Δικαιολογούσα μέσα από τις σκέψεις μου το παρελθόν μου, παραπονιόμουν για το παρόν μου και φοβόμουν υπερβολικά για το μέλλον αλλά πρώτιστα χαιρόμουν που έχω γνωρίσει τον ρομαντικό παραβάτη, τον NISOS, ο οποίος μου έχει μάθει πολλά, μου έχει αλλάξει τρόπο σκέψης και έχει επηρεάσει εν πολλοίς τη φιλοσοφία μου καθώς και τη γενικότερη στάση ζωής μου.
Οι προβληματισμοί μου σχετικά με το μέλλον, σχετικά με το άγνωστο αύριο έχουν ενταθεί, καθώς το ραδιοφωνάκι έπαιζε μελαγχολικά και σχεδόν ξεχασμένα τραγούδια, κυρίως γιατί δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω σε θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τον εαυτό μου και το λόγο της ύπαρξής μου. Ξαφνικά προβάλλει η μορφή του μέσα από το σκοτάδι, έρχεται με αργά τα βήματα στο μπαλκόνι κρατώντας στα χέρια του δυο μπουκάλια μπύρες και με ρωτάει αν θέλω παρέα.
Μετά το καταφατικό γνέψιμό μου, σχηματίζει ένα πλατύ χαμόγελο, κάθεται και στέκεται αρωγός μου στην παρατήρηση των αστεριών χωρίς να θέλει να με διακόψει από τις σκέψεις μου. «Και κάθε που χαράζει με τρώει το μαράζι…» συνεχίζει το τρανζιστοράκι και ο NISOS παίρνει απόφαση να σπάσει αυτόν τον ιδιότυπο όρκο της σιωπής μιλώντας χαμηλόφωνα.
«Γνωρίζεις ποια είναι η ωραία φάση με τα τραγούδια; ότι νιώθεις κάποιες στιγμές ότι γράφτηκαν για σένα. Αυτό ας πούμε είναι για μένα. Πράγματι η λίμνη έγινε γυναίκα κι εγώ παρέμεινα παιδί και αυτήν την παιδικότητα δε θέλω να την αλλάξω όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες μπόρες ή χαρές κι αν έρθουν.
Ξέρεις, εμένα ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο η λογική ίσως γιατί είμαι υπέρ το δέον συναισθηματικός αλλά σε αυτό με αναπληρώνει η Ινές, εξάλλου ο Γκιμπράν έλεγε ότι η λογική όταν κυβερνά μόνη της είναι μια περιοριστική δύναμη. Μπορώ να αισθανθώ γιατί αγχώνεσαι, μόνο και μόνο ο τρόπος που καπνίζεις με βιασύνη δείχνει πολλά, δε χρειάζεται όμως γιατί δεν πρόκειται να καταφέρεις κάτι.
Απλά προσπάθησε να βάζεις στόχους και φρόντισε να ξέρεις καλό σημάδι για να τους πετυχαίνεις αλλά μόνο έναν τη φορά. Επίσης καλό θα είναι να φτιάξεις το δικό σου παραμύθι κινούμενος μέσα σε δικά σου όρια, κανόνες και σταθμά, που δε θα επηρεάζουν όμως αρνητικά κανέναν άλλον. Και αν σου μένουν περισσεύματα από δόσεις ευτυχίας, μη σε κυριεύει η βουλιμία. Τέλος, νεαρέ μου να έχεις στο νου σου ότι υπάρχει πάντα ένα νησί για τον καθένα, αρκεί να το βρει και να μείνει εκεί. Σε καληνυχτώ γιατί αύριο μας περιμένει δύσκολη μέρα. Σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο».
Ήρθε, λοιπόν, κάπνισε τρία τσιγάρα, ήπιε τη μπύρα του, μου έκανε συντροφιά και χάθηκε πάλι στο σκοτάδι. Εγώ συνέχιζα να συλλογίζομαι, με μάτια βουρκωμένα, είτε γιατί παρόμοια σκεφτόμουν κι εγώ, είτε γιατί μου άγγιξαν τα λεγόμενά του τις ευαίσθητες χορδές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν και φοβάμαι αυτό που νιώθω, μόνο γι αυτήν την παράξενη νυχτιά τον αγαπώ αυτόν τον φόβο. Ίσως τελικά η ζωή να είναι μόνο αυτό, ένας φόβος κι ένα όνειρο…
Υγιαίνετε.
Το ανάρτησα από http://agriniovoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου