσίαστο, χρόνια ριζοσπαστικοποιημένο και αριστερό, έδινε το παρών σε αντιφασιστικούς αγώνες και μέσω των τραγουδιών του απευθυνόταν και σε παιδιά που δεν είχαν ακόμα αποκτήσει ταξική συνείδηση, αλλά τον άκουγαν και προβληματίζονταν.
Εχθρός των ναζί
»Είναι το προφίλ του ανθρώπου που απεχθάνεται η Χρυσή Αυγή και ο ναζισμός, γιατί θεωρούν τον αριστερό ριζοσπαστισμό στις λαϊκές γειτονιές το μεγαλύτερό τους αντίπαλο, που δρα αποτρεπτικά στο δικό τους ναζιστικό λαϊκισμό, που θέλει τη νεολαία και τους πολίτες πειθήνια όργανα του κεφαλαίου, να διαμαρτύρονται πως οι "αριστεροί μας απαγορεύουν τις δουλειές που μας προσφέρουν οι εφοπλιστές"».Ο νεαρός Πειραιώτης ήταν ζόρικος. Αγαπούσε πολύ, ερωτευόταν έντονα. Μα σε έναν τοίχο κάποιος έγραψε:
«Όταν η οργή μυρίζει έρωτα, το σύστημα θα βαρέσει...».
Το ανάρτησα από http://www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου