Παραμένω πιστή κι αμετακίνητη στις αρχές και αξίες της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη.
Την ψυχή μου δονεί το μεγάλο σύνθημα, ο μεγάλος στόχος, που περιέχει, συμπυκνώνει και καθοδηγεί όλους τους αγώνες του ελληνικού λαού. Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ.
Στρατεύομαι και συμμετέχω στον αγώνα, που έδωσαν γενιές πριν, παλεύοντας και προσφέροντας τα νιάτα και την ζωή τους στην χώρα, για να περάσει η εξουσία στον λαό -για να κατακτηθεί η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ -για να εδραιωθεί η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ -για να ανοίξει ο δρόμος προς την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ των εργαζόμενων Ελλήνων.
Το διαχρονικό και συλλογικό ΠΑΣΟΚ δεν
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ, ως ψευδώνυμη τάση του συντηρητισμού, θύμα του ‘’αυτισμού’’ και της ‘’αλαζονικής’’ αυτάρκειας της ηγετικής ομάδας του προκαλεί και απωθεί τους πάντες.
Το διαχρονικό και συλλογικό ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη Πατριωτική Σοσιαλιστική Δημοκρατική Παράταξη, μέσα από την πίστη σε μια στρατηγική συνεργασίας και μέσα από την ανάδειξη της αναγκαιότητας μιας σύγχρονης Κεντροαριστεράς έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό πολιτικό απόθεμα, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να σπαταληθεί αλόγιστα.
Οφείλουμε λοιπόν «να συνδυάσουμε την δυνατότητα της Δημοκρατικής Παράταξης και των άλλων δυνάμεων να διαμορφώσουν με διάλογο μια διπολική στρατηγική νικηφόρων συνεργασιών σε κάθε θεσμό, σε κάθε κοινωνικό χώρο και μια σύγχρονη πολυκομματική και πλειοψηφική Κεντροαριστερά, με προγραμματικές συγκλίσεις, με αλληλεγγύη, με προοπτική, κατά τα πρότυπα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Η οκταετής διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Σημίτη αποτέλεσε μια συγκροτημένη νέο-συντηρητική πολιτική. Μια πολιτική με πολλαπλές και καθοριστικές προσχωρήσεις στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Η «Κεντροαριστερά» που εξεικόνισε, προσέγγιζε την «Κεντροδεξιά» σε μεγάλο βαθμό. Και σε λίγα ακόμη ιστορικά βήματα και η διαλεκτική του δικομματισμού θα παραχωρούσε τα σκήπτρα, στην ομοιομορφία του ενός και μοναδικού πόλου …πρόβα της Συγκυβέρνησης του 2012.
Ο νέο-συντηρητικός εκσυγχρονισμός του 1996, υποσκάπτει το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, στο οποίο έστησε ο Ανδρέας Παπανδρέου την πολιτική ηγεμονία της Δημοκρατικής Παράταξης και λειτούργησε για την χώρα και τους πολίτες, ως o προπομπός, μιας ανιστόρητης πολιτικής μετάλλαξης του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα και προσχέδιο της ιδιότυπης σημερινής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με όλα τα χαρακτηριστικά και την λειτουργία μιας φυσικής καταστροφής.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με ένα πολιτικό προσωπικό βαθιά διαβρωμένο από την αντίληψη του κυβερνητισμού, πρόθυμα οδηγούν την χώρα στην πλήρη αποδιάρθρωση της. Η λογική του άκρατου νεοφιλελεύθερου κυβερνητισμού μας εκτρέπει από τα συνταγματικά μας όρια. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα χωρίς την ριζική αλλαγή της πολιτικής, που εφαρμόζει αυτή η Κυβέρνηση.
Δεν διαπραγματεύομαι με κανέναν τον ιστορικό διαχρονικά συμβολισμό του ΠΑΣΟΚ.
Διαφωνώ και δεν θα συμφωνήσω ποτέ στην οποιαδήποτε αλλαγή των Συμβόλων και του Ονόματος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Γιατί όπως γράφει κι ο μεγάλος Σεφέρης: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον»".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου