Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: «ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΆΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ»

ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ  ΠΑΣΟΚ ΗΜΑΘΙΑΣ 15/12/2012
Όλοι εμείς τα μέλη, τα στελέχη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έχουμε αναλάβει διαχρονικά μια δέσμευση: την υποχρέωση να ανοίγουμε διαρκώς νέους δρόμους για τη νέα γενιά της πατρίδας μας: Στην Κοινωνία, στο Κίνημα, στο Μέλλον.

Είναι υποχρέωση και αυτό αισθάνομαι, είναι υποχρέωση της δικής μου γενιάς, μιας γενιάς που αποκλείστηκε από την φυσική πολιτική της εξέλιξη και πορεία στο ΠΑΣΟΚ, να πάρουμε μαζί την νέα γενιά της Ελλάδας και να περάσουμε χέρι-χέρι μέσα από τη δίνη μιας πρωτοφανούς οικονομικής, πολιτικής και ηθικής κρίσης.

Όπου το πολιτικό οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης συγκλονίζεται συθέμελα και ουσιαστικά καταρρέει.

Και οφείλουμε ταυτόχρονα,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Γιατί έχουμε χρέος απέναντι στην Ιστορία και την Δημοκρατία να αναγνωρίσουμε την μεταπολίτευση, ως ένα θετικό βήμα μπροστά και όχι ως μια χαμένη εποχή.

Αναλογιζόμενοι πως κάποιοι σήμερα εξωθούν τους πολίτες των νεώτερων γενεών, που δεν γνώρισαν την δικτατορία, να τη θεωρήσουν ως «απολεσθέντα παράδεισο» απαξιώνοντας την Μεταπολίτευση, την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο.

Και μιλώντας για τα 37 χρόνια της μεταπολίτευσης ας θυμόμαστε, ότι η χώρα σημείωσε τεράστια πρόοδο. Ένα πρωτοφανές για την σύγχρονη ελληνική ιστορία επίπεδο δημοκρατικών κατακτήσεων και ευημερίας του ελληνικού λαού.

Βέβαια κάποιοι εργάστηκαν με ζήλο και κάποιοι άλλοι όχι ή ακόμη έβλαψαν από ανικανότητα ή και... ιδιοτέλεια. Αυτοί ακριβώς είναι που πρέπει να τιμωρηθούν από τη Δικαιοσύνη και και να απαξιωθούν ηθικά από την κοινωνία.

Η εποχή μας είναι μια ταραγμένη εποχή, γεμάτη αμφισβήτηση και ανασφάλεια, καθώς όλοι μας βλέπουμε τη ζωή όλων των ανθρώπων γύρω μας να αλλάζει και μάλιστα να αλλάζει με βίαιο τρόπο.

Κρίση. Κρίση σε όλα. Κρίση παντού.

Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά όμως τα αίτια και της ευθύνες για αυτήν την κρίση. Παθογένειες δεκαετιών, καθυστέρηση διαρθρωτικών αλλαγών, βόλεμα, ωχαδερφισμός και στασιμότητα σε μια περίοδο επίπλαστης ευημερίας, που μας βόλευε όλους.



Προφανώς ο ελληνικός λαός γνωρίζει τη μεγάλη ευθύνη της Ν.Δ., προφανώς γνωρίζει και έχει συναίσθηση για τον πλήρη εκτροχιασμό της πενταετίας Καραμανλή και το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού.

Αλλά προφανώς γνωρίζει και τις ευθύνες τις δικές μας, της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για τις καθυστερήσεις, για τις λαθεμένες επιλογές προσώπων, για τις λαθεμένες επιλογές πολιτικών επιλογών.

Αυτήν την εθνική πραγματικότητα συνάντησε το 2008, η διεθνής οικονομική κρίση, της οποίας το μέγεθος, η ένταση και ο δομικός της χαρακτήρας ανέδειξαν επιπλέον τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Και, που όλο και περισσότερο από Ευρώπη των Λαών τείνει προς μια Γερμανοποιημένη…μια βαυαρική Ευρώπη…με ευρωπαϊκές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων και εγκλωβισμένες στην αποθέωση της άτεγκτης λογιστικής διαχείρισης της κρίσης.

Αδιαμφισβήτητη στρατηγική επιλογή για τη χώρα και τον ελληνικό λαό είναι η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή επιλογή, όμως, για την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας σημαίνει συνεχή και συστηματική προσπάθεια μέσα από συμμαχίες και αντιπαραθέσεις, μάχη διαρκή για μια διαφορετική ευρωπαϊκή πορεία. 

Για μια ευρωπαϊκή πολιτική συνυφασμένη με την αλληλεγγύη και τις κοινές δεσμεύσεις των λαών της Ευρώπης στην κοινή μας πορεία.

Η Αλλαγή στην Ελλάδα περνά μέσα και από την Αλλαγή στην Ευρώπη.

Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης δεν μπορεί να σπάσει μέσα από μονόπλευρη δημοσιονομική πολιτική και τον αυτοματισμό της αγοράς, όπως απαιτεί και επιβάλλει με δογματισμό και ιδεοληψία η επικρατούσα σήμερα στην Ευρώπη νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Προφανώς, θέλουμε να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας. 

Αλλά…, πού το βρήκαμε γραμμένο, ότι η ανταγωνιστικότητα εξασφαλίζεται μέσα από την συνεχή υπονόμευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και μέσα από τη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων;

Αυτές που είναι οι αναγκαίες προτεραιότητες για κάθε κράτος, για κάθε σύγχρονη κοινωνία, για κάθε σύγχρονη οικονομία, είναι οι πόροι, είναι οι επενδύσεις στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, είναι οι επενδύσεις στην καινοτομία, στην ποιότητα, είναι η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, είναι η ανασυγκρότηση του κράτους, όχι στα λόγια και στο διηνεκές αλλά με
συγκεκριμένα έργα και με συγκεκριμένους και μετρήσιμους στόχους.

Στις νέες δραματικές συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα, διακυβεύονται δύο μεγάλα ζητήματα, δυο μεγάλες παρακαταθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου: 

Το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80, επανένωσε την ελληνική κοινωνία και στη συνέχεια εγγυήθηκε την κοινωνική συνοχή, ως την βάση και την προοπτική για την οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη αλλά και την κοινή ευημερία.

Ταυτόχρονα, μέσα από το ΠΑΣΟΚ διασφαλίσθηκε η πολιτική ενότητα του Δημοκρατικού Κέντρου και της Σοσιαλιστικής Αριστεράς, εκφράζοντας μια πλειοψηφική προοδευτική δύναμη και μια ισχυρή κοινωνική συμμαχία των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας με τις ανάγκες και τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, των ανθρώπων του μόχθου, της αγροτιάς, των επαγγελματιών και των νέων ανθρώπων.

Αντίθετα, όμως, σήμερα έχει διαμορφωθεί μια βαθιά διχασμένη Ελλάδα, μια Ελλάδα με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και το ρήγμα συνεχώς διευρύνεται, όσο η πολιτική που εφαρμόζεται είναι μονόπλευρη, όσο βαθαίνει η ύφεση, όσο αυξάνει η φτώχεια, η απόγνωση και ο φόβος των ανθρώπων.

Και το ερώτημα
λοιπόν είναι: 

Μπορεί  σήμερα το ΠΑΣΟΚ να εκφράσει αξιόπιστο προοδευτικό λόγο; 
Μπορεί ξανά το ΠΑΣΟΚ να επιβεβαιώσει στις νέες συνθήκες μια προοδευτική κοινωνική συμμαχία και μια νέα συμφωνία, ώστε να παραμείνει ο κορμός της Δημοκρατικής Παράταξης, ένας πόλος συσπείρωσης του Κεντρώου χώρου και της Αριστεράς με προοπτική εξουσίας;

Εδώ, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, τίθεται και συγκροτείται το μεγάλο ζήτημα.

«Το ΠΑΣΟΚ, αυτή η παράταξη στην οποία εντάσσεται «φύσει και θέσει» η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών οφείλει να διεκδικήσει την επανίδρυση της δημοκρατίας και την ανασυγκρότηση της κοινωνίας απέναντι στην κοινωνική αποσάθρωση, τον διαρκώς εντεινόμενο εκφασισμό, την ανασφάλεια που προκαλεί η ανομία, η αυθαίρετη βία και η πρακτική των «συμμοριών». Και να το πράξει με όπλο ένα τολμηρό σχέδιο εξόδου από την κρίση δίνοντας μια Δεύτερη Ευκαιρία στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Την αξίζουμε»… Όπως λέει και ο Κώστας Σκανδαλίδης.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Σήμερα, επιτρέψτε μου να μιλήσω ανοικτά, για όσα μας πόνεσαν, για όσα μας προβλημάτισαν. Σήμερα, επιτρέψτε μου, να μοιραστώ μαζί σας τις πιο βαθειές μου σκέψεις.

Γιατί, όπως λέει και δεσμεύεται ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος,
Ναι, θέλω κι εγώ με την σειρά μου να είμαι απολύτως σαφής και καθαρή. Δεν αποδέχομαι τη λογική της ηττοπάθειας, δεν αποδέχομαι τις αντιλήψεις που προκαταλαμβάνουν τις εξελίξεις και μετατρέπουν το ΠΑΣΟΚ σε δεκανίκι των κεντροδεξιών επιλογών. Δεν συμφωνώ.

Δεν συμφωνώ στην όποια επιχείρηση ηθελημένη ή αθέλητη μετατροπής του ΠΑΣΟΚ σε ένα σύγχρονο ΚΟΔΗΣΟ, σε ένα άνευρο και αφυδατωμένο μικρό καθαρό σχηματισμό του μεσαίου χώρου.

Αντιμάχομαι τη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα μικρό συμπληρωματικό μόρφωμα του συστήματος της όποιας κυβερνητικής εξουσίας. Χωρίς ορατό κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Χωρίς καθοριστικές κοινωνικές αναφορές. Πιστεύω, σε ένα ΠΑΣΟΚ, δύναμη αλλαγής και προοδευτικών ρήξεων, προοδευτικών ανατροπών και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα ενωμένο, ισχυρό και πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη από όλα τα στελέχη του. Και κανείς μα κανείς δεν μας περισσεύει. Ιδιαίτερα εκείνοι που για δεκαετίες έδωσαν το είναι τους, έδωσαν τη ζωή τους με συνέπεια και εντιμότητα στην κοινή μας προσπάθεια.

Συμφωνώ και συντάσσομαι με τις θέσεις και τις απόψεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ για το επικείμενο Συνέδριο:

Δηλώνω μαζί τους, σε όλους τους τόνους και σε κάθε κατεύθυνση, ότι διεκδικούμε ξανά το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Είμαστε αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ του Νεοφιλελευθερισμού, της υποτέλειας, της εκχώρησης της Εθνικής Κυριαρχίας, της καταστροφής όλων των Κοινωνικών Δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του Λαού μας.

Η επανατοποθέτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ στον προοδευτικό χάρτη της χώρας απαιτεί άμεσα:

1. Αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Καμία Κυβερνητική συνεργασία, καμία Κυβερνητική εμπλοκή.

2. Καταγγελία των πολιτικών των μνημονίων και των εκβιασμών της Τρόικα. Όχι σε άλλες θυσίες. Πολιτική λύση στο πλαίσιο των διεθνών συσχετισμών και της Ευρωπαϊκής προοδευτικής λογικής. 

 
3. Επαναπροσδιορισμός της προοδευτικής φυσιογνωμίας του κινήματος στο πλαίσιο των διαδικασιών ενός Δημοκρατικού – Συμμετοχικού – Αντιπροσωπευτικού - Αποτελεσματικού Συνεδρίου.

Ειδικά για το Συνέδριο:

«Η εξαγγελία του και η έναρξη της διαδικασίας, που θα μας οδηγήσει σε αυτό μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αρχή της ανατροπής της πορείας της μιζέριας, της ανατροπής της δεξιόστροφης μετάλλαξής του και της
ήττας των λογικών, των πολιτικών και των αντιλήψεων που το θέλουν, όχι πρωτοπόρο κίνημα δίπλα στο λαό αλλά χρήσιμο υποστήριγμα του συστήματος.

Να διαμορφώσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις, ώστε να είναι και ουσιαστικό και αποτελεσματικό. Εμείς θα δώσουμε τη μάχη για την ιστορία μας, για τις αξίες και τα οράματά μας.

4. Οργανωτική ανασυγκρότηση του κινήματος σε νέες σύγχρονες βάσεις με κεντρικό άξονα τον επαναπροσδιορισμό της φυσιογνωμίας μας, χωρίς «επισκέπτες» και « αλεξιπτωτιστές», με μαχόμενα, συνειδητοποιημένα και πολιτικά καταρτισμένα στελέχη, με συνείδηση παράταξης και όχι τσέπης και αξιωμάτων.

5. Αυτή η πορεία οφείλει να ολοκληρωθεί με την πρότασή μας προς όλες τις Δημοκρατικές Πολιτικές και Κοινωνικές Δυνάμεις για να διαμορφώσουμε, μέσα από ανοιχτό διάλογο και σταθερές μορφές συνεργασίας, ένα κοινό κώδικα για την κατοχύρωση και την προοπτική των δημοκρατικών θεσμών, καθώς και για τις κατακτήσεις, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών.

Από τη μία κάποιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δημοσκοπική κατάντια του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη υποβάλλουν τα σέβη τους στο Σαμαρά, μιλώντας ωστόσο για Κεντροαριστερά!

Ξεχνούν όμως ότι αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές της πρώτης σκηνής του δράματος που ζούμε σήμερα.

Ξεχνούν ότι αυτοί έσπρωξαν με κάθε τρόπο το ΠΑΣΟΚ στην απαξίωση γιατί ερωτεύτηκαν την κυβερνητική εξουσία και ποτίστηκαν με το φαρμάκι της λαγνείας της.

Ξεχνούν ότι έβρισαν, απαξίωσαν, στιγμάτισαν χιλιάδες Έλληνες εργαζομένους οδηγώντας την κοινωνία απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.

Κάποιοι άλλοι, κινούμενοι στα όρια της πολιτικής σχιζοφρένειας, γυρολόγοι καναλιών και ΜΜΕ, διαγράφουν την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, κομματιάζουν την ιστορία με έναν απίστευτο τρόπο:

Όσο αυτοί διατηρούσαν θέσεις και υπουργικά αξιώματα όλα πήγαιναν καλά κατ’ αυτούς! Όταν έπαψαν να κυβερνούν όλα πήγαν στραβά!

Τί βολικό και πόσο πολιτικά ανέντιμο να το ακούς από αυτούς, που έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους σε μνημόνια και υλοποίησαν τέτοιες πολιτικές.

Και αυτοί σήμερα αναζητούν την Κεντροαριστερά.

Κάποιοι άλλοι, μετεξεταστέοι στο μάθημα των μνημονίων, μόνιμοι κάτοικοι υπουργικών συμβουλίων, τη μία τα καταγγέλλουν την άλλη τα λατρεύουν, και στο βάθος συνδέουν την επιτυχία της χώρας με την προσωπική τους υπουργοποίηση!

Άλλοι χαρακτηρίζουν φούσκα το ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας τα οφέλη τους από αυτή τη φούσκα και απαξιώνοντας την ιστορία μας, ελπίζουν ότι έτσι θα δικαιολογήσουν τη σημερινή κατάσταση του ΠΑΣΟΚ.

Ενώ υπάρχουν και κάποιοι που το ΠΑΣΟΚ τους πληρώνει πλουσιοπάροχα και αρθρογραφούν υπέρ της αναγκαιότητας άμεσης και γρήγορης κηδείας του, προκειμένου να σχηματιστεί νέο –λένε – κόμμα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.

Από όλα δυστυχώς έχει ο μπαχτσές!

Να σταματήσει τώρα η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ του ΠΑΣΟΚ, από μια μικρή κι ανιστόρητη κάστα στελεχών, που πολύ μικρή σχέση είχαν με το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.


Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Σε κάθε, όμως, περίπτωση για εκείνο, που είμαι απόλυτα βέβαιη, είναι ότι στη συνείδηση όλου του Δημοκρατικού Κόσμου, το ΠΑΣΟΚ, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, που ίδρυσε και ενέπνευσε όλους μας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, θα παραμείνει και στα επόμενα χρόνια το μεγάλο Κίνημα του Κεντρώου χώρου και της Αριστεράς στην Ελλάδα, βασικός πυλώνας για κάθε προοπτική προοδευτική στον τόπο. Για κάθε ουσιαστική, δημοκρατική, δημιουργική παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία.

Κλείνοντας θα ήθελα να δηλώσω ενώπιον σας, ότι διαφωνώ και δεν θα συμφωνήσω ποτέ στην οποιαδήποτε αλλαγή του Συμβόλου και του Ονόματος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Γιατί όπως γράφει κι ο Σεφέρης: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».

 
Σας ευχαριστώ,

Χρυσάνθη (Θούλη) Σιδηροπούλου
Φίλη του Ενθουσιασμού 
και του Συναισθήματος στην Πολιτική
Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ 

Σχετικό Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=7db7ipougl4 

που αναρτήθηκε από 
http://www.verianet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=11467&Itemid=43

Δεν υπάρχουν σχόλια: