Με αφορμή
την σημερινή Επαναστατική ημέρα για όλες τις Γυναίκες - 8 Μαρτίου 2017
Η ενδελεχής μελέτη και η μεθοδική ανάλυση του ιστορικού φαινομένου καταδεικνύει, ότι τα αίτια που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους είναι και συστηματικά και συστημικά.
Η Δημοκρατία μας, όσο ακατάλυτη μπορεί να έχει απομείνει μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να είναι δίγλωσση με τους άντρες, ως υποκείμενά της και τις γυναίκες, ως αντικείμενα συναλλαγής και διαπραγματεύσεων των αντρών.
Υπάρχουν και διαχέονται ακόμη και τώρα φυλετικές αντιλήψεις, που αναδεικνύουν την φυλετική ανισότητα και μορφοποιούν τα γυναικεία πρότυπα με οικιακές αρετές και τα ανδρικά πρότυπα με κοινωνική και πολιτική παρουσία και διεκδικήσεις αντίστοιχα.
Οι Ελληνίδες γυναίκες διαχρονικά δεν διεκδίκησαν απλώς το δικαίωμα να μην είναι μόνο σύζυγοι και μητέρες αλλά αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται για να αποκτήσουν τα πλήρη δικαιώματα τους, ως πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Έτσι από την περιβόητη Εγκύκλιο του Υπουργού Δ. Μαυροκορδάτου στις 12 Σεπτεμβρίου 1872 που έλεγε ότι… «…εμάθατε ότι το σώμα του ανδρός επλάσθη δια τον έξω και εν υπαίθρω βίον το δε της γυναικός δια τον οίκον. Τας αρχάς ταύτας επιμελήθητε, φίλαι, να καταστήσητε κοινάς ταις παρ’ υμών διδασκομέναις» περάσαμε σε νόμους, όπως το άρθρο 4, παρ. 2 του Συντάγματος, που ορίζει ρητά ότι «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Παρ΄όλα αυτά για να επιβιώσουν οι γυναίκες στον δημόσιο, επαγγελματικό και γενικά στον κοινωνικό βίο πρέπει να μιμηθούν τα πρότυπα του αρσενικού λόγου της εξουσίας, της πολεμικής και της επιθετικότητας. Γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων τα θετικά γυναικεία χαρακτηριστικά της πειθούς, της ευγένειας, της καρτερικότητας, της ομαδικότητας και της πολυπραγμοσύνης μετατρέπονται σε ρατσιστικά εμπόδια και φυλετικά προβλήματα.
Η προστασία απέναντι στη σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, εργασιακή και οικονομική βία δεν αποτελεί, δυστυχώς μέχρι και σήμερα, για όλες τις γυναίκες αναφαίρετο και αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα.
Όμως όταν μια κοινωνία δεν αντιπροσωπεύεται αναλογικά στην παραγωγική, κοινωνική και πολιτική διαδικασία από τις γυναίκες, που αποτελούν περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της, τότε η κοινωνία αυτή όχι μόνο δεν λειτουργεί δημοκρατικά αλλά πάσχει και η Δικαιοσύνη της. Τελικά δεν υπάρχει ούτε η «Δημοκρατία της Ισότητας» αλλά ούτε κι η αληθινή Δημοκρατία, αφού η κοινωνία αρνείται τις ίσες ευκαιρίες σε όλα της τα μέλη.
Ωστόσο, για την αλλαγή του γενικότερου κοινωνικού πολιτικού κλίματος είναι απαραίτητη η οργάνωση και η κινητοποίηση και των ίδιων των γυναικών προκειμένου να διεισδύσουν με πιο συστηματικό τρόπο στις δομές εξουσίας.
Για να μπορέσουμε ν΄αλλάξουμε την κοινωνία μας θα πρέπει η αλλαγή να γίνει όχι μόνον στο αντρικό αλλά και στο γυναικείο φύλο. Ο αγώνας των γυναικών για τα δικαιώματά τους είναι μέρος του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αλλαγή στην Πατρίδα μας και στην Ευρώπη. Η πολιτική περιπέτεια οφείλει να γίνει δρόμος ζωής για τις γυναίκες.
Στον Κόσμο των Ανοιχτών Συνόρων, όλες οι γυναίκες οφείλουμε να αγωνιστούμε για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωσή μας, γιατί οι τύχες των γυναικών και των Λαών του Κόσμου είναι ταυτόσημες.
Με αφορμή τη σημερινή Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας τιμούμε τους αγώνες για την εξάλειψη των διακρίσεων εναντίον των γυναικών.
Εμπεδώνουμε, αγωνιζόμαστε, συνεχίζουμε για την Ισότητα, την Ισονομία και την Ισοπολιτεία.
Για να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο και περισσότερο ανθρώπινο. Γιατί τα δημοκρατικά δικαιώματα τα δανειστήκαμε από τις γενιές του μέλλοντος και πρέπει να τους τα παραδώσουμε ακέραια._
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου