Μέχρι χτες το Ελληνικό Κράτος, η Ελληνική Πολιτεία, που χάρη στις θυσίες αυτών αλλά και χιλιάδων άλλων αγωνιστών υφίσταται, υπάρχει σήμερα ελεύθερο το Κράτος, ελεύθερη η Πολιτεία αγνοούσε πεισματικά την υπέρτατη θυσία των νεκρών.
Παλαιότερα, μέσα στα εμφυλιοπολεμικά πάθη που ακολούθησαν, έσυρε στις φυλακές και στις εξορίες πολλούς από αυτούς που επέζησαν. Μέχρι σήμερα ισχύει ο χουντικός νόμος, που αναγνώριζε σαν εθνική αντίσταση αυτούς, που πρόδιδαν τα παλληκάρια. Αυτούς, που πολέμησαν την Ενιαία Εθνική μας Αντίσταση.
Πράγματι αυτή η εποποιΐα δεν ήταν μια απλή παθητική ή έστω ενεργή αντίσταση. Ήταν ένας ολόπλευρος ΕθνικοΑπελευθερωτικός αγώνας του ΄41 - ΄44, που συνέχισε με το ίδιο πάθος, με την ίδια αγάπη για την λευτεριά και την πατρίδα τον ΕθνικοΑμυντικό αγώνα του ΄40 - ΄41.
Στη δίνη του διχασμού που ακολούθησε, αυτά ξεχάστηκαν. Η ιστορία διαστρεβλώθηκε.
Η Ελλάδα, το ξέρουμε όλοι, υπήρξε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, που δεν εκπλήρωσε μέχρι σήμερα το δικό της χρέος στην Αντίσταση. Παρ΄όλο που ήταν η μόνη χώρα που έκανε πραγματικά καθολική Αντίσταση ενάντια στην Κατοχή.
Δεν ήρθαμε όμως εδώ σήμερα για δικάσουμε. Πολύ περισσότερο δεν ήρθαμε για να διχάσουμε. Ο κύριος στόχος του νομοσχεδίου είναι η Εθνική Ενότητα.
Ασφαλώς, έστω και ύστερα από τόσα χρόνια αποτελεί χρέος μας να γυρίσουμε με ευγνωμοσύνη την σελίδα της Ιστορίας σ΄αυτούς που αγωνίστηκαν. Ασφαλώς έστω κι από τόσα χρόνια αποτελεί χρέος μας να αποδόσουμε τιμή σ΄αυτούς που ξεχάστηκαν, σ΄αυτούς που εξαιρέθηκαν, σ΄αυτούς που διώχθηκαν. Δεν θα ακολουθήσουμε μιαν εγκληματική διασπαστική τακτική.
Όταν μπορούμε σήμερα επιτέλους να θυμόμαστε με σεβασμό, τιμή και συγκίνηση το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το ΕΑΜ, το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είχε ακολουθήσει, την ΕΠΟΝ και τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, τον ΕΛΑΣ. Όταν μπορούμε να θυμόμαστε αυτά, δεν σημαίνει, ότι υποβαθμίζουμε τον ρόλο του ΕΔΕΣ, της ΕΚΑ, του 542, της ΠΕΑΝ μα και κάθε ανοργάνωτου αυθόρμητου Έλληνα πολίτη.
Δεν είναι τυχαίο, ότι το Ζ΄ Ψήφισμα της Δ΄Αναθεωρητικής Βουλής, της 21ης Ιούλη του 1946 με συντηρητική κυβέρνηση και με νωπές τις μνήμες των Δεκεμβριανών δεν εξαίρεσε καμμιά οργάνωση, γιατί ήταν, τότε, νωπή η αλήθεια.
Εξαιρούσε, βέβαια, τα τάγματα ασφαλείας και τους δοσίλογους, που η Χούντα ήρθε να αναγνωρίσει αργότερα σαν Αντίσταση.
Ήρθε τώρα η ώρα, δίπλα στους ήρωες του 1821 να τοποθετήσουμε στην εθνική μας μνήμη ενωμένους, ενωμένους αυτούς που έπεσαν στο΄40 - ΄44. Τα στρατευμένα παιδιά του λαού, που έγραψαν σελίδες δόξας στον μεγάλο αμυντικό πόλεμο.
Πόλεμο, στον οποίο, τελικά, οφείλεται η πτώση της ναζιστικής δικτατορίας. Του Ναζισμού.
Η Κυβέρνηση της Ελλάδας επιτελεί σήμερα με ευλάβεια το καθήκον της. Εγώ, ως Έλληνας σήμερα αισθάνομαι περήφανος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου