Η τελευταία ομιλία του υπ. Οικονομικών στη Βουλή των Ελλήνων πριν τη μεγάλη μάχη στο ρινγκ του Ευρωκοινοβουλίου-στα ευρωπαϊκά γουναράδικα.
Έτσι κι αλλιώς διαβάστε τη γιατί είναι Ιστορική.
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Με την ψήφο εμπιστοσύνης που θα λάβει η νέα κυβέρνηση, ξεκινά σήμερα και αμετάκλητα η μετα-μνημονιακή περίοδος της χώρας.
Εγκαινιάζεται και επίσημα η επιστροφή της αξιοπρέπειας που έχει κάνει τους συμπολίτες μας σε όλη την Ελλάδα να χαμογελούν παρόλο που γνωρίζουν τους κινδύνους τους οποίους δημιουργεί η ασφυκτική πίεση η οποία, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, είναι το αντίτιμο της αξιοπρέπειας.
Δεν είναι στιγμή για πανηγυρισμούς όταν διακυβεύονται τόσα λόγω της απερισκεψίας κάποιων εταίρων και μερικών τεχνοκρατών που, εν τη σοφία τους, κρίνουν πως είναι προτιμότερο να παίξουν παιχνίδια με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς από το να δώσουν στην κυβέρνησή μας, και στον εαυτό τους, τον εύλογο χρόνο που απαιτείται ώστε να διαβουλευτούμε σε συνθήκες γαλήνης.
Οι κρίσιμες στιγμές απαιτούν καθαρά λόγια και καθαρό μυαλό. Τι εννοώ όταν αναφέρομαι στο τέλος του Μνημονίου;
Επιτρέψτε μου, επειδή οι ανακρίβειες υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια, που καταβάλουμε και που θα καταβάλουμε από αύριο στις Βρυξέλλες, να είμαι επακριβέστατος. Κάτι που θα συνιστούσα σε όλους και όλες. Θέλω να σας προτρέψω χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαφωνία τρέφει και ενισχύει τη δημοκρατία, αλλά όχι η διαστρέβλωση της άλλης άποψης.
Το Μνημόνιο για εμάς ορίζεται πολύ απλά. Ήταν εκείνος ο συνδυασμός νέων δανείων που συσσωρεύτηκαν επί ήδη μη βιώσιμων δημόσιων και ιδιωτικών χρεών υπό τον όρο μέτρων που μειώνουν τα εισοδήματα από τα οποία καλούνται να αποπληρωθούν νέα και παλαιά χρέη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προ του 2010, το ΑΕΠ μας μεγεθυνόταν μέσω μη βιώσιμου δανεισμού. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε με αυτό. Είχαμε μία κλασσική περίπτωση πυραμιδικής μεγέθυνσης, και όχι σοβαρής ανάπτυξης της χώρας.
Μετά το 2010, όταν η φούσκα έσκασε, μπήκαμε σε περίοδο μεγάλης λιτότητας, όπως γίνεται πάντα μετά από το σκάσιμο φουσκών. Δυστυχώς και εκείνη η περίοδος χαρακτηρίστηκε από νέο μη βιώσιμο δανεισμό. Περάσαμε λοιπόν από την κλασσική περίπτωση πυραμιδικής μεγέθυνσης σε μια μοναδική στην ιστορία περίπτωση πυραμιδικής λιτότητας. Λιτότητας για τους πολλούς στη βάση τεράστιων μη βιώσιμων δανείων που ωφελούσαν τους πολύ λίγους, βυθίζοντας την κοινωνία σε μια ανατροδοτούμενη σκοτοδίνη η οποία συμπαρέσυρε σχεδόν όλους – εργαζόμενους, μικρομεσαίους, βιοτέχνες, ακόμα και βιομήχανους.
Αυτό είναι το Μνημόνιο που γεννήθηκε το 2010 και παραμένει, φιλοσοφικά, μακροοικονομικά και ηθικά τοξικό και ο σκελετός, η βάση του προγράμματος που έτρεχε μέχρι την εκλογή μας. Η πυραμιδική λιτότητα που επέβαλε και περιφρουρούσε, με περιοδικές επισκέψεις, η τρόικα των απεσταλμένων τεχνοκρατών τριών σημαντικών οργανισμών-θεσμών στους οποίους ανήκουμε και θα ανήκουμε και με τους οποίους θα συνεργαζόμαστε. Αλλά όχι στη βάση της περιφρούρησης και της επιβολής από μία ομάδα τεχνοκρατών που στέλνουν στη χώρα μας με αποικιακά χαρακτηριστικά αυτής της πυραμιδικής λιτότητας.
Πόσο ποσοστό αυτού του Μνημονίου αποδεχόμαστε; Ακριβώς μηδέν τοις εκατό.
Δεν θα αποδεχθούμε ούτε έναν όρο που ενισχύει την δίνη της κρίσης, που μεγεθύνει το ποσοστό του χρέους, των περαιτέρω μειώσεων αποδοχών, των νέων φόρων σε αυτούς που ήδη έχουν εξαντληθεί από την φορολογία.
Δεν θα ανεχθούμε ούτε μία γραμμή, μία λέξη, ούτε μία από τις κόκκινες γραμμές που ανέφερε ο κ. Βενιζέλος, που ενισχύουν την άρνηση της πραγματικότητας και θυσιάζουν Έλληνες, από τους πιο ανίσχυρους, χωρίς αιτία.
Δεν θα υποκύψουμε στην απατηλή πλάνη ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας αποτελεί μεταρρύθμιση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Μνημόνιο, η πυραμιδική λιτότητα, τα δάνεια που την τροφοδοτούσαν, υπό τον όρο όλο και μεγαλύτερης συρρίκνωσης της κοινωνίας μας, τελείωσαν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τελείωσε η δανειακή συμφωνία με τους εταίρους μας. Για να πάψει όμως αυτή η δανειακή συμφωνία να είναι τοξική απαιτείται μια νέα συμφωνία. Ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ ημών και των εταίρων μας.
Εκλεγήκαμε για να διαπραγματευτούμε μία νέα συμφωνία. Το θεωρώ αστείο ότι μας ασκείτε κριτική για το γεγονός ότι διαπραγματευόμαστε και ότι θέλουμε μία γέφυρα μεταξύ της παλαιάς συμφωνίας, της μνημονιακής, της τοξικής κατ’ εμάς, και της νέας συμφωνίας που ευελπιστούμε ότι δεν θα είναι τοξική. Αυτό σημαίνει διαπραγμάτευση. Αμοιβαίες προσπάθειες, γέφυρα προς μία νέα συμφωνία.
Άκουσα σε αυτή την αίθουσα νουθεσίες από εκπροσώπους της προηγούμενης κυβέρνησης, νυν αντιπολίτευσης, να διαπραγματευθούμε, ότι έχουμε τη στήριξή τους, αλλά να δεσμευθούμε ότι δεν θα πάμε ποτέ στη ρήξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συνειδητοποιείτε το οξύμωρο σχήμα εδώ; Εάν δεν είσαι διατεθειμένος να διανοηθείς καν τη ρήξη, δεν διαπραγματεύεσαι.
Εάν δηλώσεις εκ προοιμίου στην αντίπαλη πλευρά ότι μία, δύο, τρεις μέρες θα περάσουν, θα είστε κλεισμένοι σε αυτές τις σκοτεινές αίθουσες των Βρυξελλών, αλλά την τελευταία στιγμή αυτό που θα σου δώσουν, ό,τι και να είναι, θα το αποδεχθείς, τι περιμένετε ότι θα γίνει σε αυτή τη διαπραγμάτευση;
Θα χάνουμε το χρόνο μας μέχρι την τελευταία στιγμή. Η αντίπαλη πλευρά θα έχει διατυπώσει το τελεσίγραφό της και εμείς θα έχουμε δηλώσει εκ προοιμίου ότι θα το αποδεχθούμε, διότι δεν διανοηθήκαμε ποτέ την πιθανότητα να πούμε «όχι» στο τέλος. Απλώς θα το δεχθούμε.
Καλύτερα τότε να καθίσουμε εδώ, να οργανώσουμε τα υπουργεία μας, να μείνουμε με τις οικογένειές μας και να μας στείλουν με email την απόφασή τους για εμάς, όπως συνέβαινε πέντε χρόνια τώρα.
Αυτός είναι ο λόγος που επιστρέψαμε το χαμόγελο στα πρόσωπα των Ελλήνων.
Γιατί διανοηθήκαμε τη ρήξη, όχι επειδή την επιδιώκουμε. Θα κάνουμε τα πάντα για να την αποτρέψουμε, αλλά δεν διαπραγματεύεσαι εάν την έχεις αποκλείσει.
Αποδράσαμε από το φόβο, ώστε να μην υπάρξει ρήξη. Ώστε, επειδή μπορούμε να τη διανοηθούμε, απέναντι στην απαίτηση της ταπείνωσης, θα προκύψει μία νέα πραγματικά καλή συμφωνία και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη.
Επαναλαμβάνω ότι θα κάνω ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αποφευχθεί η ρήξη, αλλά δεν θα αρνηθούμε να τη διανοηθούμε, γιατί αν γίνει αυτό απλά άλλη μία φορά η πυραμιδική λιτότητα, στην οποία αναφέρθηκα, θα επιταχυνθεί, θα βαθύνει, θα συρρικνώσει την Ελλάδα και τελικά θα συνεισφέρει στην απαξίωση της ευρωπαϊκής ιδέας, όχι μόνο εδώ αλλά σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Γιατί, όπως εδώ έτσι και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, σας διαβεβαιώ ότι -όταν περπατάμε στους δρόμους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών- βλέπουμε στους ανθρώπους, ακόμη και σε αυτούς που δεν συμφωνούν με τη θέση μας, πως νιώθουν ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη. Και ότι επιτέλους η Ευρώπη θα αρχίσει να αντιμετωπίζει τον εαυτό της όπως της αρμόζει.
Μόνη μας τακτική θα είναι να προσέλθουμε με λογικές, σώφρονες προτάσεις. Δεν θα πάμε με καμία διάθεση τακτικισμού. Παρότι έχω ξοδέψει πολλά χρόνια της ζωής μου με τη θεωρία παιγνίων, σας διαβεβαιώ ότι δεν θα την εφαρμόσω. Η θεωρία παιγνίων είναι για τα παίγνια. Δεν παίζεις με το μέλλον της Ελλάδας, δεν παίζεις με το μέλλον της Ευρώπης. Χωρίς μπλόφες, χωρίς περιστροφές, αυτή θα είναι η «πανούργα» τακτική μας.
Προτείνουμε γέφυρα από το αδιέξοδο καταστροφικό μνημόνιο προς ένα αμοιβαίως επωφελές συμβόλαιο με την Ευρώπη. Για να τους πείσουμε δεν έχουμε κανέναν απολύτως ενδοιασμό, κανένα δογματισμό, να κρατήσουμε όσα μέρη είχαν προτείνει εκείνοι στις προηγούμενες συμφωνίες, όσα μέρη του μνημονιακού προγράμματος δεν απειλούν να μολύνουν τη νέα εποχή, τη νέα συμφωνία με το μνημόνιο.
Για παράδειγμα, γιατί να απορρίψουμε τη δέσμευση για μεταρρύθμιση του φορολογικού κώδικα; Έχουμε κανένα λόγο να το κάνουμε; Μόνο και μόνο επειδή αποτελεί μέρος του καταλόγου του MOU; Ή τη δέσμευση του επαναπροσδιορισμού της έννοιας της φοροδιαφυγής; Εμείς θέλουμε να το κάνουμε αυτό. Το 70% αυτού του φύλου συκής, του χαρτιού, του καταλόγου που συνόδευε τη μνημονιακή λογική της πυραμιδικής λιτότητας είναι είτε άνευ σημασίας, είτε ανεξάρτητο από τη μνημονιακή λογική.
Επαναλαμβάνω: πόσο ποσοστό του μνημονίου αποδεχόμαστε; Μηδέν τοις εκατό.
Οι κόκκινες δικές σας γραμμές είναι και δικές μας και εμείς έχουμε και περισσότερες. Αλλά συνολικά αν το πάρουμε και ποσοτικά, γύρω στο 30% είναι το τοξικό μνημονιακό κομμάτι που θα απορρίψουμε.
Αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη που προσέρχεται στο Eurogroup όρθια, όχι εκ προοιμίου σκυφτή.
Κατανοώ τη συγκινητική προσπάθεια όσων δεν μπόρεσαν να διανοηθούν τη ρήξη με το μνημόνιο, να μας χαρακτηρίσουν και εμάς μνημονιακούς.
Να πουν πως επειδή δεχθήκαμε τα μη μνημονιακά εδάφια της μνημονιακής συμφωνίας, ώστε να πείσουμε τους εταίρους μας, είμαστε και εμείς μνημονιακοί. Αντί να προβάλουν την υποταγή τους στο μνημόνιο πάνω μας, θα έλεγα, από τη στιγμή που συμβουλεύετε και εσείς επιτρέψτε μου, γιατί δεν την αποβάλετε; Γιατί δεν ενώνετε τις δυνάμεις σας μαζί μας;
Πώς; Αντί να μας νουθετείτε να δηλώσουμε εκ προοιμίου ότι θα αποδεχθούμε ό,τι μας ζητήσουν οι δανειστές μας, ίσως θα μπορούσατε να μας παροτρύνετε να μη διανοηθούμε να γυρίσουμε από τις Βρυξέλλες χωρίς μία έντιμη αντιμνημονιακή συμφωνία με την Ευρώπη. Να βοηθήσετε, να στηρίξετε τη διαπραγματευτική μας ισχύ, μιλώντας στους ομολόγους σας ιδεολογικά στην Ευρώπη και λέγοντάς τους ότι αυτό που ζητά η κυβέρνηση, τη δυνατότητα μίας διαβούλευσης στη βάση της λογικής και του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος, είναι απαραίτητο για την προσπάθεια αναστήλωσης της ευρωπαϊκής ιδέας.
Να ξέρετε ότι αυτή η κυβέρνηση θα σταθεί όρθια και αντάξια των προσδοκιών της χώρας ολόκληρης και θα προτάξει το συμφέρον του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, που τα δικά μας μνημόνια υπονόμευσαν τόσο βάναυσα.
Ευχαριστώ.
Το ανάρτησα από http://kourdistoportocali.com
Κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Με την ψήφο εμπιστοσύνης που θα λάβει η νέα κυβέρνηση, ξεκινά σήμερα και αμετάκλητα η μετα-μνημονιακή περίοδος της χώρας.
Εγκαινιάζεται και επίσημα η επιστροφή της αξιοπρέπειας που έχει κάνει τους συμπολίτες μας σε όλη την Ελλάδα να χαμογελούν παρόλο που γνωρίζουν τους κινδύνους τους οποίους δημιουργεί η ασφυκτική πίεση η οποία, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, είναι το αντίτιμο της αξιοπρέπειας.
Δεν είναι στιγμή για πανηγυρισμούς όταν διακυβεύονται τόσα λόγω της απερισκεψίας κάποιων εταίρων και μερικών τεχνοκρατών που, εν τη σοφία τους, κρίνουν πως είναι προτιμότερο να παίξουν παιχνίδια με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς από το να δώσουν στην κυβέρνησή μας, και στον εαυτό τους, τον εύλογο χρόνο που απαιτείται ώστε να διαβουλευτούμε σε συνθήκες γαλήνης.
Οι κρίσιμες στιγμές απαιτούν καθαρά λόγια και καθαρό μυαλό. Τι εννοώ όταν αναφέρομαι στο τέλος του Μνημονίου;
Επιτρέψτε μου, επειδή οι ανακρίβειες υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια, που καταβάλουμε και που θα καταβάλουμε από αύριο στις Βρυξέλλες, να είμαι επακριβέστατος. Κάτι που θα συνιστούσα σε όλους και όλες. Θέλω να σας προτρέψω χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαφωνία τρέφει και ενισχύει τη δημοκρατία, αλλά όχι η διαστρέβλωση της άλλης άποψης.
Το Μνημόνιο για εμάς ορίζεται πολύ απλά. Ήταν εκείνος ο συνδυασμός νέων δανείων που συσσωρεύτηκαν επί ήδη μη βιώσιμων δημόσιων και ιδιωτικών χρεών υπό τον όρο μέτρων που μειώνουν τα εισοδήματα από τα οποία καλούνται να αποπληρωθούν νέα και παλαιά χρέη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προ του 2010, το ΑΕΠ μας μεγεθυνόταν μέσω μη βιώσιμου δανεισμού. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε με αυτό. Είχαμε μία κλασσική περίπτωση πυραμιδικής μεγέθυνσης, και όχι σοβαρής ανάπτυξης της χώρας.
Μετά το 2010, όταν η φούσκα έσκασε, μπήκαμε σε περίοδο μεγάλης λιτότητας, όπως γίνεται πάντα μετά από το σκάσιμο φουσκών. Δυστυχώς και εκείνη η περίοδος χαρακτηρίστηκε από νέο μη βιώσιμο δανεισμό. Περάσαμε λοιπόν από την κλασσική περίπτωση πυραμιδικής μεγέθυνσης σε μια μοναδική στην ιστορία περίπτωση πυραμιδικής λιτότητας. Λιτότητας για τους πολλούς στη βάση τεράστιων μη βιώσιμων δανείων που ωφελούσαν τους πολύ λίγους, βυθίζοντας την κοινωνία σε μια ανατροδοτούμενη σκοτοδίνη η οποία συμπαρέσυρε σχεδόν όλους – εργαζόμενους, μικρομεσαίους, βιοτέχνες, ακόμα και βιομήχανους.
Αυτό είναι το Μνημόνιο που γεννήθηκε το 2010 και παραμένει, φιλοσοφικά, μακροοικονομικά και ηθικά τοξικό και ο σκελετός, η βάση του προγράμματος που έτρεχε μέχρι την εκλογή μας. Η πυραμιδική λιτότητα που επέβαλε και περιφρουρούσε, με περιοδικές επισκέψεις, η τρόικα των απεσταλμένων τεχνοκρατών τριών σημαντικών οργανισμών-θεσμών στους οποίους ανήκουμε και θα ανήκουμε και με τους οποίους θα συνεργαζόμαστε. Αλλά όχι στη βάση της περιφρούρησης και της επιβολής από μία ομάδα τεχνοκρατών που στέλνουν στη χώρα μας με αποικιακά χαρακτηριστικά αυτής της πυραμιδικής λιτότητας.
Πόσο ποσοστό αυτού του Μνημονίου αποδεχόμαστε; Ακριβώς μηδέν τοις εκατό.
Δεν θα αποδεχθούμε ούτε έναν όρο που ενισχύει την δίνη της κρίσης, που μεγεθύνει το ποσοστό του χρέους, των περαιτέρω μειώσεων αποδοχών, των νέων φόρων σε αυτούς που ήδη έχουν εξαντληθεί από την φορολογία.
Δεν θα ανεχθούμε ούτε μία γραμμή, μία λέξη, ούτε μία από τις κόκκινες γραμμές που ανέφερε ο κ. Βενιζέλος, που ενισχύουν την άρνηση της πραγματικότητας και θυσιάζουν Έλληνες, από τους πιο ανίσχυρους, χωρίς αιτία.
Δεν θα υποκύψουμε στην απατηλή πλάνη ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας αποτελεί μεταρρύθμιση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Μνημόνιο, η πυραμιδική λιτότητα, τα δάνεια που την τροφοδοτούσαν, υπό τον όρο όλο και μεγαλύτερης συρρίκνωσης της κοινωνίας μας, τελείωσαν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τελείωσε η δανειακή συμφωνία με τους εταίρους μας. Για να πάψει όμως αυτή η δανειακή συμφωνία να είναι τοξική απαιτείται μια νέα συμφωνία. Ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ ημών και των εταίρων μας.
Εκλεγήκαμε για να διαπραγματευτούμε μία νέα συμφωνία. Το θεωρώ αστείο ότι μας ασκείτε κριτική για το γεγονός ότι διαπραγματευόμαστε και ότι θέλουμε μία γέφυρα μεταξύ της παλαιάς συμφωνίας, της μνημονιακής, της τοξικής κατ’ εμάς, και της νέας συμφωνίας που ευελπιστούμε ότι δεν θα είναι τοξική. Αυτό σημαίνει διαπραγμάτευση. Αμοιβαίες προσπάθειες, γέφυρα προς μία νέα συμφωνία.
Άκουσα σε αυτή την αίθουσα νουθεσίες από εκπροσώπους της προηγούμενης κυβέρνησης, νυν αντιπολίτευσης, να διαπραγματευθούμε, ότι έχουμε τη στήριξή τους, αλλά να δεσμευθούμε ότι δεν θα πάμε ποτέ στη ρήξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συνειδητοποιείτε το οξύμωρο σχήμα εδώ; Εάν δεν είσαι διατεθειμένος να διανοηθείς καν τη ρήξη, δεν διαπραγματεύεσαι.
Εάν δηλώσεις εκ προοιμίου στην αντίπαλη πλευρά ότι μία, δύο, τρεις μέρες θα περάσουν, θα είστε κλεισμένοι σε αυτές τις σκοτεινές αίθουσες των Βρυξελλών, αλλά την τελευταία στιγμή αυτό που θα σου δώσουν, ό,τι και να είναι, θα το αποδεχθείς, τι περιμένετε ότι θα γίνει σε αυτή τη διαπραγμάτευση;
Θα χάνουμε το χρόνο μας μέχρι την τελευταία στιγμή. Η αντίπαλη πλευρά θα έχει διατυπώσει το τελεσίγραφό της και εμείς θα έχουμε δηλώσει εκ προοιμίου ότι θα το αποδεχθούμε, διότι δεν διανοηθήκαμε ποτέ την πιθανότητα να πούμε «όχι» στο τέλος. Απλώς θα το δεχθούμε.
Καλύτερα τότε να καθίσουμε εδώ, να οργανώσουμε τα υπουργεία μας, να μείνουμε με τις οικογένειές μας και να μας στείλουν με email την απόφασή τους για εμάς, όπως συνέβαινε πέντε χρόνια τώρα.
Αυτός είναι ο λόγος που επιστρέψαμε το χαμόγελο στα πρόσωπα των Ελλήνων.
Γιατί διανοηθήκαμε τη ρήξη, όχι επειδή την επιδιώκουμε. Θα κάνουμε τα πάντα για να την αποτρέψουμε, αλλά δεν διαπραγματεύεσαι εάν την έχεις αποκλείσει.
Αποδράσαμε από το φόβο, ώστε να μην υπάρξει ρήξη. Ώστε, επειδή μπορούμε να τη διανοηθούμε, απέναντι στην απαίτηση της ταπείνωσης, θα προκύψει μία νέα πραγματικά καλή συμφωνία και όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη.
Επαναλαμβάνω ότι θα κάνω ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αποφευχθεί η ρήξη, αλλά δεν θα αρνηθούμε να τη διανοηθούμε, γιατί αν γίνει αυτό απλά άλλη μία φορά η πυραμιδική λιτότητα, στην οποία αναφέρθηκα, θα επιταχυνθεί, θα βαθύνει, θα συρρικνώσει την Ελλάδα και τελικά θα συνεισφέρει στην απαξίωση της ευρωπαϊκής ιδέας, όχι μόνο εδώ αλλά σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Γιατί, όπως εδώ έτσι και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, σας διαβεβαιώ ότι -όταν περπατάμε στους δρόμους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών- βλέπουμε στους ανθρώπους, ακόμη και σε αυτούς που δεν συμφωνούν με τη θέση μας, πως νιώθουν ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη. Και ότι επιτέλους η Ευρώπη θα αρχίσει να αντιμετωπίζει τον εαυτό της όπως της αρμόζει.
Μόνη μας τακτική θα είναι να προσέλθουμε με λογικές, σώφρονες προτάσεις. Δεν θα πάμε με καμία διάθεση τακτικισμού. Παρότι έχω ξοδέψει πολλά χρόνια της ζωής μου με τη θεωρία παιγνίων, σας διαβεβαιώ ότι δεν θα την εφαρμόσω. Η θεωρία παιγνίων είναι για τα παίγνια. Δεν παίζεις με το μέλλον της Ελλάδας, δεν παίζεις με το μέλλον της Ευρώπης. Χωρίς μπλόφες, χωρίς περιστροφές, αυτή θα είναι η «πανούργα» τακτική μας.
Προτείνουμε γέφυρα από το αδιέξοδο καταστροφικό μνημόνιο προς ένα αμοιβαίως επωφελές συμβόλαιο με την Ευρώπη. Για να τους πείσουμε δεν έχουμε κανέναν απολύτως ενδοιασμό, κανένα δογματισμό, να κρατήσουμε όσα μέρη είχαν προτείνει εκείνοι στις προηγούμενες συμφωνίες, όσα μέρη του μνημονιακού προγράμματος δεν απειλούν να μολύνουν τη νέα εποχή, τη νέα συμφωνία με το μνημόνιο.
Για παράδειγμα, γιατί να απορρίψουμε τη δέσμευση για μεταρρύθμιση του φορολογικού κώδικα; Έχουμε κανένα λόγο να το κάνουμε; Μόνο και μόνο επειδή αποτελεί μέρος του καταλόγου του MOU; Ή τη δέσμευση του επαναπροσδιορισμού της έννοιας της φοροδιαφυγής; Εμείς θέλουμε να το κάνουμε αυτό. Το 70% αυτού του φύλου συκής, του χαρτιού, του καταλόγου που συνόδευε τη μνημονιακή λογική της πυραμιδικής λιτότητας είναι είτε άνευ σημασίας, είτε ανεξάρτητο από τη μνημονιακή λογική.
Επαναλαμβάνω: πόσο ποσοστό του μνημονίου αποδεχόμαστε; Μηδέν τοις εκατό.
Οι κόκκινες δικές σας γραμμές είναι και δικές μας και εμείς έχουμε και περισσότερες. Αλλά συνολικά αν το πάρουμε και ποσοτικά, γύρω στο 30% είναι το τοξικό μνημονιακό κομμάτι που θα απορρίψουμε.
Αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη που προσέρχεται στο Eurogroup όρθια, όχι εκ προοιμίου σκυφτή.
Κατανοώ τη συγκινητική προσπάθεια όσων δεν μπόρεσαν να διανοηθούν τη ρήξη με το μνημόνιο, να μας χαρακτηρίσουν και εμάς μνημονιακούς.
Να πουν πως επειδή δεχθήκαμε τα μη μνημονιακά εδάφια της μνημονιακής συμφωνίας, ώστε να πείσουμε τους εταίρους μας, είμαστε και εμείς μνημονιακοί. Αντί να προβάλουν την υποταγή τους στο μνημόνιο πάνω μας, θα έλεγα, από τη στιγμή που συμβουλεύετε και εσείς επιτρέψτε μου, γιατί δεν την αποβάλετε; Γιατί δεν ενώνετε τις δυνάμεις σας μαζί μας;
Πώς; Αντί να μας νουθετείτε να δηλώσουμε εκ προοιμίου ότι θα αποδεχθούμε ό,τι μας ζητήσουν οι δανειστές μας, ίσως θα μπορούσατε να μας παροτρύνετε να μη διανοηθούμε να γυρίσουμε από τις Βρυξέλλες χωρίς μία έντιμη αντιμνημονιακή συμφωνία με την Ευρώπη. Να βοηθήσετε, να στηρίξετε τη διαπραγματευτική μας ισχύ, μιλώντας στους ομολόγους σας ιδεολογικά στην Ευρώπη και λέγοντάς τους ότι αυτό που ζητά η κυβέρνηση, τη δυνατότητα μίας διαβούλευσης στη βάση της λογικής και του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος, είναι απαραίτητο για την προσπάθεια αναστήλωσης της ευρωπαϊκής ιδέας.
Να ξέρετε ότι αυτή η κυβέρνηση θα σταθεί όρθια και αντάξια των προσδοκιών της χώρας ολόκληρης και θα προτάξει το συμφέρον του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, που τα δικά μας μνημόνια υπονόμευσαν τόσο βάναυσα.
Ευχαριστώ.
Το ανάρτησα από http://kourdistoportocali.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου