Καλημέρα. Καλή χρονιά με υγεία σε όλους. Χρόνια πολλά για τα Θεοφάνεια. Είναι συμβολικό το γεγονός ότι η συνεδρίαση αυτή της Νομαρχιακής Επιτροπής Εκλογικού Αγώνα της Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται ανήμερα τα Φώτα. Γιατί πρέπει να μας φωτίσει ο Θεός. Πρέπει να φωτίσει ο Θεός τη σκέψη τη δική μας για να διατυπώσουμε το σχέδιο και την πρόταση για το μέλλον της χώρας, για την έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο, για την επόμενη μέρα. Πρέπει να φωτίσει ο Θεός κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα να κάνει μια εξαιρετικά κρίσιμη επιλογή στις 25 Ιανουαρίου. Πρέπει πράγματι το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς να επικαθίσει επί του ελληνικού έθνους.
Άλλωστε ακόμη και η Εκκλησία όταν διοργανώνει τις δικές της εκλογές των Επισκόπων λέει μια φράση που σημαίνει πολλά: «Έδοξεν τω Αγίω Πνεύματι και ημίν», γιατί δεν αρκεί να βοηθάει το Άγιο Πνεύμα, πρέπει και εμείς οι ίδιοι να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
Και η σωστή επιλογή είναι να κρατήσουμε ψηλά την ευθύνη. Να κρατήσουμε ψηλά την ευθύνη σημαίνει να κρατήσουμε ψηλά την πατρίδα, την εθνική οικονομία, την προοπτική, την ελπίδα. Αλλά πρέπει να κρατήσουμε ψηλά και την ικανότητά μας να λέμε την αλήθεια. Πολλές φορές εις πείσμα εκείνων που οργανώνουν, είτε τη στρατηγική του εκφοβισμού, είτε τη στρατηγική της δημαγωγίας, του λαϊκισμού και των ψευδαισθήσεων.
Ποια είναι η απάντηση στο ποιος είναι ο βασικός μας αντίπαλος στις εκλογές, το ένα ή το άλλο κόμμα; Ο αντίπαλός μας στις εκλογές είναι οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα υπό την έννοια πως θα ήταν κρίμα και άδικο οι θυσίες των Ελλήνων, οι κόποι, οι αγωνίες, όλα όσα έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια και μας έχουν φέρει σε ένα πολύ καλύτερο σημείο, ένα μόλις βήμα από την έξοδο από το μνημόνιο και την κρίση, όλα αυτά να εξανεμιστούν, να χαθούν και να γυρίσουμε πίσω στο μηδέν, υπό το μηδέν, ή να ζήσουμε τα βιώματα που αποφύγαμε με χίλιους κόπους και βάσανα το 2010–2011.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία όλοι να πιστέψουμε στην ανάγκη να κρατήσουμε ψηλά την ευθύνη. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό να το λέει το ΠΑΣΟΚ ενωμένο, συσπειρωμένο, μαχητικό, πεισματωμένο. Αυτό το ΠΑΣΟΚ βλέπω εδώ σήμερα στα πρόσωπά σας και χαίρομαι. Γιατί, ναι, είμαστε τραυματισμένοι, είμαστε ταλαιπωρημένοι, είμαστε ταπεινωμένοι σε σχέση με τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας, από τότε που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ΠΑΣΟΚ, ένα μεγάλο κόμμα που εξέφρασε συντριπτικές πλειοψηφίες του 48% κινείται τώρα σε μικρά εκλογικά ποσοστά, αλλά το μέγεθος της ευθύνης που φέρει, η συμβολή του στην εθνική προσπάθεια, μεγαλώνει. Είναι, δυστυχώς, αντιστρόφως ανάλογη της μείωσης των ποσοστών του.
Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό που λέμε, απευθυνόμενοι σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα: Άκουσέ μας. Άκουσέ μας ανεξάρτητα από το τι πιστεύεις για μας, πως νιώθεις, πως αισθάνεσαι, ποια είναι η ροπή σου, η ελπίδα σου, ο φόβος σου, η αγωνία σου. Άκουσέ μας. Γιατί θέλουμε να σου μεταφέρουμε μια συσσωρευμένη εμπειρία. Έναν αγώνα για τον οποίο πληρώσαμε κόστος τεράστιο και όχι κόστος εκλογικό, κόστος ηθικό, συναισθηματικό.
Αυτή ήταν μια πολύ δύσκολη επιλογή. Μια πολύ δύσκολη επιλογή, γιατί ήταν απάντηση σε ένα ιστορικό δίλημμα. Και όταν δίνεις τέτοιου είδους μάχες -το έχω πει και στη Βουλή- έξωθεν δίνεις τις μάχες, έσωθεν έχεις τους φόβους ότι μπορεί τα πράγματα να πάνε άσχημα, να σου σκάσει η χώρα στα χέρια.
Εμείς, λοιπόν, φίλες και φίλοι, απευθυνόμαστε σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα και του λέμε: Σηκώσαμε το βάρος πέντε χρόνια, υπό διάφορα κυβερνητικά σχήματα. Στις 25 Ιανουαρίου που αποφασίζει ο ελληνικός λαός η χώρα θα υπάρχει ακέραιη ως οικονομία. Θα υπάρχει ακέραιη ως τραπεζικό σύστημα. Θα υπάρχουν ακέραιες οι καταθέσεις των Ελλήνων. Θα υπάρχει ακέραιη η επικράτεια της χώρας, η εθνική κυριαρχία, τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Θα υπάρχουν ακέραιοι οι δημοκρατικοί θεσμοί. Δεν θα αφήσουμε σε κανέναν να θίξει το εθνικό κεκτημένο.
Το τι θα συμβεί όμως στις 26 Ιανουαρίου θα το κρίνει ο ελληνικός λαός την ημέρα των εκλογών. Σε αυτόν εναπόκειται να αποφασίσει για τη μοίρα του και για τη μοίρα των παιδιών του και η επιλογή αυτή είναι πράγματι μια επιλογή βαριά και δύσκολη. Αλλά, έτσι γράφεται η ιστορία. Μέσα από δύσκολες επιλογές. Γιατί αυτός είναι ο πόλεμος της γενιάς μας. Ναι, κάναμε μια πολύ δύσκολη επιλογή να λάβουμε επώδυνες αποφάσεις που μείωσαν εισοδήματα, μείωσαν μισθούς, μείωσαν συντάξεις, γιατί έπρεπε να σωθεί το μείζον. Έπρεπε να μπορούμε να καταβάλουμε μισθούς. Έπρεπε να μπορούμε να καταβάλουμε συντάξεις. Έπρεπε να μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε τη λειτουργία του κράτους, του κοινωνικού κράτους.
Δεν το πιστεύουν αυτό οι Έλληνες όταν το λέμε, γιατί θεωρούν ότι πάντα υπάρχει ένας μαγικός τρόπος να βρίσκεις λεφτά για το δημόσιο ταμείο, παρ’ ό,τι το έλλειμμά σου, μιας τρέχουσας περιόδου το 2009, ξεπερνούσε τα 25 δισ. ευρώ για τις ανάγκες λειτουργίας του κράτους και του δημόσιου τομέα.
Όταν λοιπόν είσαι σε αυτή τη θέση και είσαι πρακτικά χρεοκοπημένος, είναι πραγματικά δύσκολο να κάνεις την επιλογή πολιτικών σκληρών λιτότητας. Αλλά, για φανταστείτε να είχαμε δηλώσει παραίτηση από την προσπάθεια, να είχαμε αφεθεί στο ρεύμα, να είχαμε πει απλώς «κατηγορήστε τους προηγούμενους που κατέστρεψαν τη χώρα και παρέδωσαν μαύρη γη. Εμείς δεν φταίμε. Διαπιστώνουμε και παρακολουθούμε όλοι μαζί, όπως ο Νέρων, το θέαμα της καιομένης Ρώμης», το οποίο μπορεί να είναι εντυπωσιακό και πολιτικά εκλογικά να αποδίδει αποτελέσματα, γιατί κάθε τέτοιο θέαμα είναι εντυπωσιακό.
Αλλά, για φαντάσου να είσαι μέρος του θεάματος και όχι θεατής, να καίγεσαι εσύ ο ίδιος. Αυτό το αποφύγαμε, αλλά δεν μπορούμε να το αφηγηθούμε εύκολα, διότι ο καθένας ξέρει τι έχει υποστεί, τι θυσίες έχει υποστεί, τι έχει χάσει ως προοπτική, ως κεκτημένο, ως εισόδημα για τον εαυτό του και τα παιδιά του τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν μπορεί να συγκρίνει αυτό που έχει υποστεί με αυτό που απέφυγε.
Αλλά αυτό είναι το μεγάλο θέμα των εκλογών. Γι’ αυτό είμαστε κατά της στρατηγικής του φόβου, κατά της στρατηγικής του ψέματος. Είμαστε οι θεματοφύλακες μιας εθνικής στρατηγικής που βασίζεται στη σχέση δημοκρατίας και αλήθειας, που είναι μια εξαιρετικά δύσκολη σχέση. Γιατί εμείς διαπαιδαγωγήσαμε τον ελληνικό λαό επί δεκαετίες. Όχι μόνοι μας το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τα άλλα κόμματα, αλλά εμείς ήμασταν η ηγεμονική δύναμη της μεταπολίτευσης. Η ηγεμονική δύναμη δεν είναι δύναμη που πλειοψηφεί. Είναι η δύναμη που τη μιμούνται οι άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Εμείς, λοιπόν, έχουμε την κύρια ευθύνη αναμφίβολα, παρ’ ότι τα διαστήματα άσκησης της εξουσίας είναι μοιρασμένα με τη ΝΔ την περίοδο της μεταπολίτευσης. Όμως εμείς διαπαιδαγωγήσαμε το λαό, την κοινωνική μας βάση σε μια αρρωστημένη σχέση μεταξύ δημοκρατίας και αλήθειας, γιατί, όπως λέω πάντα αυτές τις μέρες, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά μπορείς με καταπληκτική άνεση, μοιραίος και άβουλος, να επιλέξεις δημοκρατικά το αδιέξοδο.
Όλα τα μεγάλα λάθη της μεταπολίτευσης ψηφίστηκαν με πάθος από μεγάλες πλειοψηφίες. Γιατί απεδείχθησαν εκ των υστέρων λάθη χωρίς προοπτική, χωρίς θεμέλια. Άρα, εμείς προσπαθούμε να αναδιατάξουμε την πιο δύσκολη σχέση, τη σχέση δημοκρατίας και αλήθειας. Γιατί ο κόσμος σου λέει πες μου την αλήθεια, αλλά όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη, μετά ψηφίζει ένα ευχάριστο ψέμα, μια ψευδαίσθηση, μια προσδοκία, μια ελπίδα έστω φρούδα.
Γι’ αυτό εμείς τώρα δεν του λέμε απλώς «ψήφισέ μας για να σε πάμε σε μια δύσκολη διαδρομή». Όχι, του λέμε τώρα «ψήφισέ μας γιατί μπορούμε να σου εγγυηθούμε ότι τελειώνει αυτή η περιπέτεια, βγαίνουμε από το μνημόνιο, βγαίνουμε από την επιτήρηση της τρόικας, περνάμε σε ένα άλλο καθεστώς, τελείως διαφορετικό που διαρκεί μόλις ένα χρόνο, που είναι η προληπτική πιστωτική γραμμή που είναι φτιαγμένη για όλες τις χώρες μέλη της ευρωζώνης, χωρίς δάνειο και εάν κάποιος δεν σου δίνει πρόσθετο δάνειο, δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σκληρούς όρους».
Αλλά εμείς χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, ένα πρόγραμμα που μετατρέπει το κράτος μας σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κανονικό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και της ανάπτυξης. Χρειαζόμαστε δημοσιονομική σταθερότητα, χρειαζόμαστε πλεονάσματα, χρειαζόμαστε ισχυρές τράπεζες γιατί χρειαζόμαστε φθηνά δάνεια, χρειαζόμαστε επενδύσεις, χρειαζόμαστε δουλειές για τα παιδιά μας.
Αλλά δεν λέμε «ψηφίστε για να συνεχίσουμε τη λιτότητα». Λέμε «δεν θα υπάρχουν νέα μέτρα λιτότητας». Λέμε «ψηφίστε μας για να πάμε με ασφάλεια στη νέα φάση για να αποκαταστήσουμε αδικίες». Λέμε «ψηφίστε μας για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, το νέο παραγωγικό μοντέλο, να βρούμε αυτές τις 750.000 θέσεις εργασίας που υπάρχουν έτοιμες ως κοίτασμα μέσα στην οικονομία». Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Εμείς ήρθαμε εδώ το Μάιο και είπαμε -παρ’ ό,τι τα κόμματα λένε συνήθως υπερβολές- ότι υπάρχουν 640.000 θέσεις εργασίας και βγήκαν οι διευθύνσεις μελετών των τραπεζών και είπαν 750.000 θέσεις εργασίας.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να εξηγήσουμε τι είναι αυτό που λέμε. Δεν λέμε «ψηφίστε για να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια, αλλά ψηφίστε για να στερεώσουμε αυτό που πετύχαμε και πάνω στις θυσίες να οικοδομήσουμε την προοπτική, την ελπίδα, το μέλλον, την κοινωνική δικαιοσύνη, την απασχόληση, τις επενδύσεις, την ανάκτηση της θέσης της χώρας μέσα στην Ευρώπη και μέσα στη διεθνή αγορά».
Αυτή είναι η δική μας εθνική στρατηγική και τώρα έφτασε η ώρα όπου όλα αυτά έχουν αρχίσει να φαίνονται, αλλά βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας με ένα καταπληκτικό πάθος. Δεν ξέρω, επειδή ιςως έχουμε κάτι το τραγικό για λόγους ιστορικούς, επειδή θυμόμαστε τη σκηνή με τον Οιδίποδα που τυφλώθηκε μόνος.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να εξηγήσουμε τι είναι αυτό που συμβαίνει. Γιατί η Ελλάδα που έχει καλύτερα οικονομικά στοιχεία από την Πορτογαλία είναι εκτός αγορών και η Πορτογαλία είναι εντός αγορών. Γιατί η Ελλάδα που έχει καλύτερα δημοσιονομικά δεδομένα, μεγαλύτερο πλεόνασμα, καλύτερες τράπεζες, καλύτερο ρυθμό ανάπτυξης, έχει ομόλογα δεκαετή με αποδόσεις 11,5%, δηλαδή πρακτικά είναι εκτός αγορών και στην Πορτογαλία έχουν αποδόσεις 1,4%. Γιατί; Για λόγους αμιγώς πολιτικούς.
Γιατί δεν βγαίνει εκεί ένα κόμμα να πει ότι «δεν σέβομαι τις υπογραφές, δεν σέβομαι τη συνέχεια του κράτους, θα κινηθώ μονομερώς, θα κάνω λεβεντιές». Γιατί δεν βγαίνει ένα άλλο κόμμα να πει ότι «δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο ο ανταγωνισμός, ο εκφοβισμός. Ότι εδώ υπάρχει το κόστος και το φως». Το άκουσα κι αυτό! Αυτά τα λέγαμε κάποτε. Τα λέγαμε στην δεκαετία του ’80, αλλά εν πάση περιπτώσει είχε ένα νόημα τότε, γιατί διεκδικούσες μεγάλες πλειοψηφίες που ήταν μέσα το 50% του ελληνικού λαού, αλλά τώρα υπάρχει αυτό;
Ποιο είναι το δίλημμα των εκλογών; Το δίλημμα των εκλογών λένε όλοι είναι εάν θα είναι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, ή η ΝΔ, πρώτη η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όλο το δήθεν διεθνές ενδιαφέρον, που εκτελωνίζεται στην Ελλάδα ως σχόλιο εκ του εξωτερικού -και επειδή είναι του εξωτερικού είναι δήθεν έγκυρο- δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτό είναι το διακύβευμα: Θα είναι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα γίνει στην Ευρώπη, θα αντέξει η ΝΔ; Ποια είναι αυτή η λύση που θα προκύψει από το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα;
Καμία βέβαια γιατί δεν υπάρχουν αυτοδυναμίες, γιατί τα ποσοστά είναι μεσαία και κάτω. Γιατί εφόσον δεν υπάρχει αυτοδυναμία, πρέπει να υπάρχουν συνεργασίες. Ας μας πούνε ποιες είναι οι συνεργασίες τους. Αλλά για να πούνε ποιες είναι οι συνεργασίες, πρέπει να πούμε κι εμείς ποιες είναι οι συνεργασίες μας. Ο τόπος δεν κυβερνιέται με 20%, ούτε με 25%, ούτε με 30%. Ο κόσμος θέλει ενότητα, ο τόπος χρειάζεται ενότητα, τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται έτσι. Εάν είχαμε πετύχει την ενότητα, θα είχαμε βγει από την κρίση πολύ νωρίτερα, πολύ γρηγορότερα ,πολύ καλύτερα, πολύ ασφαλέστερα.
Αδικήσαμε τον εαυτό μας ως έθνος από την άποψη αυτή. Έστω τώρα. Τώρα που αρχίζει η νέα φάση. Άρα δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Κανείς δεν μπορεί να εκβιάσει δεύτερες εκλογές, γιατί δεύτερες εκλογές έγιναν τον Ιούνιο του 2012 εκβιαστικά και το ΠΑΣΟΚ άντεξε. Τώρα δεν υπάρχουν αυτά, γιατί μέσα σε ένα μήνα πρέπει να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. Το Φεβρουάριο.
Άκουσα να λένε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «θα ζητήσουμε παράταση της παράτασης». Τι παράταση της παράτασης; Παράταση της παράτασης σημαίνει ότι μένεις στο μνημόνιο. Σου λέει ο άλλος «ωραία εάν θέλεις να μείνεις στο μνημόνιο μείνε. Δεν σου φτάνουν δυο μήνες; Μείνε τέσσερις. Μείνε έξι. Μείνε δώδεκα. Χωρίς νέο δάνειο όμως». Προσέξτε όμως τώρα τι λέμε. Μιλάμε για παραμονή στο μνημόνιο που εμείς το ζητήσαμε για λόγους τεχνικούς για να ολοκληρώσουμε τη διαπραγμάτευση και να περάσουμε στη νέα φάση. Τώρα λένε να μείνουμε στο μνημόνιο χωρίς δάνειο, μόνο με τους όρους. Καταπληκτική σύλληψη.
Στο μεταξύ οι αγορές θα έχουν αντιδράσει βίαια, θα έχει μεγαλώσει η απόσταση που μας χωρίζει από αυτές. Οι ξένοι επενδυτές θα έχουν φυσικά φύγει τροχάδην. Το τραπεζικό σύστημα θα έχει προβλήματα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία θέλει καθαρό νομικό πλαίσιο. Κι εμείς θα παρακαλάμε να μείνουμε στο μνημόνιο χωρίς δάνειο, τουλάχιστον έως τώρα ήμασταν στο μνημόνιο με ένα τεράστιο δάνειο. Πήραμε 250 δισ. ευρώ. Και αυτοί επέβαλαν όρους. Όπως θεωρούν ότι πρέπει να ισχύει σε κάθε χώρα. Αυτή είναι η αντίληψή τους. Αυτή ψήφισαν οι λαοί τους. Αλλά δεν υπάρχει καλύτερο πλαίσιο από το ευρωπαϊκό. Το ευρωπαϊκό είναι το καλύτερο με τα τεράστια προβλήματα που έχει.
Και έχουμε δει και τη λέει η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και η Ευρωπαϊκή Αριστερά. Βλέπουμε τι κάνουν χώρες οι οποίες κυβερνιούνται από τα σοσιαλιστικά κόμματα, που εκεί εκφράζουν την αριστερά, όχι την κεντροαριστερά απλώς. Βλέπουμε τι γίνεται στη Γαλλία, στην Ιταλία. Δεν διανοείται κανείς να πει κάτι άλλο. Γιατί υπάρχουν συσχετισμοί όχι μόνο μεταξύ χωρών, αλλά και με τις αγορές σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπάρχουν κερδοσκοπικές απειλές.
Άρα, λοιπόν, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να πούμε ότι δεν υπάρχει παράταση. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει παράταση για έναν πολύ απλό λόγο, γιατί υπάρχουν χώρες που είναι σε εκλογική διαδικασία και δεν έχουν Βουλή εν λειτουργία. Άρα δεν μπορούν να εγκρίνουν την παράταση.
Εμείς βρισκόμαστε τώρα στο καταπληκτικό σημείο να μην έχουμε ψηφίσει για τον εαυτό μας αυτό που έχει ήδη ψηφίσει η γερμανική Βουλή για μας. Δηλαδή η γερμανική Βουλή ήρθε και είπε «εγκρίνουμε την παράταση και προεγκρίνουμε την προληπτική πιστωτική γραμμή ως νέο καθεστώς για την Ελλάδα». Και εδώ σκεφτόμαστε εάν θα ζητήσουμε παράταση, η οποία είναι πρακτικά αδύνατη, αλλά και ασύμφορη.
Αλλά δεν υπάρχουν δεύτερες εκλογές, δεν υπάρχει αυτοδυναμία, δεν υπάρχουν δεύτερες εκλογές, δεν υπάρχει ακυβερνησία. Η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν άλλοθιτου τύπου «εάν ήμασταν μόνοι μας θα τα κάναμε καλά, αλλά τώρα πρέπει να συνεργαστούμε». Γιατί ο κόσμος θέλει συνεργασία. Η δημοκρατική επιταγή, η εθνική επιταγή είναι συνεργασία. Και βέβαια όταν λέμε συνεργασία, εννοούμε μια κυβέρνηση στην οποία, όπως λέγαμε το 2012, πρέπει να μετέχουν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις που πιστεύουν στη στρατηγική αυτή, που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή κατεύθυνση, εν πάση περιπτώσει όσες θέλουν και αρκούν κοινοβουλευτικά. Αλλά πρέπει να είμαστε σοβαροί και να λέμε την αλήθεια.
Γι’ αυτό καλό είναι το ερώτημα ποιος θα είναι πρώτος, ποιος θα είναι δεύτερος, αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος θα είναι τρίτος. Αυτός που θα πάρει την τρίτη εντολή. Δεν μας αρκεί αυτό. Δεν είναι αυτό το όραμά μας, αλλά είναι πολύ σημαντικό να είμαστε η τρίτη εντολή, ο τρίτος πυλώνας, ο τρίτος πόλος, ο εγγυητής, ο ρυθμιστής. Προσέξτε: Άλλο εγγυητής και άλλο μπαλαντέρ. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μπαλαντέρ. Δεν πηγαίνει με την ίδια ευκολία και εδώ και εκεί, όχι, όπως κάνουν μερικά ευρωπαϊκά κόμματα, ή όπως κάνανε κάποια άλλα ελληνικά κόμματα και καταστράφηκαν πολιτικά.
Εμείς δεν είμαστε μπαλαντέρ. Εμείς πιστεύουμε στη στρατηγική μας, που είναι η εθνική στρατηγική και οι άλλοι προσχωρούν στη στρατηγική μας αργά ή γρήγορα, γιατί βασίζεται στην αλήθεια η στρατηγική αυτή, στην εμπειρία, στην πραγματικότητα, στην προστασία του εθνικού συμφέροντος, στο σεβασμό των θυσιών των Ελλήνων, στην προοπτική που πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας.
Άρα το κριτήριό μας είναι η προγραμματική συμφωνία, η οποία είναι σταθερή, είναι ρεαλιστική, είναι και προοδευτική. Γιατί τι είναι το προοδευτικό; Το ψεύτικο; Το δήθεν ριζοσπαστικό; Το ανεύθυνο; Προοδευτικό είναι το ασφαλές, το αληθές. Προοδευτικό είναι αυτό που σου επιτρέπει να αποκαταστήσεις τις αδικίες και να οργανώσεις μια αναδιανομή του πλεονάσματος. Αλλά πρέπει να έχεις πλεόνασμα, πρέπει να έχεις παραγωγή, πρέπει να έχεις πίτα για να το πετύχεις αυτό.
Άρα εμείς λέμε ότι υπάρχουν έξι σημεία που συγκροτούν την εθνική στρατηγική:
*Πολιτική σταθερότητα που σημαίνει όχι αυτοδυναμία, συνεργασίες, εθνική ενότητα, συναινετική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και μετά τις εκλογές. Μην το ξεχνάμε αυτό, Αυτό εκκρεμεί.Συναινετική αναθεώρηση του Συντάγματος.Αλλαγή του εκλογικού νόμου με κατάργηση του bonus που λειτουργεί υπονομευτικά στην πραγματικότητα και για τις συμπεριφορές.
*Οικονομική σταθερότητα, όχι πτώχευση, όχι τζάμπα μαγκιές, όχι επιστροφή στο μηδέν.Ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης.
*Δημοσιονομική σταθερότητα μακροπρόθεσμη με την ολοκλήρωση της διευθέτησης του χρέους που θα το κάνει ακόμη πιο βιώσιμο σε μακροπρόθεσμη βάση όχι 10, 20, αλλά 30, 40 ετών με βελτιώσεις που είναι ήδη συμφωνημένες από το Φεβρουάριο του 2012 ουσιαστικά.
Και όλοι λέγανε τι κάνατε τότε; Τι κάναμε τότε; Κάναμε κάτι που τώρα επιτρέπει να κουρεύουμε το ιδιωτικό χρέος. Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να τα βοηθάμε, τα κόκκινα δάνεια, τα στεγαστικά δάνεια.
Άκουσα ένα καταπληκτικό επιχείρημα να εισάγεται από τους ακραίους υπερσυντηρητικούς γερμανικούς κύκλους και από βρετανικούς του City, ότι «η Ελλάδα για να αναδιαρθρώσει το χρέος της πρέπει να βγει από το ευρώ». Ποιος έχει πει ότι εάν βγει η Ελλάδα από το ευρώ θα πάψει να χρωστάει σε ευρώ το δάνειο που πήρε σε ευρώ;
Υπάρχει μια κατηγορία πολύ συμπαθών συμπολιτών μας που έχει πάρει στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο και βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που έχει δανειστεί σε ξένο νόμισμα. Δηλαδή αντί το δάνειό μας να είναι στο δικό μας νόμισμα, θα γίνει σε ξένο νόμισμα και εμείς θα πρέπει να κάνουμε θυσίες σε δραχμή κατοχική για να πληρώνουμε το δάνειο σε ευρώ.
Είναι το άλλο καταπληκτικό ερώτημα: “Γιατί να σας ψηφίσει ο άνεργος”; Μα, γιατί ο άνεργος είναι αυτός που ενδιαφέρεται για την Ελλάδα τη σταθερή μέσα στην Ευρώπη, μέσα στο ευρώ που προσελκύει επενδυτές, που ανοίγει δουλειές, που δίνει δουλειά στα παιδιά, γιατί αυτός που έχει τη δυνατότητα να βγάλει τα λεφτά του έξω, περιμένει να καταστραφεί η Ελλάδα, να πάει στις πληθωριστικές δραχμές για να την αγοράσει φθηνά, γιατί έχει ευρώ. Είναι το αντίστροφο.
*Και επιπλέον εγγυόμαστε τη θεσμική σταθερότητα, τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου. Όχι στο ρεβανσισμό.
*Την εθνική σταθερότητα, που σημαίνει την ακεραιότητα της χώρας για την εξωτερική
πολιτική .
*Και βέβαια την προοπτική με όλα αυτά που λέμε και το νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Διεκδικούν πολλοί το ρόλο του εγγυητή. Ναι, έχει πολλούς τώρα διεκδικητές ο ρόλος αυτός. Είναι επίμαχη η τρίτη θέση. Είναι διεκδικούμενη από πολλούς. Ποιους πολλούς; Τη διεκδικούσε και η ΔΗΜΑΡ το 2012 και για τη ΔΗΜΑΡ έσφαξε και η ΝΔ το μόσχο το σιτευτό, γιατί ήταν μια φρέσκα αλώβητη δύναμη, αριστερή, προοδευτική, που έδινε το χρώμα. Και είδαμε τι έγινε, ποιος άντεξε, ποιος δεν άντεξε, ποιος στήριξε, ποιος κράτησε τα πάντα.
Και στις ευρωεκλογές όταν έχασε η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ, το 8% της Ελιάς του ΠΑΣΟΚ κράτησε τα πράγματα και τα κρατάει μέχρι σήμερα. Και εμείς έχουμε διαμορφώσει όλες τις στρατηγικές επιλογές.
Όλες τις στρατηγικές επιλογές και όλες τις ευαισθησίες εμείς τις διατηρήσαμε. Για τον ανάπηρο, για το εγγυημένο εισόδημα, για τον άνεργο και τα προγράμματα των δήμων, της αυτεπιστασίας της κοινωνικής εργασίας, για τις 100 δόσεις στα ταμεία και στην εφορία, για τις καλύτερες ρυθμίσεις του ΕΝΦΙΑ που τώρα όλοι τον βρίζουν, αλλά ο ΕΝΦΙΑ εμφανίστηκε στον ορίζοντα επειδή όλοι βρίζανε το ΠΑΣΟΚ για το ΕΕΤΥΔΕ το οποίο ήταν τίποτα, ένα πταίσμα, σε σχέση με το βάρος του ΕΝΦΙΑ. Αλλά πληρώσαμε τεράστιο κόστος. Δεν καταλάβαμε ότι εκείνο ήταν ένα μέτρο εξαιρετικά ήπιο για να πάρουμε τεράστια ανταλλάγματα και να σώσουμε τη χώρα.
Γιατί όλοι λέγανε ευκολίες. Η ΝΔ ήταν πρώτη και καλύτερη στην κριτική εναντίον του ΠΑΣΟΚ το Σεπτέμβρη του 2011 και προσχώρησε στη στρατηγική το Νοέμβριο, δυο μήνες αργότερα. Δεν τα ξεχνάμε αυτά.
Τώρα, εάν θέλουν ως εγγυητή τη «νέα ΔΗΜΑΡ» η οποία είναι και λίγο προοδευτική και λίγο ριζοσπαστική και λίγο νεοφιλελεύθερη και λίγο εθνικιστική μπορούν να το κάνουν. Αν θεωρούν ότι πρέπει να εμφανιστεί κάποιος άλλος εκ του παρελθόντος ας το κάνουν. Αν θέλουν να είναι φορέας αυτής της εντολής ο κ. Μιχαλολιάκος μπορούν να το κάνουν. Ήταν μια μονάδα πάνω από το ΠΑΣΟΚ η Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλογές το οποίο είναι όνειδος για τη δημοκρατία. Μπορεί να αρκεστούν στη λύση της συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπήρχαν φωνές στο χώρο της συντηρητικής παράταξης που δεν θέλανε το ΠΑΣΟΚ. Εφημερίδες ολόκληρες είναι ταγμένες στο σκοπό αυτό να κατηγορούν τη συνεργασία. Λες και εμείς λέγαμε συνεργασία με τη ΝΔ. Εμείς λέγαμε συνεργασία με όλους και φτάσαμε να είμαστε τρεις και μετά δυο για να μην καταρρεύσει όλη η προσπάθεια η εθνική.
Αλλά βλέπετε η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήθελε τώρα εκλογές. Ήθελε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήθελε να συνεχίσει η κυβέρνηση και εμείς δεν είμαστε συγκυβέρνηση από μόνοι μας. Επειδή το 47% των Ελλήνων τον Ιούνιο του 2012 είπε ότι «στηρίζω τα κόμματα που λένε ότι υποστηρίζουν αυτή τη στρατηγική». Τη δική μας δηλαδή.
Γιατί όλα τα άλλα είναι, ξέρετε, λεπτομέρειες. Το 80% της προσπάθειας είχε γίνει, ούτως ή άλλως, μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Θα μου πείτε, το υπόλοιπο 20% είναι λίγο; Ούτε το υπόλοιπο 1% δεν είναι λίγο. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, άλλο το 80% και άλλο το 20%. Άλλο το 99% και άλλο το 1%. Παρ’ ότι χωρίς το 1% δεν ολοκληρώνεται η προσπάθεια.
Και εδώ είμαστε τώρα, γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία εμείς να δώσουμε αυτή τη μάχη και να τη δώσουμε λέγοντας την αλήθεια, λέγοντας στον κόσμο «ακούστε μας», λέγοντας στον κόσμο «σκεφτείτε».
Δεν βλέπω ρεύμα, δεν βλέπω ειλημμένες αποφάσεις. Βλέπω περίσκεψη και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Βλέπω μια κοινωνία η οποία τώρα που φτάσαμε στη στιγμή της ψήφου -και ακόμη έχουμε μέρες μπροστά μας, έχουμε τρεις εβδομάδες- είναι σε περίσκεψη. Αυτό είναι ήδη πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό να έχεις μια κοινωνία που σκέφτεται, προβληματίζεται. Είναι σημαντικό να υπάρχουν πολίτες που δεν έχουν αποφασίσει, ή που εν πάση περιπτώσει είναι έτοιμοι να ξανασκεφτούν και να ξανασκεφτούν.
Είναι πολύ σημαντικό να μας ακούνε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην αλλοιώνεται ο λόγος μας, το μήνυμά μας και να είναι επικεντρωμένο στα μεγάλα θέματα και όχι σε μιζέριες, σε μικρά θέματα, στα δευτερεύοντα.
Γιατί το παιχνίδι είναι ιστορικό, βεβαίως, αλλά η πολιτική είναι η Ιστορία εν τω γίγνεσθαι, η δημοκρατία γράφει την Ιστορία. Και όπως είπαμε όταν η Ιστορία γράφεται δημοκρατικά, μπορεί να γίνουν επιλογές για τις οποίες τα έθνη μετανιώνουν και έχουν γίνει τέτοιες επιλογές ιστορικά πολλές. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να έχουμε μνήμη, συνείδηση των πραγμάτων αυτών. Η Προοδευτική Παράταξη δικαιούται να πει ιστορικά, το ΠΑΣΟΚ που την εκφράζει, ότι όσες φορές έγιναν επιλογές, εκλογικές επιλογές, διαχρονικά εναντίον της παράταξης αυτής, το έθνος ηττήθηκε και μειώθηκε. Ενώ όσες φορές έγιναν επιλογές σε αρμονία με τις προτάσεις και τα προγράμματα της δικής μας παράταξης, το έθνος ενισχύθηκε και αυξήθηκε. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Θα μου πείτε, «όλοι δεν είναι μέσα στο δημοκρατικό χώρο, πλην αυτών που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία»; Ναι, αλλά όλοι έχουμε και ένα ιστορικό απόθεμα και εμείς το έχουμε. Κάτι σημαίνει αυτό. Και είναι μια βασική διαφορά μεταξύ της συντηρητικής και της προοδευτικής αντίληψης. Αυτή την προοδευτική αντίληψη εκφράζουμε .Και είναι και μια βασική διαφορά ανάμεσα στην προοδευτική αντίληψη των κεντρογενών δυνάμεων της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, του προοδευτικού κέντρου και τις δυνάμεις που κατάγονται από την κομμουνιστική αριστερά.
Για τις δυνάμεις που κατάγονται από την κομμουνιστική αριστερά, ξεχνάμε να πούμε ένα λόγο αλήθειας. Τι είναι αυτό το οποίο προτείνουν ως ιστορική αναδρομή; Να ζήσουμε τώρα την εμπειρία του υπαρκτού σοσιαλισμού, που δεν ζήσαμε μετά την κατοχή ή μετά τον εμφύλιο; Δηλαδή η πανανθρώπινη εμπειρία, η οικουμενική εμπειρία τι λέει; Ότι πρέπει να ζήσουμε την εμπειρία αυτή του υπαρκτού σοσιαλισμού τώρα αναδρομικά; Γιατί ξεχνάμε τις μεγάλες αλήθειες. Είναι κι αυτό μια μεγάλη αλήθεια.
Αλλά η επιλογή που γίνεται προς την κατεύθυνση αυτή δεν είναι μια επιλογή ιδεολογική, είναι μια επιλογή συγκυριακή. Σου λέει «ας εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου μπας και ξαναβρώ το χαμένο παράδεισο της μεταπολίτευσης την οποία κατηγορώ ότι είναι φαύλη, την κατηγορώ ότι είναι φαύλη, αλλά τη θέλω». Αυτή είναι η μεγάλη αντίφαση. Εμείς λέμε ότι η μεταπολίτευση ήταν η καλύτερη περίοδος της ιστορίας του έθνους, αλλά με πολλά λάθη, πολλές αντιφάσεις, πολλά κενά, πολλές αδικίες. Τώρα αναγκαστικά πρέπει να τα ξεπεράσουμε αυτά και να οικοδομήσουμε το σταθερό μέλλον της χώρας. Αυτή τη μάχη τη δίνουμε κεντρικά σε επίπεδο επικράτειας. Τη δίνουμε επικοινωνιακά.
Η Θεσσαλονίκη, και η Α’ και η Β’ εκλογική περιφέρεια, είναι το δεύτερο μεγάλο πολεοδομικό συγκρότημα της χώρας, το κέντρο της ιδιωτικής οικονομίας, της παραγωγής. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το πώς θα δώσουμε τη μάχη εδώ με δύο ψηφοδέλτια νεανικά, ανανεωμένα, μαχητικά με μια πανστρατιά των στελεχών, όπως είστε εσείς, σε άμεση επαφή με τους παραγωγικούς φορείς, με τα κοινωνικά και με τα επαγγελματικά δίκτυα, με τους ανθρώπους που εκφράζουν τους πόρους της κοινωνίας, της πραγματικής κοινωνίας των πολιτών, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το πανεπιστήμιο, την έρευνα, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, την εργασία.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να κινητοποιήσουμε όλες αυτές τις δυνάμεις, να μιλήσουμε σε όλο αυτό τον κόσμο ει δυνατόν πόρτα–πόρτα, ει δυνατόν πρόσωπο με πρόσωπο, για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα στις εκλογές. Γιατί το αποτέλεσμα δεν είναι ένα αποτέλεσμα παραταξιακό, κομματικό. Είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο αφορά την εθνική προοπτική. Και σε αυτή τη μάχη σας καλώ όλες και όλους να στρατευθείτε. Έχουμε μπροστά μας ελάχιστες μέρες, πυκνό διάστημα, μικρό, έντονο, στο οποίο κρίνονται πολλά.
Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και σας καλώ να δώσουμε τη μάχη αυτή με αισιοδοξία, πίστη και πείσμα. Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου