Το Σάββατο μας επεφύλασσε ένα ταξίδι αστραπή στον τόπο του, έτσι το λέει πάντα το Αγρίνιο, χωρίς να το προσφωνεί με το όνομά του. Ο τόπος που γεννήθηκε μεγάλωσε, για λίγο, επειδή είχε την ατυχία να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται ως νομάς.
Οι νομάδες έχουν το ίδιο πλεονέκτημα και μειονέκτημα συνάμα, σε σχέση με τους «σταθερούς», ότι δεν έχουν μόνιμη κατοικία.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν ήταν θέλησή του να ξενιτεύεται κάθε τρεις και λίγο αλλά σταδιακά του έγινε βίωμα και τώρα δε μπορεί να μείνει σε έναν τόπο παραπάνω από ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, μάλλον μέχρι τον χρόνο που θα τον συνηθίσει και θα δεθεί συναισθηματικά με αυτόν.
Η επιστροφή στο Αγρίνιο παραμένει πάντα στην καρδιά του σαν έντονη επιθυμία του αλλά η λογική του επιβάλλει να πράξει διαφορετικά.
Η Ινές σχεδόν τον παρακαλεί να φύγουν το συντομότερο από την Αθήνα, η Μαγιού ενθουσιάζεται στην ιδέα αυτή, όμως αυτό είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο είναι ανυποχώρητος ο NISOS απέναντι στις δυο γυναίκες της ζωής του.
Όταν δε, η απαίτηση παίρνει το μέρος της παράκλησης από τη μεριά τους, τότε αυτός ασυναίσθητα λέει με μακάβριο τρόπο «υπάρχει μια μέρα που θα επιστρέψω εκεί και δε θα ξαναφύγω ποτέ».
Καθήμενοι για καφέ, τον ρώτησα επιτακτικά γιατί είναι τόσο αρνητικός με την προοπτική της εγκατάστασής του στον τόπο του, κάτι -ως φαίνεται- που θα χαροποιούσε έτι περαιτέρω τη γυναίκα και την κόρη του. Η απάντησή του με προβλημάτισε πολύ.
«Φαντάσου κάτι που αγαπούσες πιότερο κι από τη ζωή σου και το ‘χασες; Σκέψου μια γυναίκα με την οποία ήσουν πολύ ερωτευμένος και είτε γιατί δεν τη διεκδίκησες όσο θα έπρεπε είτε γιατί δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά σου, δεν τη ξαναείδες ποτέ.
Συνέχισες, έφτιαξες τη ζωή σου, παντρεύτηκες, έκανες παιδιά και ξέχασες αυτή τη γυναίκα που κάποτε αγαπούσες παράφορα. Τελικά, μάλλον δεν ήσουν ερωτευμένος με αυτήν τη γυναίκα αλλά με την ιδέα ότι πρέπει να έχεις μια σύντροφο.
Σκέψου το και αντιθέτως. Κάποιες φορές είναι καλύτερο ή χειρότερο αλλά δυστυχώς επιβάλλεται να ζεις με τις ιδέες παρά με τα πρόσωπα που πιστεύεις ότι θα ενσαρκώσουν τις ιδέες αυτές. Και η ασχημούλα του κάμπου φυσικά στα μάτια τα δικά μου είναι πεντάμορφη».
Είχα μείνει έκπληκτος παρότι ως πρακτικός άνθρωπος, ήθελα χρόνο να τα αφομοιώσω και να τα επεξεργαστώ . Για μένα τα πράγματα δε χωράν συναισθηματισμούς, ή τουλάχιστον δε χωρούσαν μέχρι που γνώρισα τον NISOS και αναγκάστηκα να αναθεωρήσω κάποια -ως τότε- θέσφατα. Η Μαγιού συνέχεια διέκοπτε τη συζήτηση, τραβώντας τον από τον γιακά του πουκαμίσου, επειδή ήθελε να πάει να δει τις φίλες της.
Εκτός από την δικιά του θέληση να αισθανθεί έστω και λίγο την αύρα του τόπου του , ο NISOS δεν ήθελε να χαλάσει χατίρι στη Μαγιού. Σε μια παλαιότερη επιστροφή τους στο Αγρίνιο, πήρε το κορίτσι και πήγαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα μπάσκετ στο μοναδικό κλειστό γυμναστήριο της πόλης των εκατό και πλέον χιλιάδων.
Πριν τον αγώνα, αλλά και στο ημίχρονο, η Μαγιού έγινε φίλη με κάτι κορίτσια που είχαν πάει για να δώσουν μια ευχάριστη νότα στο παιχνίδι. Πάνω από όλα να ευχαριστήσουν τον κόσμο που έρχεται και συμπαρίσταται στην ομάδα του. Μια διαδικασία προσφοράς από μικρά παιδιά, μια πράξη που ευαισθητοποίησε τον NISOS και χαροποίησε τη Μαγιού που έκανε νέες φίλες.
Έτσι την έτρωγε η αγωνία να πάει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να τις δει, να δει τις φίλες της, τις Μαζορετούλες της όπως της λέει…
Υγιαίνετε.
Το ανάρτησα από http://agriniovoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου