Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΌΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, από την Ιβηρική Χερσόνησο μέχρι τα Ουράλια και από την Μεσόγειο, την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι την Σκανδιναβία, δεν χωράει μέσα στην Γερμανοποιημένη Ευρώπη. Στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης δεν χωράει επ΄ουδενί το δημοκρατικό έλλειμμα αλλά μόνον οι πολιτικές εξαφάνισής του.

Ποιό όμως είναι το όραμα της ενωμένης Ευρώπης για εμάς τους Έλληνες;


Ο απόλυτος σεβασμός της Λαϊκής Κυριαρχίας και του Δημοκρατικού πολιτεύματος αλλά και της εμπέδωσης της Δημοκρατίας τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η διασφάλιση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών μας. Η ανάδειξη της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας όλων των κρατών-μελών. Η οικονομική ανάπτυξη και πλήρης απασχόληση του εργατικού δυναμικού. Η δωρεάν Παιδεία και η ιατρική περίθαλψη για όλους τους πολίτες. Η κοινωνική μέριμνα. Η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων από οποιαδήποτε επιβουλή. Η απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό είναι το όραμα της ενωμένης Ευρώπης.

Σήμερα μέσα στην Γερμανοποιημένη Ευρώπη, η επικυριαρχούμενη Ελλάδα από τα Νεοφιλελεύθερων Δογμάτων Μνημόνια αντιμετωπίζει μόνον τον μονόδρομο μιας ασταμάτητης εμβάθυνσης της ύφεσης με την ολική κατάρρευση της δημοσιονομικής πολιτικής και των πραγματικών εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων με αποτέλεσμα την συνεχή μείωση του ΑΕΠ. Οι μισθοί και τα ημερομίσθια, συμπιέζονται συστηματικά ασφυκτικά και καθώς γινόμαστε μια χώρα ανέργων δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε και να μιλούμε… όχι για την Ευρωπαϊκή σύγκλιση, αλλά για την ουσιαστική ευρωπαϊκή μας απόκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Εκεί πραγματικά μας οδηγεί η πολιτική της οικονομικής και τραπεζικής ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην βίαιη ανισοκατανομή του ελληνικού πλούτου με την ταξική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, στην νεολαία, στους μισθωτούς, στους αγρότες, στους συνταξιούχους να δημιουργεί την βίαια άδικη και φτωχωποιημένη σύγχρονη ελληνική κοινωνία του 1/3.

Οι δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη, έχτισαν τα θεμέλια του τεράστιου κοινωνικού κόστους και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις, που βιώνουμε τουλάχιστον όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες στις χώρες του Νότου. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Όσο το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνεχίζει να αποσυνδέει την οικονομική ρευστότητα της χώρας μας από την ανάγκη της προάσπισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, συνεχώς θα επιδεινώνονται οι τρομακτικές αντιθέσεις μέσα σε μια οικονομική ζώνη με απρόβλεπτα αποτελέσματα ακόμη και για τους στόχους, που η ίδια η Γερμανοποιημένη Ευρώπη επιδιώκει.

Στα πλαίσια αυτής της ιδιότυπης ευρωπαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα χωρίς τέλος θα βαθαίνει η ύφεση, θα αυξάνεται η ανεργία, θα αποσαθρώνεται και θα ανθελληνίζεται η παραγωγική βάση της οικονομίας. Θα κατεδαφίζεται το κράτος πρόνοιας, θα αποψιλώνονται ολόκληρες περιοχές, θα αποδυναμώνεται κάθε ικμάδα περιφερειακής και τοποικής ανάπτυξης, θα εκποιείται και θα ανθελληνίζεται ο δημόσιος τομέας… και ο τόπος...

Τώρα στο σημείο μηδέν για την χώρα και τον ελληνικό λαό, που μας έχουν φτάσει υπόδουλες πολιτικές και πολιτικοί, δικαιούμαστε και έχουμε ανάγκη να διαπραγματευτούμε ειδικά μέτρα προσαρμογής για την Ελλάδα. 


Το πρώτιστο είναι να εξαιρεθεί η χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων από τους περιορισμούς του δανεισμού του δημοσίου.

Και να μην ξεχνάει κανείς ότι η Ελλάδα διέθετε, «όταν ήταν αυτοδύναμο κράτος…» το 7% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες, γιατί ακριβώς ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η ΕΕ μπορούσαν ή μπορούν να μας προστατεύσουν ή θέλουν να μας προστατεύσουν από τη μεγάλη εξ ανατολών απειλή.

Εμείς οι Έλληνες χρειαζόμαστε την δίκαιη επιμέτρηση του κόστους της ευρωπαϊκής μας προσαρμογής. Η επίτευξη των ευρωπαϊκών στόχων της Ελλάδας προϋποθέτει και την ύπαρξη της επιμήκυνσης χρονικού πλαισίου ή την γενναία και συνεχή μεταφορά των πόρων από τον πλούσιο Ευρωπαϊκό Βορρά στον φτωχό Ευρωπαϊκό Νότο.

Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί την διαρκή και συνεχιζόμενη διεκδίκηση στην πορεία όλων μας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Έτσι ώστε να ολοκληρωθεί ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας της Ευρώπης και η ευθύνη να είναι εκεί όπου υπάρχουν τα μέσα. Ο Ευρωπαϊκός Προϋπολογισμός οφείλει να καλύπτει τις ανισότητες, οι οποίες δημιουργούνται από την ίδια την διαδικασία και λειτουργία της ελεύθερης και ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

Απαιτεί, επίσης, μια άλλη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική χωρίς το άλλοθι της ύπαρξης ακόμη του ΔΝΤ στην Ελλάδα, για να συνεχίζεται η σκληρότατη, άδικη, αντιφατική, αναποτελεσματική, μυωπική πολιτική της Γερμανοποιημένης Ευρώπης κατά της Πατρίδας μας.

Μια καθαρά εισπρακτική και βίαιη πολιτική, που ρίχνει όλο το κόστος της προσαρμογής στους εργάτες, στους ανέργους, στους μισθωτούς, στους μικρομεσαίους, στους αγρότες, στους συνταξιούχους, στην ελληνική νεολαία.

Μια πολιτική όχι μόνον κατά του παρόντος του ελληνικού λαού αλλά και του μέλλοντος μας. Μια πολιτική όχι μόνο αντικοινωνική, αλλά και αντιαναπτυξιακή.

Αλλά πέρα απ’ αυτά, μιλώντας για την Ευρώπη και στο μέτρο βέβαια που ανήκει και η Ελλάδα και μας αφορά, δεν αρκεί η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος
και σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ινδία. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής Ευρωπαϊκής Πολιτικής της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της ανεργίας, καθώς και μια βιομηχανική πολιτική, που να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας απέναντι στις άλλες παγκόσμιες εμπορικές δυνάμεις.

Και όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Όταν το πολιτικό σκηνικό αλλάξει στην Ευρώπη, τότε θα ανοίξουν οι ορίζοντες για τη δημιουργία μιας πραγματικά ομόσπονδης Ευρώπης. Μόνο οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις μπορούν να μετατρέψουν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης σε χειροπιαστή πραγματικότητα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: