Γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις 19 Οκτώβρη 1980. Δε μπορείς εύκολα να τα βάλεις με το χρόνο, σε κυνηγάει οτιδήποτε κι αν κάνεις χώρια που έχεις την εντύπωση ότι δε φτάνει ποτέ, χρειάζεσαι πάντα λίγο παραπάνω.
Έτσι κι εμείς, ενώ θέλαμε να μείνουμε πιότερο σ’ αυτό το ορεινό χωριό, έπρεπε να φύγουμε για την πρωτεύουσα – χωρίς προφανή λόγο και αφορμή, είναι η αλήθεια. Κάτω από το γεροπλάτανο στο μέσο της πλατείας σε ένα τραπεζάκι στο καφενείο χαιρετηθήκαμε εγκάρδια με αυτήν τη σοφή γραία γυναίκα με την ευχή και την ελπίδα ότι θα ξανανταμώναμε σύντομα.
Συντροφιά μας στο ταξίδι για την Αθήνα, τα καλούδια και τα πεσκέσια που μας έδωσε για τη θυμόμαστε καθώς είπε. Μας έδωσε τσίπουρο σπιτικό και κρασί από δικιά της παραγωγή, ένα φιλί πίτα για τον καθένα, ζυμωτό ψωμί κι από ένα χειροποίητο φυλαχτό για να είμαστε καλά. Μια γυναίκα με τόσα βάσανα αλλά τόσο δραστήρια που το μόνο της μέλημα είναι «να πεθάνει όρθια» σύμφωνα με τα λεγόμενα της.
Στο σπίτι στο Παγκράτι φτάσαμε το Σάββατο το μεσημέρι, την επομένη θα διεξαγόταν η εκλογική αναμέτρηση και ευθύς, μετά από μια μπουκιά που βάλαμε στο στόμα μας, κινήσαμε για το στέκι στα Πετράλωνα. Πολύς κόσμος και πολλή κινητικότητα υπήρχε στο μαγαζί, ενώ είχε στηθεί μια γιγαντιαία τηλεόραση για τη μετάδοση των αποτελεσμάτων.
«Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη παγιωθεί στην πρώτη θέση με μεγάλη διαφορά που βαίνει αυξανόμενη» μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων αλλά τον NISOS φαίνεται ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. Κάθεται στο τραπέζι, πίνοντας τον καφέ του και διαβάζοντας την εφημερίδα του, σκέφτεται χρόνους περασμένους και γεγονότα καμωμένα, ίσως να ανασκαλίζει στη μνήμη του αυτά που έφυγαν και δε γυρνάνε.
«Κάποια στιγμή βλέπεις πόσο μάταια είναι αυτά όλα και ότι η ζωή είναι αλλού. Θυμάσαι το Μύτικα που πήγαμε το καλοκαίρι; Θυμάσαι το χωριό τώρα; Η ζωή, λοιπόν, είναι ακριβώς εκεί που δεν ψάχνουμε γιατί είμαστε γαλουχημένοι με λανθασμένα πρότυπα, στρεβλές ιδέες και επιφανειακές αξίες.
Αυτή η κυρία που γνώρισες σε αυτό το ορεινό μέρος πέρασε πολύ δύσκολα. Ενώ είχε μια πολύ ευτυχισμένη οικογένεια με τρία παιδιά, έμεινε ολομόναχη από μικρή σχετικά ηλικία αλλά δεν το ‘βαλε κάτω. Τώρα στα 70 της -λίγο πάνω λίγο κάτω- είναι ακόμα παραγωγικός άνθρωπος που προσφέρει και στην κοινωνία. Ενώ εμείς; Εμείς είμαστε άνθρωποι της κατανάλωσης, όχι μόνο της υλικής αλλά έχω την εντύπωση ότι καταπίνουμε αμάσητο και ότι μας πλασάρεται αρκεί να είναι τυλιγμένο με μια όμορφη κορδέλα, με «λόγια που μας χαϊδεύουν τα αυτιά αλλά απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια».
Αύριο γίνονται εκλογές και κανείς δε μας έχει πει το πρόγραμμά του, τι καινοτόμο θα κάνει, ποια διακυβεύματα θα θέσει ως προτεραιότητα και αν θα φέρει έστω και λίγο συναίσθημα στην πολιτική. Όλοι λένε, χρόνια πολλά, ότι αν δε σπάσεις αυγά ομελέτα δε γίνεται αλλά αλήθεια τι γίνεται αν τα αυγά είναι κλούβια»;
Το «συναίσθημα στην πολιτική» είναι μία από τις αγαπημένες ατάκες του NISOS, όπως και κάποιου ξεχασμένου πολιτικού σε ένα παράλληλο σύμπαν που κάποτε μας ζήτησε να επιλέξουμε “σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα”. Και έκτοτε έχουμε επιλέξει τη βαρβαρότητα…
Το ανάρτησα από http://agriniovoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου