Αγαπητοί μου φίλοι,
Σήμερα αντί για οποιαδήποτε άλλη γραφή σχετικά με την Γενοκτονία των Ποντίων, θα σας εκμυστηρευθώ ένα ξεχασμένο γράμμα, που ήρθε στα χέρια της Ηλέκτρας Γαληνού, μετά από 60 χρόνια περίπου και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί, όσο καλύτερα γνωρίζουμε το χτες, τόσο καλύτερα κατανοούμε το σήμερα και τόσο πιο σταθερά και σίγουρα βαδίζουμε στο αύριο.
«Κρώμη, Τραπεζούντας
Στό Επανιδείν.
Στό Επανιδείν.
Βασινισμένη μου καί λατρευτή Σοφίτσα,
Εύχομαι από τά βάθη τής ψυχής αυτή ή έπιστολή νά φθάσει στά χέρια σου.
Πρέπει νά κάνω τις δουλιές μου γρήγορα δέν νομίζω νά μού μένει πολύς καιρός.
Έδωσα καί τά τελευταία μας λεφτά στόν Φαχίτ καί αυτός μαζί μέ τόν Αλή θά πάνε νά ψάξουνε καί νά μού φέρουν τά δυό μικρά τόν Ορέστη καί τήν Ιφιγένεια, μέσα από την σωρό, είναι στήν πλατεία, μαζί με τα άλλα τά μωρά.
Σοφίτσα κι θά λέω σεν πώς είδατα τά πουλόπα`μ εσπάραξεν ή καρδία`μ.
Θά περιμένω νά νυχτώσει καλά, καί μετά σιγά,σιγά μέ τό κάρο τού Φαχίτ θα πάμε να τα πάρωμε και νά τά θάψω κάπου πίσω από τήν `εκκλησία, θά `ερχεται καί ό παπά Σίμος νά πεί τά λόγια τού Ευαγγελίου θά τά φιλήσω από μέρους σου πολλές φορές.
Καημέντσα μάνα. Πονεμένε Σοφίτσα.
Εσύ πρόσεχε τήν μικρή Ηλέκτρα μας, αυτή ή ελονοσία είναι επικίνδυνη αρρώστια και θανατηφόρα αλλά έχω πίστη στήν Παναγία Σουμελά, θά τήν προστατέψει, μη ξεχνάς έγλίτωσεν μία φορά, λόγω τής ελονοσίας δεν τήν έσφαξαν κι αφτίνα οί Τουρκάντ.
Θά δώσω τήν `επιστολή στήν Θεανώ, τήν κόρη τού γραμματέα, αυτή σίγουρα θα είναι στό πλοίο, νά σού την παραδώσει όταν συναντηθήτε στήν πατρίδα, μαζί με τό δαχτυλίδι μέ τόν `αετό, το μικρό τσακούτσιμ, και τήν εικονίτσα πού έφερα απο την Γιάλτα, μήπως και εγώ αργίσω, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί νά γίνει.
Δέν έμεινε τίποτα άλλο από τό σπίτι μας, τά μόνα μου υπάρχοντα είναι τά ρούχα πού φοράω καί τό χαρτί γιά τό πλοίο.
Νά μού φιλήσεις πολλές φορές τήν Ηλέκτρα μου.
Σάς φιλώ θερμά,
ό σύζυγος και πατέρας
Θεμιστοκλής Γαληνός
Αύγουστος1921»
ό σύζυγος και πατέρας
Θεμιστοκλής Γαληνός
Αύγουστος1921»
Σημείωση: Η Θεανώ είπε τα νέα για την τύχη του παππού, εξήντα χρόνια αργότερα, όταν ψάχνοντας σε ένα χαρτοκιβώτιο στο υπόγειο του σπιτιού της στην Καλαμαριά βρήκε το ξεχασμένο δεματάκι του Θεμιστοκλή Γαληνού και με την βοήθεια του Παναγιώτη Τανιμανίδη βρήκε την οικογένεια της Ηλέκτρας Γαληνού - Καρατζά, της μητέρας μου, της παρέδωσε το δεματάκι και της είπε, ότι ο Θεμιστοκλής Γαληνός συνελήφθη δύο μέρες αργότερα πάνω στον υγρό τάφο των παιδιών του, όταν πήγε να τους πει το τελευταίο αντίο.
Προτού επιβιβασθεί στο πλοίο, τον συνέλαβαν και τον κρεμάσανε ανάποδα. Ήτανε οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη 1921.
Αγαπητοί ακροατές,
«Αύριο είναι ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων και για τις αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Καμία λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει τη δολοφονία των 353.000 συμπατριωτών μας, Ελλήνων του Πόντου. Οι παρηγορητικές εκδηλώσεις δεν αρκούν, επιβάλλεται να γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι η άρνηση, όπως και η λήθη μιας γενοκτονίας, εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας και καλλιεργεί το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες.
Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας,η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού γίνεται ακόμη πιο μαύρη, όταν δεν επέρχεται η ουσιαστική, έστω στοιχειώδης, ηθική δικαίωση, για τα χιλιάδες θύματα».
Συγχωρέστε με αν σας λύπησα πρωίνιάτικα αλλά οι θύμησες δεν σβήνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου